Μαμά μου μην ξεχνάς…(18 πράγματα που θέλω να θυμάσαι!)

1. Μη με παραχαϊδεύεις. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνεις πάντα ό,τι σου ζητώ. Σε δοκιμάζω για να δω.

2. Μη διστάζεις να είσαι σταθερή μαζί μου. Το προτιμώ. Με κάνεις να νιώθω περισσότερη σιγουριά.

3. Με με κάνεις να νιώθω μικρότερος απ’ ό,τι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το “σπουδαίο”.

4. Μη μου κάνεις παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο αν μπορείς. Θα προσέξω περισσότερο αυτά που θα μου πεις, αν μου μιλήσεις ήρεμα μια στιγμή που θα είμαστε δυο μας.

5. Μη μου δημιουργείς το συναίσθημα πως τα λάθη είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει ν’ αναγνωρίζω.

6. Μην αναστατώνεσαι τόσο όταν σου λέω “δεν σε χωνεύω”. Δεν απευθύνομαι σε σένα αλλά στη δύναμη που έχεις να μου εναντιώνεσαι.

7. Μη με προστατεύεις πάντα από τις συνέπειες, χρειάζεται καμιά φορά να πάθω για να μάθω.

8. Μη δίνεις μεγάλη σημασία στις μικροαδιαθεσίες μου. Καμιά φορά δημιουργούνται ίσα ίσα για να κερδίσω την προσοχή που ζητούσα.

9. Μη μου κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις. Γιατί τότε θα χρειαστεί να προστατέψω τον εαυτό μου κάνοντας τον κουφό.

10. Μη μου δίνεις επιπόλαιες υποσχέσεις. Νιώθω πολύ περιφρονημένος όταν δεν τις κρατάς.

11. Μην υπερτιμάς την τιμιότητά μου. Συχνά οι απειλές σου με σπρώχνουν στην ψευτιά.

12. Μην πέφτεις σε αντιφάσεις. Με μπερδεύεις έτσι αφάνταστα και με κάνεις να χάνω την πίστη μου σε σένα.

13. Μη με αγνοείς, όταν σου κάνω ερωτήσεις. Αν κάνεις κάτι τέτοιο, θ’ ανακαλύψεις πως θ’ αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.

14. Μην προσπαθείς να με κάνεις να πιστεύω ότι είσαι τέλεια ή αλάνθαστη. Είναι σοκ για μένα όταν ανακαλύπτω πως δεν είσαι ούτε το ένα ούτε το άλλο.

15. Μη διανοηθείς ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σου αν μου ζητήσεις συγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση ενός λάθους σου μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σου.

16. Μην ξεχνάς πως μου αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σε παρακαλώ παραδέξου το.

17. Μην ξεχνάς πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σου είναι δύσκολο να κρατήσεις το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπάθησε σε παρακαλώ.

18. Μην ξεχνάς πως δε θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολύ κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δε χρειάζεται να σου το πω. Έτσι δεν είναι;

3 «άβολες» αλήθειες για τη μητρότητα

Υπάρχουν κάποιες αλήθειες για τη ζωή -τους ανθρώπους και την ανατροφή των παιδιών- που όλοι μας γνωρίζουμε, αλλά μας είναι δύσκολο να παραδεχτούμε. Οι περισσότεροι, μάλιστα, τείνουμε να καταλήγουμε σε εύκολα συμπεράσματα ή διάφορες μορφές άρνησης, ψάχνοντας απεγνωσμένα σύντομες απαντήσεις σε βαρυσήμαντες ερωτήσεις.

Μερικές φορές, όμως, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι απλά να «ξυπνήσουμε» και να δούμε την αλήθεια κατάματα. Όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με τις 3 παρακάτω «άβολες» πραγματικότητες για τημητρότητα…

1. Αν θέλουμε να έχουμε καλά παιδιά, θα πρέπει να είμαστε καλοί άνθρωποι.

Ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια διαβάζοντας όλα όσα λένε οι ειδικοί και οι έρευνες για το «πώς να είμαστε ‘καλοί’ γονείς» ή «πώς να κάνουμε ‘συμπονετικά’ και ‘καλά’ παιδιά», ενώ το μόνο πράγμα που πρέπει να γνωρίζουμε είναι το εξής:

- Για να διδάξεις τη συμπόνια, θα πρέπει να είσαι συμπονετικός.

