10 τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τα κουνούπια με φυσικά μέσα

1. Φυτά και βότανα 
Δενδρολίβανο, βασιλικός, φασκόμηλο, δυόσμος, λεμονόχορτο, ευκάλυπτος, λεβάντα, σκόρδο, σιτρονέλα και γεράνι: Φυτέψτε τα οπουδήποτε γύρω από το σπίτι και κυρίως κοντά σε ανοίγματα (πόρτες και παράθυρα) ή προμηθευτείτε τα αντίστοιχα αιθέρια έλαια. Εδώ θα πρέπει να δείξετε προσοχή, μια που κάποια έλαια δεν ενδείκνυνται για εγκύους και βρέφη. 
Πώς να τα χρησιμοποιήσουμε: Διαλύουμε αιθέρια έλαια της επιλογής μας (κάποιο από τα παραπάνω) σε νερό ή σε νερό και οινόπνευμα και ψεκάζουμε τους τοίχους και τα φυτά εξωτερικά και εσωτερικά του σπιτιού κάθε 15-20 μέρες. Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσαμε να βράσουμε κάποιο ή κάποια από τα παραπάνω βότανα και να χρησιμοποιήσουμε το «αντικουνουπικό» μας σε ψεκαστήρι πάλι στους τοίχους, τα φυτά ή και πάνω μας. 

2. Βιταμίνη Β1
Έχει αποδειχθεί πως η επαρκής λήψη της συγκεκριμένης βιταμίνης δρα κατά των τσιμπημάτων των κουνουπιών. 

3. Αποφεύγουμε την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε κάλιο 
Οι τροφές αυτές, όπως οι μπανάνες για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί πως το γαλακτικό οξύ που παράγεται μετά την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε κάλιο έλκει τα κουνούπια. Επίσης η κατανάλωση μπύρας αυξάνει τις πιθανότητες να προσελκύσουμε κάποιο κουνουπάκι. 

4. Αποφεύγουμε τα σκούρα ρούχα 
Τα κουνούπια έλκονται από τα σκούρα ρούχα που «δεσμεύουν» τη θερμότητα καθώς και από ρούχα με λουλουδάτα σχέδια ή έντονα χρώματα. Φοράμε ρούχα που μας κρατούν δροσερούς και προτιμάμε ρούχα με μακριά μανίκια και άνετα παντελόνια, ιδιαίτερα τις απογευματινές και βραδινές ώρες. 

5. Αποφεύγουμε τα λουλουδάτα αρώματα 
Εξίσου θελκτικά για τα κουνούπια είναι όλα τα φρουτένια και λουλουδάτα αρώματα. 

6.  Χρησιμοποιούμε κουνουπιέρες 
Ειδικά στο παιδικό κρεβάτι και στο καρότσι, και τις ελέγχουμε τακτικά για τρύπες. 

7. Σίτες 
Στο σπίτι τοποθετούμε σήτες σε παράθυρα, φεγγίτες και αεραγωγούς τζακιού.   

8. Ναι στους  ανεμιστήρες 
Ιδιαίτερα εκείνοι της οροφής, δυσχεραίνουν την προσέγγιση των εντόμων. Όσο για τα κλιματιστικά, βοηθούν, επειδή ο δροσερός αέρας μειώνει τη δραστηριότητα των κουνουπιών. 

9. Προτιμούμε λαμπτήρες κίτρινου χρώματος 
Ιδιαίτερα για τους εξωτερικούς χώρους, επειδή προσελκύουν λιγότερο τα κουνούπια. 

10. Λεμόνι, το θαυματουργό  
Αφήνουμε κομμένες φέτες λεμονιού σε ένα πιατάκι μέσα στο δωμάτιο να «μαζέψει» τα κουνούπια και να τα απομακρύνει.   

Φτιάχνοντας τα δικά μας αντικουνουπικά 
Για να φτιάξουμε ένα φυσικό, υγιεινό και οικολογικό απωθητικό για τα κουνούπια: Ρίχνουμε σε ένα γυάλινο δοχείο 10 σταγόνες από ένα ή περισσότερα «αντικουνουπικά» αιθέρια έλαια, προσθέτουμε 2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο (ή κάποιο άλλο λάδι βάσης) και ανακατεύουμε καλά τα υλικά. Αλείφουμε λίγες σταγόνες στο δέρμα μας ή στα ρούχα μας. 

Ακόμη ένα καλό παρασκεύασμα είναι το αντικουνουπικό από μαϊντανό: Ψιλοκόβουμε ένα ματσάκι μαϊντανό και το ρίχνουμε σε ένα μπουκάλι μηλόξυδο. Το αφήνουμε στο ψυγείο ή την κατάψυξη για λίγες ώρες. Στη συνέχεια είτε χρησιμοποιούμε το μείγμα απευθείας στο δέρμα μας είτε βρέχουμε με αυτό ένα μαντήλι και το φοράμε στον λαιμό. 

Αν παρόλα αυτά δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε από τα τσιμπήματα, μπορούμε να καταπραΰνουμε την αίσθηση της φαγούρας με μία αλοιφή από ίσα μέρη νερό (ή ξίδι) και μαγειρική σόδα και να την εφαρμόσουμε τοπικά στο σημείο που θέλουμε. Άλλες πολύ καλές λύσεις είναι να τρίψουμε πάνω στο επίμαχο σημείο μία σκελίδα σκόρδο, φρέσκα φύλλα μαντζουράνας, να ρίξουμε λίγο χυμό λεμονιού ή αλόη. Επίσης, μια πολύ καλή επιλογή είναι και το βαλσαμόλαδο 

Γιατί δεν μιλάει ακόμα;

Μπαμπά, μαμά, «νώμη» αντί για «συγγνώμη»... έχουν περάσει δύο χρόνια από τη γέννησή του και ο λεκτικός του πλούτος περιορίζεται σε λέξεις που μοιάζουν κάπως με τις δικές σας. Μήπως δεν είναι και τόσο εύστροφο;

Τα ξαδέρφια του, οι φίλοι του από τον παιδικό σταθμό... έχετε προσέξει ότι πολλά παιδάκια σε αυτή την ηλικία έχουν αρχίσει να φτιάχνουν κανονικές φράσεις. Όμως το δικό σας αρκείται στο να φλυαρεί χωρίς νόημα και συνοχή! Σας διαβεβαιώνουμε ότι δεν είναι το μόνο. Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες της λογοθεραπείας, ένα 20 - 25% των παιδιών δεν μιλάει σωστά σε αυτή την προσχολική ηλικία. Γιατί όμως το παιδί σας αρνείται να μιλήσει κανονικά, από τη στιγμή που τα υπόλοιπαπαιδιά αυτής της ηλικίας μιλάνε και πολύ καλά μάλιστα;

Δεν λέει καμία λέξη, όμως επικοινωνεί.

