Φλισκούνι

Ανήκει στην οικογένεια των Lamiaceae και στο γένος Mentha. 

 Πρόκειται για ένα πολυετές φυτό με ποικιλία μορφών. Τα φύλλα του είναι έμμισχα ωοειδή, επιμήκη και οδοντωτά ενώ το στέλεχος του είναι όρθιο ή πλάγιο, χνουδωτό και μπορεί να έχει

χρώμα πράσινο ή κόκκινο. Τα άνθη του βρίσκονται σε ακραίο, στρογγυλωπό κεφάλιο

και το χρώμα τους μπορεί να είναι από ερυθρό έως ανοιχτό ιώδες στις μασχάλες των

φύλλων. Αρχικά,το φλισκούνι σχηματίζει ένα μικρό φυτό που αναδίδει έντονα το

άρωμα μέντας, όμως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι μίσχοι αναπτύσσονται

στητοί σε ύψος 50 εκατοστών και το ανώτερο ζευγάρι φύλλων περιβάλλεται από

σπείρες λουλουδιών. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι από τον Ιούλιο μέχρι τον Οκτώβριο.

Είναι φυτό αυτοφυές που δηλώνει την ύπαρξη νερού καθώς αναπτύσσεται κατά μήκος

ποταμών ρυακιών και γενικά σε υγρούς τόπους. Για τους θεραπευτικούς σκοπούς

χρησιμοποιούνται τόσο τα φύλλα όσο και οι ανθισμένες κορυφές.

Γενικά, πιστεύεται ότι το φλισκούνι έχει αρκετές θεραπευτικές δράσεις. 

Θεωρείται ότι έχει αντισηπτική δράση γι αυτό και χρησιμοποιείται κατά του βήχα, 

 του πονόλαιμου, του κρυολογήματος, καταπραΰνει το στομαχικό και το εντερικό άλγος,ενισχύει 

την πέψη,  δρα ως αντιφυσητικό και κατά της βρογχίτιδας, ως αντιδιαρροϊκό 

και χολαγωγό, ως σπασμολυτικό,  κατά των νευρικών διαταραχών και της αϋπνίας, του ιλίγγου, 

της ημικρανίας, ως εφιδρωτικό γιαυτό και χρησιμοποιείται κατά του πυρετού, χρησιμοποιείται ως εμμηναγωγό και,τέλος, παρουσιάζει δράση επί του ήπατος ενώ χρησιμοποιείται και σε περιπτώσειςαρθρίτιδας

Συστήνεται,ωστόσο, να αποφεύγεται η υπερβολική χρήση του κατά την εγκυμοσύνη     λόγω

κινδύνου αποβολής από τις συσπάσεις της μήτρας. 

Έχει γλυκιά γεύση και μπορεί να

καταναλωθεί ως ρόφημα τόσο μεμονωμένο όσο και σε συνδυασμό με τσάι του

βουνού, δυόσμο και γλυκάνισο ως αντιγριπικό ενώ ως έγχυμα μπορεί να

χρησιμοποιηθεί για την πλύση πληγών που περιέχουν πύον. Σε γαργάρες μπορεί να

έχει ευεργετική δράση σε παθήσεις του ρινοφάρυγγα και ασθματικές καταστάσεις (ως

αποχρεμπτικό) ενώ το μάσημα των φύλλων του μπορεί να έχει αντιεμετική δράση.

Χρειάζεται προσοχή όσον αφορά το λάδι από το φλισκούνι γιατί θεωρείται δηλητηριώδες 

και δεν πρέπει να καταναλώνεται.

Το φλισκούνι είναι το πιο περιεκτικό είδος σε συστατικά του γένους της

μέντας. Όσον αφορά τη σύστασή του, έχει βρεθεί ότι το αιθέριο έλαιο του περιέχει

ρητίνες, ταννίνη, μενθόλη,ισομενθόλη, πιπερόνη, πιπεριτενόνη, ατερπινεόλη

μενθενόνη, συστατικά στα οποία

αποδίδεται η αντισηπτική δράση του βοτάνου αλλά και η αντιβακτηριακή του δράση

(κυρίως εναντίονGram(+) βακτηρίων)

Σχετικά με το φαινολικό του περιεχόμενο δεν υπάρχουν ακόμη επαρκή στοιχεία. 

Επιπρόσθετα,έχουν γίνει έρευνες που αποδεικνύουν ότι το φλισκούνι όπως και το χαμομήλι 

επιδεικνύουν αντιγενοτοξική δραστικότητα και αντιοξειδτική δράση, 

καθώς μπορούν να αναστείλλουν τη μεταλλαξιογόνο δράση του υπεροξειδίου του 

υδρογόνου και τις αρνητικές επιδράσεις των ελευθέρων ριζών, 

 ικανότητες που αποδίδονται στο φαινολικό τους περιεχόμενο.