- Για να διδάξεις το σεβασμό και τους καλούς τρόπους, θα πρέπει να δείχνεις στα παιδιά σου σεβασμό και καλούς τρόπους.

- Για να μάθεις στα παιδιά σου πώς να συμπεριφέρονται ή πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους ή πώς να γίνουν ευτυχισμένα ή πώς να έχουν υπομονή, αρκεί να τα έχεις μάθει πρώτα στον εαυτό σου.

Είναι τόσο απλό στη σύλληψη, κι όμως ταυτόχρονα τόσο δύσκολο στην πράξη. Κι αυτό επειδή απαιτεί βαθιά αυτογνωσία και πλήρη απεξάρτηση από όλα αυτά τα παρωχημένα πρότυπα που έχουν τις ρίζες τους στη δική μας παιδική ηλικία. Απαιτεί από μας πλήρη συνειδητότητα της ενηλικίωσής μας, πράγμα εύκολο στα λόγια αλλά όχι στην πράξη. Τέλος, απαιτεί από μας να αναλαμβάνουμε μεγαλύτερη ευθύνη για την κακή συμπεριφορά των παιδιών μας από αυτήν που μας εξυπηρετεί να αναλάβουμε. Φυσικά, δεν μπορούμε να είμαστε τέλειοι… είμαστε απλοί άνθρωποι. Οπότε, ίσως δεν θα έπρεπε να περιμένουμε ούτε από τα παιδιά μας να είναι τέλεια. Όλοι μας προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, σωστά;       

2. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Η ζωή (συμπεριλαμβανομένης και τηςμητρότητας) απαιτεί συμβιβασμούς, θυσίες και ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Αν λάβουμε υπόψη όλα τα πρωτοσέλιδα, τις αναζητήσεις της Google και τα βιβλία αυτοβοήθειας για την κατάκτηση του «πώς να τα έχω όλα», φαίνεται πως η κοινωνία μας δυσκολεύεται να πιστέψει πως είναι εφικτό. Ξοδεύουμε τόσο πολύ χρόνο ψάχνοντας μαγικές λύσεις και κάνοντας όνειρα του τύπου «τι καλά που θα ήταν αν…», αντί να ασχοληθούμε πρακτικά με τη διευθέτηση της εκάστοτε κατάστασης που έχει προκύψει.   

Η αλήθεια είναι μία: Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας είναι προσωρινό, εποχιακό, επαναλαμβανόμενο. Θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν υπάρχει αέναη ευτυχία και απόλυτη ισορροπία για το υπόλοιπο της ζωής μας. Επιπλέον, αν προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα ταυτόχρονα, το πιο πιθανό είναι να μην κάνουμε τίποτα καλά.

Δεν υπάρχει κάποια μυστική συνταγή για να «τα έχουμε όλα», μπορούμε όμως να βάλουμε τους στόχους μας και να σχεδιάσουμε τη ζωή μας έτσι ώστε να λειτουργεί στο τώρα. Γιατί είναι μόνο για το παρόν, για το τώρα.

3. Τα παιδιά μας είναι ξεχωριστά άτομα, με προσωπικές ιστορίες και διαδρομές, των οποίων τον έλεγχο έχουμε στο ελάχιστο.

Δεν είμαστε τα παιδιά μας. Τα παιδιά μας έχουν τα δικά τους θέματα με τα οποία πρέπει να δουλέψουν, τις δικές τους προκλήσεις μέσα από τις οποίες θα μάθουν να αντιμετωπίζουν τη ζωή και τα δικά τους όνειρα ν’ ακολουθήσουν και να κάνουν πραγματικότητα. Μπορούμε να έχουμε όλες αυτές τις ιδέες και τις επιθυμίες για το πώς θέλουμε να τα δούμε στο μέλλον, αλλά εκείνα έχουν ήδη διαφορετικές προσωπικότητες κι εσωτερικές αναζητήσεις. Μπορούμε να τα καθοδηγήσουμε και να δείξουμε πίστη ότι οι επιλογές τους θα είναι σωστές, αλλά είναι δικές τους επιλογές και όχι δικές μας.