-  Δεν είναι πολυλογάς; Είναι σπάνια περίπτωση. Αν δεν τα καταφέρνετε να αποκρυπτογραφήσετε τη γλώσσα του, θα ακούτε πιθανόν τα επιφωνήματά του που θα συνοδεύονται από γκριμάτσες. Επικοινωνεί!

-  Αν δεν καταφέρνει στο να χειρίζεται τη γλώσσα, αυτό δεν το εμποδίζει καθόλου στο να πλησιάσει τα άλλα παιδιά και να παίξει μαζί τους. Παρατηρείστε το, θα δείτε μια σωματική στρατηγική που χρησιμοποιεί για να γίνει κατανοητό...

Γιατί δεν μιλάει;

-  Όπως όλα τα παιδιά, δεν μπορεί να σημειώνει πρόοδο με τον ίδιο ρυθμό σε όλους τους τομείς. Αν περπατήσει πολύ νωρίς ή αν καταφέρει να φάει μόνο του .... μπορεί να του πάρει λίγο περισσότερο χρόνο για να αρχίσει να μιλάει κανονικά.

-  Η θέση του απέναντι στα αδέλφια τουείναι πολύ σημαντική. Αν είναι το τελευταίο παιδί, τα μεγαλύτερα αδέλφια του ίσως να το καταλαβαίνουν καλύτερα από εσάς όταν λέει τις παραποιημένες λέξεις και να είναι σε θέση να τις μεταφράσουν. Αφού μεταφράζονται τα λεγόμενά του, γιατί να κουράζεται για να προφέρει τις λέξεις καλύτερα;

-  Άλλη εξήγηση: η προσοχή που του δίνετε.Αν εσείς, οι γονείς του, ή οι άλλοι άνθρωποι που το προσέχουν (η νταντά του για παράδειγμα), του δείχνετε παραπάνω ενδιαφέρον από ό,τι πρέπει και του κάνετε και το παραμικρό χατήρι, γιατί να προσπαθήσει λοιπόν;

Πώς να το βοηθήσω;

-  Να επαναλαμβάνετε αυτό που θέλει να πει. Αυτός ο τρόπος θα το βοηθήσει σταδιακά να αναγνωρίζει το πράγμα που λέει με τους σωστούς ήχους και κατά συνέπεια,με τις σωστές λέξεις. "Α, θέλεις ένα γλυκό αγαπούλα μου; Ορίστε!".

-  Να είσαστε υπομονετικοί. Αν επαναλαμβάνει συνέχεια τις ίδιες λέξεις χωρίς να μπορείτε να καταλάβετε, μην τα παρατάτε.Βοηθήστε το να πει με άλλες λέξεις αυτό που θέλει να πει αφού προσπαθήσετε να μαντέψετε τι εννοεί, σχεδιάζοντάς το...

-  Δώστε του επιλογές. Αν δεν καταλαβαίνετε τι λέει και με την πρώτη επανάληψη δεν το καταλάβατε ακόμη, δώστε στο παιδί την επιλογή ανάμεσα στα δύο επικρατέστερα -σύμφωνα με τα όσα έχετε την υποψία ότι μπορεί να θέλει να σας πει. Έτσι θα του είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει αυτό που θέλει χωρίς να πρέπει να το πει από μόνο του. Αν μάλιστα του δώσετε και άλλα στοιχεία μαζί με τη λεκτική επιλογή, π.χ. να δείξετε, το παιδί θα βοηθηθεί ακόμα περισσότερο.

-  Κάντε διάλογο. Διαλέξτε μια στιγμή ή μια μέρα που θα είναι χαρούμενο (όταν παίζει, όταν το κάνετε μπάνιο, όταν πάτε βόλτα...) θα του λέτε πάντα για τι πράγμα μιλάτε. Το παιδί σας θα μπει στη διαδικασία να συνδιαλλαγεί μαζί σας. Θα χρησιμοποιήσει τον τόνο, τις κινήσεις και τις  γκριμάτσες και αν δεν είναι πάντα κατανοητό, θα νιώθει ότι το ακούνε.

-  Να μην πανικοβάλεστε όταν σκέφτεστε πώς θα τα καταφέρει στο παιδικό σταθμό. Ακόμα και αν αρχίζει τότε να μιλάει, είναι σίγουρο ότι τον Σεπτέμβριο που έρχεται θα προσπαθήσει πολύ  και θα είναι γεμάτο ανυπομονησία για το πώς θα είναι κατανοητό στους συμμαθητές του αλλά και στη δασκάλα του. Τα ερεθίσματα που θα πάρει από τον παιδικό θα το βοηθήσουν επίσης να προχωρήσει γλωσσικά.

-  Ζητήστε τη γνώμη ενός ειδικού. Αν η κατάσταση αυτή σας ανησυχεί πραγματικά, ο οικογενειακός σας γιατρός ή ο παιδίατρός σας μπορεί να σας καθοδηγήσει ώστε να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού λογοπαθολόγου. Είναι προτιμότερο να πάρετε επιβεβαίωση ότι δεν υπάρχει πρόβλημα παρά να αφήσετε κάτι χωρίς την απαραίτητη φροντίδα.  

Πότε πρέπει να ανησυχήσω;

Όσο χαρούμενο και να είναι το παιδί σας που μπορεί και βρίσκει εύκολα κάποιο τρόπο για να το καταλάβουν οι άλλοι, σίγουρα θα μπει στη διαδικασία του να μιλήσει από τη στιγμή που θα έχει κάποιο κίνητρο. Παρόλα αυτά, υπάρχουν και μερικά σημάδια που μπορεί και να προδίδουν ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα και ότι πρέπει να το κοιτάξετε χωρίς καθυστερήσεις.

-  Μένει μέσα στο «καβούκι» του και  αργεί να αντιδράσει. Είναι πιθανόν να ευθύνεται κάποιοπρόβλημα ακοής γι'αυτό. Συμβουλευτείτε τον γιατρό ή τον παιδίατρό σας.

