Tι προκαλεί ή έλλειψη του ενζύμου G6PD στο παιδί;

Πολλές μητέρες ενημερώνονται λίγο μετά τη γέννηση του μωρού τους ότι έχει έλλειψη ενός ενζύμου ή αλλιώς ανεπάρκεια G6PD και πρέπει να είναι προσεκτικές με τα φάρμακα και τα φαγητά που θα του δώσουν. Διαβάστε τι είναι η ανεπάρκεια G6PD και τι πρέπει να αποφεύγει το παιδί σας;

Η ανεπάρκεια G6PD οφείλεται σε ένα πρόβλημα που προκύπτει με ένα ένζυμο που βρίσκεται στα ερυθρά αιμοσφαίρια. Η ανεπάρκεια του ενζύμου G6PD δεν θεραπεύεται, αλλά αντίθετα αποτελεί μια δια βίου κατάσταση. Είναι μια κληρονομική νόσος και δεν μπορεί να μεταδοθεί από το ένα άτομο στο άλλο.
Οι περισσότεροι άνθρωποι με έλλειψη του ενζύμου G6PD έχουν μια απολύτως φυσιολογική ζωή, εφόσον αποφεύγουν ορισμένες τροφές και φάρμακα. Μερικοί άνθρωποι με αυτή την διαταραχή θα έχουν αναιμία. Η αναιμία μπορεί να κάνει τα παιδιά να φαίνονται χλωμά και να έχουν λιγότερη ενέργεια. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά τη λήψη ενός από τα φάρμακα ή την κατανάλωση των τροφίμων που θα αναφέρουμε παρακάτω, ή κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας.
Μερικά μωρά με έλλειψη του ενζύμου G6PD μπορεί να έχουν ίκτερο για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ ‘ότι συνήθως κατά τους πρώτους μήνες της ζωής. Ο ίκτερος κάνει το δέρμα να φαίνεται κίτρινο, λόγω της διάσπασης των ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Το παιδί σας θα πρέπει να αποφεύγει τα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα χημικά προϊόντα που αναφέρονται παρακάτω:
Αντιβιοτικά
    Σουλφοναμίδες
    Κοτριμοξαζόλη (Bactrim, Septrin)
    Δαψόνη
    Χλωραμφαινικόλη
    Νιτροφουραντοίνη
    Ναλιδιξικό οξύ
Ανθελονοσιακά
    Χλωροκίνη
    Υδροξυχλωροκίνη
    Πριμακίνη
    Κινίνη
Χημικά
    Ναφθαλίνη
    Μπλε του μεθυλενίου
Τρόφιμα
    Φάβα – κουκιά
Άλλα φάρμακα
    Σουλφασαλαζίνη
    Μεθυλντόπα
    Μεγάλες δόσεις βιταμίνης C
    Υδραλαζίνη
    Προκαϊναμίδη
    Κινιδίνη
    Ορισμένα αντικαρκινικά φάρμακα
Μερικά παιδιά με G6PD δεν πρέπει να λαμβάνουν ασπιρίνη. Πάντα να ελέγχετε τις ετικέτες όλων των φαρμάκων που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή και να είστε προσεκτικοί σχετικά με τη χρήση βοτάνων και τις εναλλακτικές ομοιοπαθητικές θεραπείες.

Πηγη:iatronet.gr

Ομοιοπαθητική και Οδοντιατρική. Δύο δρόμοι που διασταυρώνονται....

Η Ομοιοπαθητική έχει τις ρίζες της στην εποχή του Ιπποκράτη, που ήταν και ο πρώτος που διατύπωσε τις βασικές αρχές της, και στη συνέχεια οργανώθηκε σαν επιστήμη από τον Γερμανό, Σάμουελ Χάνεμαν (1755-1843).

Η ομοιοπαθητική είναι μια φυσική μέθοδος θεραπείας, που στοχεύει στην ενδυνάμωση του οργανισμού, κινητοποιώντας τις αμυντικές του δυνάμεις και αποκαθιστώντας τη διαταραγμένη του υγεία. Το στόμα έχει μεγάλη σημασία στην ισορροπία του κάθε οργανισμού, καθώς αποτελεί την αρχή δυο σημαντικών συστημάτων, του πεπτικού και του αναπνευστικού.

Η διαφορά της ομοιοπαθητικής οδοντιατρικής από την κλασική βασίζεται κυρίως στην αντιμετώπιση του ασθενή σαν οργανισμό που πάσχει στο σύνολο του και όχι μόνο στο στόμα.

Ο "Ομοιοπαθητικός Οδοντίατρος" έχει εκπαιδευτεί στην ομοιοπαθητική, παρακολουθώντας το ολοκληρωμένο, διετές, πρόγραμμα εκπαίδευσης, σε αναγνωρισμένη σχολή ομοιοπαθητικής εκπαίδευσης που προορίζεται μόνο για γιατρούς, οδοντιάτρους και φαρμακοποιούς. Ασκεί όλες τις διεργασίες και θεραπείες που όλοι γνωρίζουν αλλά παράλληλα είναι εκπαιδευμένος να παράσχει εξειδικευμένη οδοντιατρική φροντίδα, σε έναν ασθενή, που για διάφορους λόγους, βρίσκεται σε θεραπεία με ομοιοπαθητικά φάρμακα.

Στο "πρακτικό" μέρος της οδοντιατρικής εργασίας (εμφράξεις, προσθετική, ορθοδοντική) δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές, εκτός από την αποφυγή ορισμένων υλικών, όπως π.χ. τα αμαλγάματα (μαύρα σφραγίσματα) διότι περιέχουν υδράργυρο και βαρέα μέταλλα, που επιδρούν αρνητικά στην ομοιοπαθητική θεραπεία. Επίσης, θα πρέπει να αποφεύγετε ξ χρήση ευγενόλης, κοινού αναισθητικού, διαλυμάτων μέντας και άλλων υλικών, που δεν συνάδουν με την ομοιοπαθητική θεραπεία.

Η αφαίρεση των εμφράξεων αυτών, πρέπει να γίνεται ακολουθώντας ένα συγκεκριμένο πρωτόκολλο, το οποίο οι εκπαιδευμένοι ομοιοπαθητικοί οδοντίατροι γνωρίζουν:

1. Χρήση ειδικής αναρρόφησης.

2. Χρήση απομονωτήρος.

3. Κατεονισμοί-ψύξη περιοχής.

4. Κάλυψη προσώπου ασθενούς.

5. Αερισμός-ιονισμός χώρου.

6. Αποστείρωση οδοντικών ιστών μετά την αφαίρεση.

7. Detoxification ασθενούς, με ομοιοπαθητικά και φυτοθεραπευτικά σκευάσματα, πριν και μετά την διαδικασία, για την απομάκρυνση του αμαλγάματος και υδραργύρου από τον οργανισμό.

8. Αφαίρεση εμφράξεως αμαλγάματος σε, όσο το δυνατόν, μεγαλύτερα κομμάτια.

9. Χρήση υπεροξειδίου του αζώτου (δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα).

10. Αφαίρεση μέχρι 3 εμφράξεων ανά εβδομάδα.

11. Φίλτρο στο οδοντιατρικό μηχάνημα, ώστε να μην μολύνεται το περιβάλλον, μέσω της αποχέτευσης ("Πράσινη" Οδοντιατρική).