Και ίσως, τελικά, αυτή να είναι η πιο άβολη αλήθεια απ’ όλες: Η ζωή είναι παροδική. Δεν υπάρχει τρόπος ούτε να σταματήσουμε ούτε να επιβραδύνουμε το χρόνο, όσο κι αν γκρινιάζουμε ή διαπραγματευόμαστε ή ψάχνουμε βαθιά μέσα μας. Η ζωή περνάει γρήγορα - κι αυτό το ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Το μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε: α) τα παιδιά μας όπως ακριβώς είναι, β) τους εαυτούς μας ως «ατελείς» γονείς και γ) τους προσωρινούς συμβιβασμούς και τις επιλογές που πρέπει να κάνουμε σε κάθε φάση της ζωής μας. 

10 μυστικά που γνωρίζουν οι ψυχικά υγιείς μαμάδες!

Η μητρότητα είναι υπέροχη, αλλά πολλές φορές είναι και πολύ «σκληρή». Όλες ξέρουμε ότι από εκείνη την πρώτη μαγική στιγμή που γινόμαστε μαμάδες, η ξενοιασιά μας έχει φύγει πολύ μακριά. Εκείνες λοιπόν τις στιγμές που νιώθετε να τρελαίνεστε και το μυαλό σας να «φεύγει» μακριά, θυμηθείτε αυτά τα 10 απλά πράγματα! 

1. Γελάστε. Πολύ και συχνά! 
Ε, ναι, ειδικά τους πρώτους μήνες που η μητρότητα είναι ακόμη πιο δύσκολη, εσείς φροντίστε να μη χάσετε το χιούμορ σας. 

2. Γελάστε στα παιδιά σας 
Έχετε παρατηρήσει πόσο αστεία είναι τα παιδιά μας μερικές φορές; Οι γκριμάτσες τους, οι αντιδράσεις τους….Γελάστε με αυτά. Και κυρίως γελάστε μαζί τους! 

3. Συγχωρήστε το εαυτό σας 
Θα ξέρετε βέβαια ότι ο τέλειος γονιός απλώς δεν υπάρχει. Θα κάνετε λάθη. Πολλά και συχνά! Δεν πειράζει. Άλλωστε ούτε η πρώτη είστε ούτε η τελευταία! 

4. Συγχωρήστε τα παιδιά σας 
Όπως και οι μεγάλοι έτσι και τα παιδιά κάνουνλάθη. Είναι  κι αυτό μέρος της ζωής. Για τα παιδιά ζωή σημαίνει: «δοκιμάζω νέα πράγματα» και «δοκιμάζω τα όρια μου και τις αντοχές μου». Θα σπάσει πολλά ποτήρια, θα λερώσει πολλά ρούχα, θα κάνει δεκάδες ζημιές. Πείτε δεν πειράζει και συνεχίστε! 

5. Το Google δεν είναι γιατρός 
Γι’ αυτό σταματήστε να google-άρετε οποιοδήποτε σύμπτωμα του παιδιού σας. Αν το παιδί ανεβάσει πυρετό, φωνάξτε το γιατρό! 

6. Το ένστικτό σας είναι πάντα σωστό
Γ’ αυτό πάντα να το ακούτε! Ο σωστός τρόπος είναι αυτός που λειτουργεί για την οικογένειά σας. Γι’ αυτό μην αφήσετε κανένα εγχειρίδιο «μητρότητας» και κανένα άλλο μπαμπά ή μαμά να σας πει τι είναι σωστό και τι λάθος. Εσείς γνωρίζετε τα παιδιά σας καλύτερα από τον καθένα! 

7. Απορρίψτε τους αρνητικούς ανθρώπους 
Και όταν λέμε «αρνητικούς», εννοούμε όλες εκείνες τις «τοξικές» μαμάδες που ξέρουν τα πάντα, τις πεθερές που επιμένουν ότι εκείνες ξέρουν καλύτερα, εκείνους που σας κοιτούν υποτιμητικά στο εστιατόρια επειδή το παιδί σας έκλαψε…και όλους αυτούς που προσπαθούν να σας πείσουν ότι τα κάνετε όλα…λάθος! 