-  Μένει αμίλητο και το βλέμμα του είναι απλανές. Ένα ψυχολογικό ή αναπτυξιακό  πρόβλημα ίσως να κρύβεται πίσω από αυτή την καθυστέρηση. Μην διστάσετε να ζητήσετε βοήθεια.

-  Εκνευρίζεται κάθε φορά που δεν μπορείτε να καταλάβετε αυτά που θέλει να πει. Αν δείξει κάποια δείγματα προσπάθειας για να εκφραστεί, αλλά δεν τα καταφέρνει, θα ήταν καλό να ζητήσετε από τον παιδίατρο να σας συστήσει κάποιον ειδικό λογοπαθολόγο για να αξιολογήσει το παιδί. Μια και μόνο επίσκεψη πολλές φορές είναι αρκετή για να σχηματίσει γνώμη ο ειδικός και να σας πει τι πρέπει να κάνετε.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ΤΟΥΣ...

Η επιλογή του χρώματος στο παιδικό σχέδιο μπορεί να μας πει πολλά για την συναισθηματική κατάσταση του παιδιού τονίζει η Τατιάνα Πολυζώτη Ψυχολόγος, MSc Ειδικής Αγωγής. Σαφέστατα, ποικίλλει...
σε όλα τα παιδιά και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, φύλο, ηλικία αλλά και το τι εικόνα έχουν αυτά για τον κόσμο γύρω τους. Όλα τα παιδιά έχουν κάποιο αγαπημένο χρώμα. Κάποιο που το επιλέγουν ξανά και ξανά για τις ζωγραφιές τους. Η ψυχολογία του παιδικού σχεδίου υποστηρίζει οτι κανένα από τα χρώματα που επιλέγουν τα παιδιά δεν είναι τυχαίο και μπορεί να μας πει πολλά για το χαρακτήρα και τα συναισθήματα τους!

Η επιλογή πολλών χρωμάτων μαζί (πολυχρωμία) εκφράζει σίγουρα ένα συναίσθημα χαράς. Από την άλλη τα έντονα χρώματα δηλώνουν οτι το παιδί την ώρα που ζωγραφίζει βιώνει έντονα συναισθήματα (θετικά ή μη). Η προτίμηση στο κόκκινο χρώμα δηλώνει χαρακτήρα δυναμικό και παρορμητικό. Η συνεχής και επίμονη χρήση του ίσως υποδηλώνει στοιχεία νευρωτικής συμπεριφοράς.

Η επικράτηση του πορτοκαλί χρώματος εκφράζει άτομο με ζεστή συμπεριφορά, ήρεμο και πολύ συναισθηματικό.

Το κίτρινο χρώμα δείχνει άτομα με δυναμισμό, φιλοδοξίες, που του αρέσει η έντονη δράση.

Το μπλε από την άλλη, εκφράζει άτομο που είναι ικανό να ρυθμίσει τη συναισθηματική συμπεριφορά του και έχει ανεπτυγμένη λογική και ωριμότητα.

Η αγάπη και προτίμηση προς το πράσινο χρώμα δηλώνει πείσμα και επιμονή. Εκφράζει άτομα πουεπιθυμούν και επιδιώκουν την διάκριση αλλά πολύ συχνά στρέφονται στον εαυτό τους.

Το ροζ χρώμα χρησιμοποιείται κυρίως από τα κορίτσια, εκφράζει τη γυναικεία φύση αλλά και την αίσθηση ηρεμίας.

Αντίθετα το μαύρο, το προτιμούν τα εσωστρεφή παιδιά. Το χρώμα αυτό συμβολίζει το φόβο, την ανησυχία, καθώς και την επιθυμία περιθωριοποίησης.

Το γκρίζο χρώμα το χρησιμοποιούν παιδιά με έντονη εσωστρέφεια. Πολλές φορές αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι…»πνεύματα αντιλογίας».

Τέλος, το άσπρο χρώμα! Πολλά παιδιά με αισθήματα δειλίας φτιάχνουν πολύ μικρά σχέδια και συνήθως αφήνουν κενό το υπολοιπο χαρτί.

Πηγή: infokids.gr

Λεύκανση των δοντιών και αντιμετώπιση της περιοδοντίτιδας με δύο κοινά βότανα

Πρώτο βήμα: κόβετε ένα κομμάτι φύλλου αλόης και το τρίβετε στα δόντια σας ώστε να αφαιρεθεί από το περίβλημα της.. (η μισό κουταλάκι του γλυκού).Αμέσως μετά, κρατώντας την αλόη στο στόμα σας, βουρτσίζετε τα δόντια σας κανονικά με την οδοντόκρεμα σας. Ακολουθήστε την ενδεδειγμένη διαδικασία που ακολουθείτε ωε συνήθως για το πλύσιμο των δοντιών σας. Σταδιακά τα δόντια σας θα γίνουν κατάλευκα ενώ το ωραίο αποτέλεσμα της εξαιρετικής λεύκανσης που θα προκύψει, θα φανεί από την πρώτη φορά. Προσοχή όμως! μην τρίβετε τα δόντια σας μόνο με την αλόη αλλά σε συνδυασμό με την οδοντόκρεμα σας! Εάν έχετε περιοδοντίτιδα τότε εκτός από λεύκανση, ενισχύετε και την γενικότερη υγεία των δοντιών σας. Η αλόη καταπολεμά την περιοδοντίτιδα και οπωσδήποτε εκτός από την επιτυχημένη λεύκανση που προσφέρει, ενισχύει την αντίσταση των ούλων σας στις πληγές.

Δεύτερο βήμα: Μετά το πλύσιμο των δοντιών σας, θα πάρετε μερικές σταγόνες βαλσαμέλαιο και θα το απλώσετε στα ούλα σας, σε όλα τα δόντια με τη σειρά. Μην παραλείψετε κανένα ούλο. Το βαλσαμέλαιο ή σπαθόλαδο, είναι ένα εκπληκτικό φάρμακο για το σταμάτημα των πληγών της στοματικής κοιλότητας και των ούλων. Ολοκληρώστε την διαδικασία απλώνοντας το και στη γλώσσα. Θα επαναλαμβάνετε πρωί και βράδυ. Αν κινδυνεύετε να χάσετε τα δόντια σας, αυτά τα δύο βήματα θα σας βοηθήσουν να τα σώσετε. Αν όχι, να ξέρετε πάντα ότι ακολουθείτε ένα ολοκληρωμένο σύστημα πρόληψης. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα αν σας γίνει συνήθεια να φροντίζετε με αυτό τον τρόπο τα δόντια σας. Το αντίθετο εξασφαλίζετε την υγεία τους.

Να θυμάστε πάντα, ότι η περιοδοντίτιδα είναι σοβαρή νόσος. Δε σταματάμε τις επισκέψεις στο γιατρό. Εκείνος θα εκτιμήσει την κατάσταση των δοντιών σας. Όμως ακολουθώντας ένα τέτοιο σύστημα πρόληψης σαν αυτό που σας προτείνουμε, θα εκπλαγείτε ευχάριστα και οι δυό!

Βγάζει δοντάκια; 8 τρόποι για να ανακουφίσετε το μωρό σας!

Όταν τα μωρά βγάζουν δόντια, υποφέρει όλη η οικογένεια. Δεν είναι περίεργο: Ο πονόδοντος είναι ανυπόφορος ακόμα και για τον πιο γενναίο ενήλικα! Τα καλά νέα είναι ότι κάποια δόντια πονούν λιγότερα από άλλα, ανάλογα με το σημείο όπου βγαίνουν. Τα ακόμα καλύτερα νέα είναι ότι υπάρχουν τρόποι για να ανακουφίσετε έστω και προσωρινά το μωρό σας!

Πότε βγαίνουν τα πρώτα δόντια

Το μωρό σας, συνήθως από τον 6ο μήνα και μετά, θα αρχίσει να βγάζει τα νεογιλά δοντάκια, τα οποία περί τα 6 χρόνια θα αρχίσουν ένα-ένα να «πέφτουν», για να αντικατασταθούν από τα μόνιμα δόντια. Δείτε παρακάτω πότε εμφανίζονται και πότε «πέφτουν» τα πρώτα δόντια του μωρού:

 

Πώς αντιμετωπίζεται ο πόνος από την εμφάνιση των πρώτων δοντιών

Είναι πράγματι πόνος από δόντια;

Μην υποθέσετε ότι το μωρό σας κλαίει εξαιτίας των δοντιών, αν δεν έχετε πρώτα αποκλείσει άλλα ενδεχόμενα. Μήπως πεινά; Μήπως πρέπει να αλλάξει πάνα; Μήπως είναι αρρωστούλι; Ο πόνος από τα δόντια συνήθως ξεκινά δύο με πέντε ημέρες πριν εμφανιστεί το δόντι και περνά όταν το δόντι πλέον «σκάσει» και σχίσει το ούλο. Αν, λοιπόν, το μωρό σας συνεχίσει να παραπονιέται ακόμα και μετά την εμφάνιση του δοντιού, μπορεί να ενοχλείται από κάτι άλλο.

Παγωμένα παιχνίδια οδοντοφυΐας

Βάλτε τα παιχνίδια οδοντοφυΐας του μωρού στην κατάψυξη και δίνετέ του ένα από αυτά κάθε φορά που πονά. Αν δεν έχετε τέτοια παιχνίδια διαθέσιμα δώστε του κάτι άλλο παγωμένο, π.χ. κάποιο φρούτο που θα έχετε βάλει στην κατάψυξη. Μπορείτε, ακόμα, να βάζετε στην κατάψυξη και τις πιπίλες του. Οτιδήποτε παγωμένο μπορεί να μασήσει το μωρό την στιγμή που πονά θα το ανακουφίσει τρομερά. Ωστόσο, μην αφήσετε το παγωμένο αντικείμενο πολύ ώρα στο στόμα του μωρού, για να μην τραυματίσει τα ούλα του από το υπερβολικό κρύο.

Παυσίπονο

Μόνο εφόσον έχετε την έγκριση του παιδιάτρου ή του παιδοοδοντιάτρου σας και ο πόνος του μωρού είναι πραγματικά ανυπόφορος, δοκιμάστε να του δώσετε λίγο παυσίπονο. Ζητήστε από τον γιατρό σας να σας ενημερώσει για την ποσότητα και την συχνότητα του παυσίπονου που θα χορηγήσετε.

Ζεστό μπανάκι

Το πλατσούρισμα στο ζεστό νεράκι, με ένα αρωματικό βρεφικό αφρόλουτρο θα ενθουσιάσει το μωρό σας και θα το κάνει να ξεχάσει στο λεπτό τον πονόδοντο! Μάλιστα, καθώς μερικές φορές όταν πονούν τα δόντια «τρέχει» και η μυτούλα, το ζεστό νερό θα βοηθήσει και σε αυτό.

Δακτύλιοι οδοντοφυΐας και πιπίλα

Το μωρό σας, την στιγμή που πονά, έχει ανάγκη να δαγκώσει κάτι σκληρό. Στο εμπόριο θα βρείτε δακτύλιους οδοντοφυΐας, οι οποίοι υπάρχουν ακριβώς γι'αυτόν τον σκοπό. Δώστε του να «μασήσει» έναν τέτοιον, καθώς η πίεση που θα ασκηθεί στα ούλα θα το ανακουφίσει. Η πιπίλα μπορεί, επίσης, να ηρεμήσει το μωρό σας, αλλά και να το βοηθήσει να καταπίνει τα πολλά σάλια που δημιουργούνται λόγω του πονόδοντου.

Αποσπάστε την προσοχή του

Όταν το μωρό δεν έχει με κάτι να ασχοληθεί, θα επικεντρωθεί στον πόνο του και θα ενοχλείται ακόμα περισσότερο. Προσπαθήστε, λοιπόν, τις στιγμές εκείνες να το απασχολείτε με κάποιο παιχνίδι για να ξεχνιέται!

Τζελ ανακούφισης ούλων για μωρά

Στο φαρμακείο θα βρείτε φυτικά και μη φυτικά τζελ για την ανακούφιση των ούλων του μωρού. Eίναι πιο ασφαλή από τα αμιγώς φαρμακευτικά, τα οποία ενώ πολλοί παιδίατροι τα συνιστούν, περιέχουν ορισμένες ουσίες που ίσως να μην είναι κατάλληλες για το μωρό. Προτιμήστε, λοιπόν, κάποια εντελώς φυτικά τζελ που κυκλοφορούν για τον σκοπό αυτό.

Αγκαλίτσες, φιλάκια και ...υπομονή!