8. Πείτε σ 'αγαπώ και αγκαλιάστε καθημερινά τα παιδιά σας 
Ποιος δεν θέλει μια καθημερινή ένδειξη αγάπη, μια απόδειξη ότι είναι αποδεκτός; Ειδικά τα παιδιά το θέλουν και το χρειάζονται περισσότερο. Γ’ αυτό απλώς δώστε τους το!

9. Τα πιάτα μπορούν να περιμένουν 
Και τα πλυντήρια και το άπλωμα και το σίδερο. Μην κρύβεστε πίσω από τις δουλειές θυσιάζοντας πολύτιμο χρόνο για την οικογένεια και τα παιδιά σας! Αν τους έχετε υποσχεθεί βόλτα μην την αναβάλετε για να πλύνετε τα πιάτα! Τα πιάτα θα είναι πάντα εκεί. 

10. Αγαπάτε τα παιδιά σας κάθε δευτερόλεπτο και σε κάθε στάδιο...
...γιατί αυτά είναι τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σας Ναι, και τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θα φύγουν και τότε θα προσπαθείτε να θυμηθείτε όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές του μεγαλώματος τους! 

Πηγή:imommy.gr

Oκτώ μεγάλα λάθη των γονιών που βλάπτουν την ψυχολογία των παιδιών

Όλοι οι γονείς συμφωνούν πως τα παιδιά είναι πηγή ευτυχίας. Και όλοι παραδέχονται πως το μόνο που εύχονται και επιδιώκουν για τα παιδιά τους είναι επιτυχία, αγάπη και χαρά. Ωστόσο, κάποιες φορές οι στόχοι αυτοί δεν επιτυγχάνονται, γιατί τα παιδιά δεν εισπράττουν, κατά την ανατροφή τους, θεμελιώδη στοιχεία που θα τα κάνουν πειθαρχημένους, ώριμους και ενεργούς ενήλικες.

 Οκτώ μεγάλα λάθη των γονιών που είναι πολύ πιθανό να οδηγήσουν ένα παιδί στην κατάθλιψη, το στρες, τον θυμό, τις τεταμένες οικογενειακές σχέσεις, σε προβλήματα με φίλους, χαμηλή αυτοπεποίθηση και χρόνια συναισθηματικά προβλήματα σε βάθος χρόνου:

Αγνοείτε ή υποτιμάτε τα συναισθήματα του παιδιού σας

Αν το παιδί εκφράζει λύπη, θυμό ή φόβο και εσείς το κοροϊδεύετε, το γελοιοποιείτε, το αγνοείτε ή το πειράζετε, τότε μειώνετε αυτό που νιώθει. Του λέτε, ουσιαστικά, ότι αυτό που νιώθει είναι λάθος. Όταν οι γονείς το κάνουν αυτό είναι σα να αναχαιτίζουν την αγάπη τους προς το παιδί και χάνουν την ευκαιρία να δεθούν μαζί του και να του δείξουν ότι το στηρίζουν άνευ όρων.

Ασυνεπείς κανόνες (ή έλλειψη κανόνων)

Αν δεν εκφράζετε τις προσδοκίες σας από το παιδί, μην περιμένετε να ξέρει από μόνο του πώς να συμπεριφερθεί. Τα παιδιά κάνουν αυτό που περιμένετε από αυτά. Οι κανόνες είναι που τους δίνουν τις οδηγίες και τα όρια και τα βοηθούν να προσδιορίσουν ποια είναι, με τα καλά και τα κακά τους. Αν αφήνετε το παιδί να μαντεύει πώς πρέπει να φέρεται σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής, θα προσπαθήσει να βρει τα όρια από μόνο του, με τρόπους συχνά μη επιθυμητούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλή αυτοπεποίθηση και προβλήματα συμπεριφοράς.

Κάνετε το παιδί φίλο σας

Ποτέ δεν πρέπει να μοιράζεστε όλα τα άγχη, τις ανησυχίες σας και τα προβλήματα της σχέσης σας με το παιδί σας, ούτε να ζητάτε τη συμβουλή του. Αν στο παιδί σας δείχνετε αβοήθητοι ή ηττημένοι, δεν θα μάθει ποτέ να σας σέβεται και θα σας φέρεται ως ίσους ή και κατώτερους, επειδή το χρησιμοποιήσατε για την «ψυχοθεραπεία» σας. Πρέπει να δείχνετε στα παιδιά σας ότι μπορείτε να αντιμετωπίσετε μόνοι σας τα προβλήματα και τις προκλήσεις σας, να διαχειριστείτε τη ζωή σας, με όλο το στρες που περιλαμβάνει, και τελικά να τα καταφέρετε. Να είστε αληθινοί, να έχετε τα δικά σας αισθήματα, αλλά να μην τα φορτώνετε στα παιδιά σας.