Αν τίποτα άλλο δεν μπορεί να ανακουφίσει το μωρό σας, ξέρετε πολύ καλά ποιο είναι πάντα το «γιατρικό» όταν αυτό πονά: Αγκαλίτσες, φιλάκια και υπομονή μέχρι να βγουν τα δοντάκια!

Πρώτη φορά στον παιδοδοντίατρο: Όσα πρέπει να ξέρετε!

Ένα από τα ανεξήγητα φαινόμενα του ανθρώπινου είδους, είναι ότι η λέξη «οδοντίατρος» είναι άμεσα συνυφασμένη με την λέξη «τρόμος» στο μυαλό του ανθρώπου ...πριν καν αυτός βγάλει δόντια! Από την άλλη, στον οδοντίατρο χρωστούν οι νεώτερες γενιές το γεγονός ότι, τα τελευταία χρόνια, κάνουν όλο και λιγότερα σφραγίσματα.

Πότε πρέπει να πάει το παιδί για πρώτη φορά στον παιδοδοντίατρο;

Καταρχάς οι γονείς θα πρέπει να συμβουλεύονται τον παιδοδοντίατρο, με το που ξεκινά το παιδί να βγάζει τα δόντια, αναφορικά με την περιποίησή τους. Δεν χρειάζεται να επισκεφθούν τον παιδοδοντίατρο με το μωρό, όμως πρέπει οι γονείς να γνωρίζουν ότι η περιποίηση των δοντιών ξεκινά ήδη από το πρώτο δόντι του παιδιού.

Στη συνέχεια, η πρώτη επίσκεψη του παιδιού στον παιδοδοντίατρο ενδείκνυται να γίνεται στην ηλικία των 2-3 ετών. Στην πρώτη αυτή επίσκεψη, γίνεται καθαρισμός και φθορίωση στα δόντια του παιδιού, ενώ ο γιατρός ενημερώνει τους γονείς και το παιδί για τις καλές συνήθειες στοματικής υγιεινής και πώς γίνεται σωστά το βούρτσισμα των δοντιών.

Μπορεί ένα νήπιο να έχει φθορά στα νεογιλά δόντια;

Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς πως η «πέτρα» των δοντιών δημιουργείται και στα παιδικά δόντια, και τότε χρειάζονται καθαρισμό, ενώ υπάρχει κίνδυνος και τερηδόνας, και τότε τα δόντια χρειάζονται φθορίωση. Υπάρχουν παιδιά 3 ετών που, επειδή δεν περιποιούνται τα δόντια τους και δεν έχουν επισκεφθεί παιδοδοντίατρο για προληπτικό έλεγχο, έχουν σφραγίσματα στα νεογιλά δόντια! Το δυσάρεστο, μάλιστα, είναι ότι είναι δύσκολο να δει ο γονιός ότι δημιουργείται τρύπα που θα χρειαστεί σφράγισμα και όταν πλέον το αντιληφθεί... είναι ήδη αρκετά αργά!

Πώς πρέπει να προετοιμάσει ο γονιός το παιδί για την πρώτη επίσκεψη στον παιδοδοντίατρο;

Συμβουλή μου είναι να μην προετοιμάσει ο γονιός το παιδί καθόλου. Δεν χρειάζεται να ανοίξει συζήτηση με το παιδί και να του πει ότι θα πάει σε έναν γιατρό, ο οποίος θα χρησιμοποιήσει εργαλεία για τα δόντια κ.λ.π. Το παιδί μπορεί να έχει προηγούμενες άσχημες εμπειρίες από παιδιάτρους ή νοσοκομεία και έτσι να έρθει πολύ προκατειλημμένο στο ιατρείο. Αν θέλει ο γονιός μπορεί να πει στο παιδί ότι «σήμερα θα πάμε σε έναν κύριο ή σε μία κυρία, για να βουρτσίσουμε τα δόντια, να τα μετρήσουμε κ.λ.π.».

Μετά την πρώτη επίσκεψη πότε πρέπει να ξαναπάει το παιδί στον παιδοδοντίατρο και με ποια συχνότητα να συνεχίζει;

Δύο φορές τον χρόνο είναι μία καλή συχνότητα για να γίνεται σωστή παρακολούθηση των δοντιών του παιδιού.

Χρειάζεται ιδιαίτερη παρακολούθηση από παιδοδοντίατρο το διάστημα που ξεκινά η πτώση των νεογιλών δοντιών;

Η πτώση των νεογιλών είναι μία φυσιολογική διαδικασία που δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη παρακολούθηση, εκτός κι αν το παιδί «βγάζει» καινούργια δόντια πίσω από τα νεογιλά, χωρίς μάλιστα τα νεογιλά να κουνιούνται. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να γίνει εξαγωγή των νεογιλών, ώστε τα νέα δόντια να έρθουν μπροστά και να πάρουν την σωστή θέση τους, με την βοήθεια της γλώσσας.

7 πράγματα που δεν πρέπει να κάνετε όταν το παιδί είναι θυμωμένο

Μην στέκεστε μπροστά στο παιδί

Όποια κι αν είναι η ηλικία του, όταν το παιδί βρίσκεται σε κατάσταση πανικού είναι εκτός ελέγχου και καμία λογική δεν μπορεί να το κυριεύσει. Μπορεί να πιστεύετε ότι με το να σταθείτε μπροστά στο παιδί και να το κοιτάξετε στα μάτια τη στιγμή που ξεσπά έντονα, θα το τιθασεύσετε. Το πιθανότερο, όμως, είναι ότι θα το «φουντώσετε» ακόμα περισσότερο. Εφόσον το παιδί είναι ασφαλές, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι απομακρυνθείτε και να του δώσετε τον χώρο που μπορεί να χρειάζεται για να ξεσπάσει.

Μην παρασύρεστε από τα συναισθήματά σας

Την στιγμή που το παιδί είναι θυμωμένο, αντί να αντιδράσετε και εσείς ανάλογα, κάντε ένα βήμα πίσω και προσπαθήστε να γίνετε εξωτερικός παρατηρητής της κατάστασης. Εν ανάγκη κάντε μία βόλτα, περπατήστε λίγο, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να διατηρήσετε τον έλεγχο. Επαναλάβετε μέσα σας την φράση «θα λειτουργήσω σύμφωνα με την λογική –θα έχω υπομονή και θα διατηρήσω την ψυχραιμία μου». Μέρος του «έργου» μας ως γονείς είναι να δίνουμε το καλό παράδειγμα, αναφορικά με το πώς πρέπει να λειτουργούμε σε διάφορες δύσκολες καταστάσεις...