Μειώνετε τον άλλο γονιό του παιδιού

Αν δεν δείχνετε ποτέ τρυφερότητα και αγάπη στον σύντροφο / σύζυγό σας μπροστά στο παιδί, εκείνο δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει ένα βαρόμετρο του τι σημαίνει αγάπη και πώς εκδηλώνεται. Αν μονίμως μειώνετε και ακυρώνετε τον σύντροφό σας, απειλώντας τον ότι θα τον χωρίσετε, δημιουργείτε μία χρόνια κατάσταση άγχους στο παιδί σας. Αν έχετε ήδη χωρίσει και παραμένετε ψυχροί, απόμακροι, γεμάτοι μνησικακία για εκείνον, κατηγορώντας τον και μιλώντας άσχημα για αυτόν, τότε μεταφέρετε, έστω υποσυνείδητα, στο παιδί το μήνυμα ότι ο πρώην σύζυγός σας φταίει που χωρίσατε, άρα εσείς είστε ο «καλός» γονιός. Με τον τρόπο αυτόν, όμως, αποξενώνετε το παιδί από τον άλλον γονιό.

Τιμωρείτε την ανεξαρτησία και τον αποχωρισμό

Όταν τιμωρεί ο γονιός το παιδί που μεγαλώνει, το κάνει να νιώθει ένοχο επειδή έχει φυσιολογικές, αναπτυξιακές ανάγκες και επιθυμίες. Αυτό συχνά του προκαλεί βαθιά ανασφάλεια, τάση για ανταρσία, δηκτικότητα και άλλες συμπεριφορές που δείχνουν ότι το παιδί δεν είναι ικανό να «ανθίσει» και να είναι ο εαυτός του, ως ανεξάρτητο άτομο.

Συμπεριφέρεστε στο παιδί σαν επέκταση του εαυτού σας

Αν, ως γονείς, συνδέετε την δική σας εικόνα και αυτο-αξία με την εμφάνιση του παιδιού σας, τη συμπεριφορά του, τις σχολικές του επιδόσεις και το πόσους φίλους έχει, το κάνετε να πιστεύει πως οι άνθρωποι το αγαπούν όχι γι’αυτό που είναι αλλά για το πόσο καλά αποδίδει και το πόσο καλούς σας κάνει να δείχνετε. Αυτό κάνει τα παιδιά να γίνονται άτομα που θέλουν μονίμως να ευχαριστούν τους άλλους, αντί για δυναμικούς και αυτόνομους χαρακτήρες, ενώ τους δημιουργεί μονίμως το άγχος να είναι καλοί σε όλα.

Ανακατεύεστε στις σχέσεις των παιδιών σας

Το να καθοδηγείτε κάθε κίνηση του παιδιού στις διαπροσωπικές του σχέσεις -από τους φίλους του έως τους δασκάλους του- παρεμποδίζει την ωριμότητά του. Για παράδειγμα, αν το παιδί έχει προβλήματα στο σχολείο και εσείς αμέσως στρέφεστε στον δάσκαλό του για να λύσει το πρόβλημα, ή αν διαρκώς λέτε στο παιδί πώς να είναι φίλος με κάποιον, αυτό μεγαλώνοντας δεν θα μάθει ποτέ να χειρίζεται τις πιο δύσκολες πλευρές που κάθε σχέση μπορεί να έχει.

Υπερ-προστασία

Όταν προστατεύετε το παιδί από κάθε πρόβλημα και συναίσθημα, του δημιουργείτε την αίσθηση ότι έχει το δικαίωμα να κάνει ή να λέει ό,τι θέλει, ενώ διογκώνετε την αυτοπεποίθησή του στα όρια του ναρκισσισμού. Το παιδί αυτό θα περιμένει ότι η ζωή είναι πιο εύκολη από όσο πραγματικά είναι. Θα θέλει τα πάντα να γίνονται για εκείνο, ανεξάρτητα με τη δική του συμπεριφορά. Στη συνέχεια, όμως, όταν δεν θα μπορεί να πάρει αυτά που πιστεύει πως δικαιούται, θα νιώθει σύγχυση και θλίψη.

Μα γιατί είναι αφηρημένο;

Είναι ζιζάνιο, πανέξυπνο αλλά πολύ αφηρημένο. Μήπως είναι από τώρα ερωτευμένο; Ή μήπως έχει αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν «διάσπαση προσοχής»;

Το πιτσιρίκι σας έχει μια περιέργεια για το καθετί, όμως τίποτα δεν αιχμαλωτίζει για πολύ το ενδιαφέρον του. Αφήνει πάντα το παζλ του στη μέση και το μυαλουδάκι του πετάγεται από το ένα θέμα στο άλλο. Το καμαρώνετε σίγουρα, για την ζωηράδα του, αλλά ίσως σας διαφεύγει ότι η πολυπραγματοσύνη του δεν έχει στόχο. Μα γιατί άραγε το αθεόφοβο ξοδεύει όλη την φαντασία, την δημιουργικότητα και την ενέργειά του σε μισοκτισμένα κάστρα και ημιτελείς ζωγραφιές;

«Δυσκολευόμουν  να την κάνω να με προσέξει και να με υπακούσει. Στο νηπιαγωγείο συμμετείχε το πολύ δέκα λεπτά με τα υπόλοιπα παιδιά. Προτιμούσε τα παιχνίδια με κίνηση έξω στην αυλή. Όταν πήγε πέρσι στο δημοτικό, ηδασκάλα της με πληροφόρησε πως η Δανάη έδειχνε συνεχώς αφηρημένη και δεν μπορούσε να ολοκληρώσει μια άσκηση. Διάβαζε, έγραφε και απαντούσε στις ερωτήσεις τόσο βιαστικά, που έκανε πολλά λάθη. Έτρεχε ανάμεσα στα θρανία και μιλούσε συνέχεια με τους συμμαθητές της, με αποτέλεσμα να βγάλει την φήμη της «άτακτης» μαθήτριας»  εξομολογείται η μητέρα της Δανάης.

Οι γονείς της Δανάης την πήγαν σε ειδικό. Η διάγνωσή του ήταν ότι παρουσίαζε «διάσπαση προσοχής». Μπορεί να σας ακούγεται φοβερό και τρομερό, η πραγματικότητα όμως είναι πολύ διαφορετική. Και αυτό γιατί είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά και, όσο πιο έγκαιρα ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο σύντομη θα είναι.

Αφηρημένα μεν, πανέξυπνα δε!

Αν διαπιστωθεί ότι το παιδί σας εμφανίζει αυτό το σύνδρομο, δεν σημαίνει ότι υστερεί σε εξυπνάδα. Όπως πολλά συνομήλικά του, δεν καταφέρνει να προσηλωθεί σε μια δραστηριότητα, γιατί όλα τα ερεθίσματα του περιβάλλοντός απασχολούν το ίδιο σοβαρά το μυαλό του. Έτσι όταν παίζει με ένα παιχνίδι, ή όταν γράφει ή διαβάζει, η προσοχή του διασπάται με το παραμικρό και αισθάνεται νευρικότητα. Θα αλλάζει συνέχεια το παιχνίδι, γιατί θεωρεί το καινούργιο πιο ενδιαφέρον, κι όταν θα μελετάει δεν θα θυμάται τι έχει γράψει ή διαβάσει, θα μπερδεύει τα γράμματα, θα παραλείπει λέξεις και τελικά δεν θα ολοκληρώνει αυτό που είχε ξεκινήσει.  

Πολλά παιδιά που εκδηλώνουν αυτή την διαταραχή της προσοχής, αργούν να μιλήσουν, γιατί δεν παρακολουθούν την ομιλία των γονιών τους. Συχνά μάλιστα, δεν μπορούν να προφέρουν ορισμένους φθόγγους όπως το ρ, λ, σ, θ.