Μην προσπαθείτε να μιλήσετε λογικά με ένα θυμωμένο παιδί

Την στιγμή της έκρηξης είναι αδύνατο να κάνετε μία λογική συζήτηση με το θυμωμένο παιδί σας. Μην προσπαθήσετε να το κάνετε να συμμεριστεί την άποψή σας ή να δεχθεί αυτό που του λέτε. Η προσπάθειά σας θα καταλήξει με εσάς ακόμα πιο θυμωμένους, ιδιαίτερα αν το παιδί έχει από την φύση του εναντιωτική συμπεριφορά (οι Αμερικανοί το ονομάζουν Εναντιωτική Προκλητική Διαταραχή). Το παιδί αυτό, μάλιστα, θα προσπαθήσει να κάνει εσάς να συμμεριστείτε την άποψή του.

Μην επιβάλλετε επιπτώσεις ή εξαπολύετε απειλές εν βρασμώ

Ακολούθως τις στιγμές εκείνες, περιμένετε μέχρι να ηρεμήσουν τα πνεύματα και έπειτα επιβάλλετε επιπτώσεις στο παιδί για την συμπεριφορά του. Όταν, στην συνέχεια, το παιδί θα έχει κάπως ηρεμήσει, πείτε του «ήσουν τρομερά θυμωμένη πριν. Αναρωτιέμαι αν μετάνιωσες για όλα αυτά που είπες και έκανες...» -δώστε έτσι στο παιδί την ευκαιρία να απολογηθεί και έπειτα κρίνετε αν χρειάζονται επιπτώσεις. Αν για παράδειγμα, σε ένα ξέσπασμά της η κόρη σας κοπάνησε την πόρτα και κλείστηκε στο δωμάτιό της για να ηρεμήσει, αυτό δείχνει μία προσπάθεια διαχείρισης του θυμού της και δεν είναι απαραίτητο να τιμωρηθεί.

Μην χάσετε την ευκαιρία να μιλήσετε με το παιδί σας αργότερα

Ειδικά για παιδιά μεγαλύτερων ηλικιών, είναι σημαντικό να τα πλησιάσετε για να συζητήσετε ήρεμα τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ξέσπασμα. Ρωτήστε το παιδί πώς ακριβώς νιώθει και γιατί νιώθει έτσι, ακούστε τι έχει να σας πει χωρίς να το διακόψετε ή να κάνετε κήρυγμα. Και ρωτήστε το τι πιστεύει πως θα μπορούσε να έχει κάνει, για να χειριστεί τον θυμό του διαφορετικά. Ρωτήστε το ακόμα αν μπορείτε να κάνετε εσείς κάτι για να το βοηθήσετε. Πολλές φορές ο λόγος που τα παιδιά ξεσπούν έντονα είναι επειδή δυσκολεύονται να λύσουν κάποια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τουλάχιστον όχι με υγιείς τρόπους. Με την κουβέντα, όμως, μπορεί να βοηθήσετε το παιδί να βρει λύσεις.

Μην ξεφεύγετε από τον στόχο σας

Πάντα να ρωτάτε τον εαυτό σας σε τι στοχεύετε ως γονιός. Ένας από τους στόχους των γονιών είναι να δείξουν στα παιδιά αποδεκτούς, υγιείς τρόπους συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα τους δίνουν τα «εργαλεία» επίλυσης προβλημάτων. Δεν αρκεί μόνο να πειθαρχούν οι γονείς τα παιδιά, αλλά και να τα διδάσκουν και να τα καθοδηγούν. Μερικά μαθήματα δεν απαιτούν επιπτώσεις, αλλά αποτελούν ευκαιρίες για να μιλήσετε με το παιδί και να το βοηθήσετε να βρει καλύτερους τρόπους για να διαχειρίζεται τον θυμό του στο μέλλον.

Μην βγάζετε συμπεράσματα για τον θυμό του παιδιού

Το παιδί σας δεν έχει πάντα άδικο όταν ξεσπά έντονα ή και βίαια. Παρόλο που η συμπεριφορά αυτή δεν είναι αποδεκτή, οι αιτίες της μπορεί να είναι. Άλλωστε, όλοι οι άνθρωποι δεν έχουν το δικαίωμα κάποιες φορές να έχουν νεύρα; Δεν έχει το παιδί δικαίωμα να εκφράζει τα συναισθήματά του; Αν δεν σας δίνει κάποια εξήγηση αναφορικά με το τι είναι αυτό που το εξόργισε, δώστε του λίγο χρόνο μόνο του μέχρι να ηρεμήσει. Πείτε του «καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος. Λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Όποτε θέλεις μπορούμε να το συζητήσουμε». Αν, πάλι, βρίσκεται σε κατάσταση tantrum κατά την οποία μιλά άσχημα, σας χτυπά και σπάει πράγματα, τότε θα πρέπει να επέμβετε. Δεν μπορείτε να ελέγξετε το πώς νιώθει το παιδί, αλλά μπορείτε να του θέσετε επιπτώσεις και ευθύνες για την συμπεριφορά του. Το να αντιδράσετε και εσείς ουρλιάζοντας απλά θα χειροτερέψει τα πράγματα.

Πηγή: empoweringparents

Πώς να μιλήσεις στην κόρη σου για το σώμα της

Ενα από τα πιο “δημοφιλή” θέματα συζήτησης μεταξύ γυναικών κάθε ηλικίας, ειδικά αυτή την εποχή, είναι το σώμα τους. Και έχω εντυπωσιαστεί – για να μην πω ότι έχω τρομάξει κιόλας – από τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν πολλές από μας για να περιγράψουν την “ιερή κατοικία της ψυχής τους”. Λες και τα όποια παραπανίσια κιλά, μια μεγαλύτερη κοιλιά ή μια φαρδύτερη πλάτη είναι λόγοι για να τιμωρήσει μια γυναίκα τον εαυτό της και να τον υποβάλει σε σκληρά μέτρα περιορισμού και ταπείνωσης για να “μάθει”…

Art: Ingrid TusellΕντάξει, η  παχυσαρκία είναι σοβαρή υπόθεση και ίσως χρειάζεται να κάνεις κάτι γι’ αυτό, αλλά με ποιον τρόπο; Μέσα από την άρνηση και την κακοποίηση ή μέσα από την αγάπη, τη συμπόνοια και το σεβασμό; Τι μήνυμα δίνουμε στις κόρες μας που μας παρατηρούν με άγρυπνο βλέμμα μέσα στην καθημερινότητα, όταν εκφράζουμε τη δυσαρέσκειά μας κάθε φορά που βλέπουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη; Πόσο βοηθάμε τα παιδιά μας να αποκτήσουν μια υγιή εικόνα του εαυτού τους και του θαύματος που λέγεται “γυναικείο  σώμα” όταν ειρωνευόμαστε κάθε γυναίκα που έβαλε κάποια κιλά; Ποια είναι η νοητική, συναισθηματική και πνευματική “προίκα” που τους αφήνουμε για να πορεύονται  μια ζωή όταν εστιαζόμαστε στην εξωτερική τους εικόνα και προσπερνάμε αδιάφορα τα πνευματικά και συναισθηματικά τους καθημερινά επιτεύγματα;

Κι έτσι, με βροχή αυτά τα ερωτήματα στο μυαλό  μου,  έπεσα  πάνω στην σχετική ανάρτηση της αγαπημένης μπλόγκερSkoppelkam και πήρα τις απαντήσεις μου. Συμφωνώ  τόσο που θα μπορούσα να τα είχα γράψει εγώ. Και χάρη στη βοήθεια της αγαπημένης φίλης Signora Alba που έκανε για ακόμα μια φορά μια ωραία μετάφραση, τα μοιράζομαι μαζί σας:

To πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση: μίλησέ της για το σώμα της μόνο για να της δείξεις πώς λειτουργεί.

Μην πεις τίποτα αν χάσει κιλά. Μην πεις τίποτα αν βάλει κιλά.

Αν πιστεύεις ότι το σώμα της κόρης σου είναι εκπληκτικό, μην της το πεις. Αντί γι’ αυτό, μπορείς να πεις τα εξής:

Το «φαίνεσαι τόσο υγιής!» είναι ένα καλό σχόλιο.

Ή «φαίνεσαι τόσο δυνατή».

«Βλέπω πόσο ευτυχισμένη είσαι- λάμπεις».

Ή ακόμα καλύτερα, δώσ’ της συγχαρητήρια για κάτι που δεν έχει καμία σχέση με το σώμα της.

Μην σχολιάζεις τα σώματα άλλων γυναικών. Όχι. Ούτε ένα σχόλιο, είτε καλό είτε κακό.

Δίδαξέ της να είναι ευγενική προς τους άλλους αλλά και προς εσένα.

Μην τολμήσεις να πεις μπροστά στην κόρη σου πόσο σιχαίνεσαι το σώμα σου ή να μιλήσεις για την καινούργια σου δίαιτα. Ακόμα καλύτερα, μην κάνεις δίαιτα μπροστά στην κόρη σου. Αγόρασε υγιεινές τροφές. Μαγείρεψε υγιεινά γεύματα. Αλλά μην πεις: «Δεν τρώω υδατάνθρακες αυτή την περίοδο». Η κόρη σου δεν πρέπει να καταλάβει ότι οι υδατάνθρακες είναι “κακοί” γιατί η ντροπή για ό,τι τρως οδηγεί σε ντροπή για τον εαυτό σου.

Art: Viola LoretiΕνθάρρυνε την κόρη σου να γυμνάζεται για να διαχειρίζεται καλύτερα το άγχος. Ενθάρρυνέ την να σκαρφαλώνει βουνά γιατί δεν υπάρχει ωραιότερος τρόπος για να εξερευνήσεις την πνευματικότητά σου απ’ ό,τι στην κορυφή του σύμπαντος. Ενθάρρυνέ την να κάνει σέρφινγκ, αναρρίχηση στα βράχια, ποδηλασία στο βουνό γιατί την τρομάζει κι αυτή η πρόκληση είναι καλή μερικές φορές.

Βοήθησε την κόρη σου να αγαπήσει το ποδόσφαιρο ή την κωπηλασία ή το χόκεϊ, γιατί τα σπορ την βοηθούν να αναπτύξει τις ηγετικές της ικανότητες και της δίνουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Εξήγησέ της πως, όσο μεγαλώνεις, πάντα χρειάζεσαι την καλή ομαδική δουλειά. Ποτέ μην την αναγκάσεις να ασχοληθεί με ένα άθλημα που δεν λατρεύει πραγματικά.

Απόδειξε στην κόρη σου πως οι γυναίκες δεν χρειάζονται τους άνδρες για να μετακινούν τα έπιπλά τους.

Δείξε της πώς να μαγειρεύει φαγητά με λαχανικά.

Μάθε της να φτιάχνει κέικ σοκολάτας με λιγότερο βούτυρο.

Δώσ’ της τη συνταγή της μαμάς σου για το Χριστουγεννιάτικο κέικ. Μετάδωσέ της την αγάπη σου να βρίσκεσαι έξω.

Ίσως κι εσύ κι η κόρη σου έχετε μεγάλους γλουτούς ή φαρδιά πλάτη. Είναι εύκολο να μισήσεις αυτά τα μέρη του σώματος. Μην το κάνεις. Πες στην κόρη σου πως με τα πόδια της μπορεί να τρέξει και μαραθώνιο αν το θελήσει, και η φαρδιά της πλάτη απλά προστατεύει τα δυνατά της πνευμόνια. Μπορεί να φωνάξει και να τραγουδήσει και να φέρει χαρά στον κόσμο αν το θελήσει.

Θύμισε στην κόρη σου πως το καλύτερο που μπορεί να κάνει με το σώμα της είναι να κινητοποιεί την όμορφη ψυχή της.

Πηγή : enet.gr

Περνάει ο χρόνος πιο γρηγορότερα όσο μεγαλώνουμε...

Πολύ συχνά οι μεγαλύτεροι άνθρωποι νομίζουν πως η ζωή τους μοιάζει με ταξίδι σε όχημα του οποίου έχουν σπάσει τα φρένα. Διότι μετά τα σαράντα, και κυρίως μετά τα πενήντα, ένας χρόνος μοιάζει να έχει τη μισή διάρκεια από εκείνη που νιώθαμε πως είχε όταν ήμασταν δεκαπέντε ή είκοσι χρόνων.

Όπως συμβαίνει και με την κλεψύδρα: προς το τέλος η άμμος φαίνεται πως κυλάει πολύ πιο γρήγορα από όσο έτρεχε στην αρχή.

Πού οφείλεται η συγκεκριμένη αίσθηση, όταν στην πραγματικότητα οι μέρες και οι ώρες δεν επιταχύνουν καθόλου τον βηματισμό τους; Το ερώτημα θέτει ανάμεσα σε άλλα ο Ολλανδός καθηγητής της Ιστορίας της Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κρόνινγκεν Douwe Draaisma στο βιβλίο του «Pourquoi la vie passe plus vite a mesure qu' on vieillit» (Flammarion, σελ. 423). Και για να απαντήσει καταφεύγει στη φιλοσοφία, την ψυχολογία και τη λογοτεχνία του Προυστ, του Τόμας Μαν και του Καμύ.

Όλες οι απόπειρες απαντήσεων που έχουν κατά καιρούς προταθεί στηρίζονται βέβαια στην αρχή ότι η αίσθηση του χρόνου που διαθέτουμε είναι εσωτερική, υποκειμενική. Μια πρώτη ερμηνεία, που διατυπώθηκε τον 19ο αιώνα, είναι ότι η διάρκεια που νομίζουμε πως έχει μια ορισμένη περίοδος της ζωής μας είναι ανάλογη με το μερίδιο που η συγκεκριμένη περίοδος καταλαμβάνει στο σύνολο της ζωής μας.

Για ένα δεκάχρονο παιδί έτσι, ένας χρόνος αποτελεί το ένα δέκατο του βίου του και φαίνεται σαν ένα πολύ μακρύ διάστημα. Για έναν πενηντάχρονο αντιθέτως, ο ίδιος χρόνος αποτελεί το ένα πεντηκοστό του βίου του και φαίνεται σαν κάτι πολύ σύντομο και μικρό.

Ο Γουίλιαμ Τζέιμς και ο Jean-Marie Guyau θεώρησαν ότι η αίσθηση συρρίκνωσης του χρόνου στους μεγαλύτερους ανθρώπους οφείλεται στη μονοτονία του περιεχομένου της ζωής τους. Στα πρώτα μας χρόνια, κάθε ώρα της μέρας μάς φέρνει αντιμέτωπους με εντελώς καινούργιες εμπειρίες. Το πνεύμα μας βρίσκεται σε εγρήγορση. Oι εντυπώσεις είναι πανίσχυρες και διαδέχονται η μία την άλλη όπως σε ένα συναρπαστικό ταξίδι.

Καθώς, όμως, τα χρόνια περνούν και καθώς μεγάλα τμήματα των εμπειριών αυτοματοποιούνται, οι μέρες, οι εβδομάδες και τα χρόνια αδειάζουν από περιεχόμενό. Και τότε συμβαίνει το εξής παράδοξο: αντί ο χρόνος να μακραίνει εξαιτίας της πλήξης, να συρρικνώνεται. Διότι ισχύει αυτό που συμβαίνει και στον χώρο. Όπως μια απόσταση στην οποία παρεμβάλλονται οπτικά εμπόδια μας φαίνεται μεγαλύτερη, έτσι και ο χρόνος στον οποίο παρεμβάλλονται αξιοσημείωτα γεγονότα νομίζουμε πως έχει μακρύτερη διάρκεια.

Παρεμφερής είναι και η θεωρία της αναπόλησης, η οποία συνδέει το αίσθημα της διάρκειας του χρόνου με την ένταση των σημείων της μνημονικής ανάκλησης. Τα σημεία αυτά είναι πολλά όταν η ζωή είναι πλούσια σε εντυπώσεις, πράγμα που συμβαίνει στη νεότητα. Γι' αυτό οι ηλικιωμένοι έχουν πολλές αναμνήσεις από τη νεότητα - και γι' αυτό η περίοδος εκείνη τους φαίνεται πιο παρατεταμένη όταν τη συγκρίνουν με μεταγενέστερες περιόδους απ' τις οποίες έχουν πολύ λιγότερες αναμνήσεις.

Μια άλλη προσέγγιση, τέλος, συνέδεσε την αίσθηση της ταχύτητας του χρόνου με τον ρυθμό της φυσιολογίας του ανθρώπινου σώματος. Μια γρατζουνιά επουλώνεται δύο φορές πιο γρήγορα σε έναν εικοσάχρονο από ό, τι σε έναν σαραντάχρονο. Αν θεωρήσουμε πως, γερνώντας, οι περισσότεροι από τους οργανικούς μετρονόμους αρχίζουν να κινούνται με πιο αργό ρυθμό, η ταχύτητα του εξωτερικού κόσμου μοιάζει να επιταχύνεται. Γι' αυτό η νεότητα φαίνεται μακρύτερη και τα γηρατειά σύντομα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αίσθηση ταχύτητας του χρόνου αποτελεί, για τον συγγραφέα, ένα μυστήριο. Ξεκινάμε για διακοπές, και ώσπου να ανοιγοκλείσουμε τα μάτια μας, έχει περάσει η προγραμματισμένη εβδομάδα απουσίας. Επιστρέφουμε στο σπίτι και τότε μας φαίνεται πως έχουμε λείψει ένα μήνα. Ενώ δηλαδή στην αρχή ο χρόνος έδειχνε συρρικνωμένος, στη συνέχεια διογκώθηκε. Αντίθετα, μέσα στη φυλακή ο «Ξένος» του Καμύ ομολογούσε: «Δεν είχα καταλάβει σε ποιο βαθμό οι μέρες μπορούσαν να είναι σύντομες και μακριές.

Μακριές αναμφίβολα για να τις ζεις, αλλά τόσο διατεταμένες, που κατέληγαν να χύνονται η μια μέσα στην άλλη. Όταν μια μέρα, ο φύλακας μου είπε ότι ήμουν εκεί πέντε μήνες, το πίστεψα αλλά δεν το κατάλαβα. Για μένα, ήταν συνέχεια η ίδια μέρα που ξεχυνότανε μέσα στο κελί μου».

Κι ομοίως για τον Χανς Κάστορπ στο «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν, τα επτά χρόνια στο σανατόριο περνούν με ταχύτητα διότι: «Όταν μια μέρα είναι όμοια με όλες τις άλλες, τότε όλες τους γίνονται μία μόνο μέρα• στη απόλυτη ομοιομορφία, η πιο μακροχρόνια ζωή θα φαινόταν σύντομη και θα περνούσε μέσα σε μια στιγμή».