Τα αίτια

Η διάσπαση προσοχής δεν έχει σχέση με τηνδυσλεξία. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι επίκτητη και οφείλεται στο γεγονός ότι το παιδί  δεν έχει μάθει από το περιβάλλον του να έχει οργανωμένο πρόγραμμα και να συγκεντρώνεται σε δραστηριότητες. Γι' αυτό άλλωστε, τα συμπτώματα υποχωρούν με την κατάλληλη θεραπευτική παρέμβαση και το παιδί μπορεί αργότερα ακόμη και να αριστεύσει.

Τα ενοχοποιητικά σημάδια

Η διάσπαση προσοχής μπορεί να εντοπιστεί από την προσχολική ηλικία και συνήθως πριν από τα έβδομα γενέθλια του παιδιού, από τους γονείς ή τον εκπαιδευτικό. Υπάρχουν ορισμένα σημάδια που κρούουν τον κώδωνα. Αν έξι από όσα αναφέρουμε παρακάτω, επιμείνουν πάνω από έξι μήνες, τότε η αφηρημάδα του μικρού σας μάλλον χρειάζεται ειδικό θεραπευτή.  

Παρατηρήστε, λοιπόν αν το παιδί σας δεν μπορεί να:

-      Ολοκληρώσει μια δραστηριότητα

-      Ακολουθήσει εντολές

-      Παίξει ομαδικά

-      Περιμένει και ακολουθεί τη σειρά του

-      Οργανώσει τον εαυτό του στα σχολικά καθήκοντα

-      Διατηρεί την προσοχή του σε μια απασχόληση

-      Ανταποκριθεί στο κάλεσα της νηπιαγωγού ή της δασκάλας

-      Είναι υπεύθυνο για τα πράγματά του, αφού τα ξεχνά συνεχώς

-      Προσέξει ό,τι του λέτε και δίνει την εντύπωση ότι αφαιρείται ή χαζεύει.

Δυσκολίες στο σχολείο

Ένα παιδί του νηπιαγωγείου μπορεί να εστιάζει την προσοχή του για τουλάχιστον μισή ώρα σε μια δραστηριότητα. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να παρακολουθήσει στο δημοτικό τη διδακτική ώρα. Αν όμως εγκαταλείπει γρήγορα την προσπάθεια όταν το παζλ ή το κατασκευαστικό παιχνίδι δυσκολεύει, τότε γίνεται φυγόπονο, δεν αναζητά λύσεις και δεν αξιολογεί την ευκαιρία να εξερευνήσει όλες τις δυνατότητες του παιχνιδιού.

Έτσι λοιπόν αν εμείς οι γονείς δεν δώσουμε σημασία στα συμπτώματα αυτά, το παιδί, πηγαίνοντας στο δημοτικό, θα έχει μαθησιακές δυσκολίες, ακριβώς επειδή δεν θα μπορεί να συγκεντρώνεται  και θα είναι ενοχλητικό εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Και παρ' όλο που δεν θα στερείται εξυπνάδας, θα γίνει την εντύπωση ότι είναι άτακτο, αδιάφορο, τεμπέλικο, με αποτέλεσμα να νιώθει αποτυχημένο και ανεπιθύμητο.

«Ο Νικόλας είναι υγιέστατος, αλλά από τότε που πήγαινε στο νηπιαγωγείο ήταν αδέξιος, δεν είχε καλό προσανατολισμό και σκουντουφλούσε στα έπιπλα. Δυστυχώς δεν δώσαμε αμέσως προσοχή σε αυτές τις αδυναμίες. Έτσι, τώρα που πρωτοπήγε σχολείο, κουράζεται εύκολα όταν ζωγραφίζει, πιάνει το μολύβι σαν να είναι κατσαβίδι και τα σχέδιά του δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα και καθαρές γραμμές. Μπερδεύει το δεξί με το αριστερό και το «πριν» με το «μετά». Η δασκάλα του πιστεύει ότι δεν την προσέχει καθόλου και δυσκολεύεται να μάθει ανάγνωση και γραφή. Όταν τον ρωτάω πως πέρασε την μέρα του, διηγείται τις δραστηριότητες χωρίς σειρά, αρχή μέση και τέλος».

Δυστυχώς οι δυσκολίες αυτές περνούν «απαρατήρητες» μέχρι το παιδί να πάει στο νηπιαγωγείο ή στο δημοτικό. Το πρόβλημα εντοπίζεται αργοπορημένα, γιατί συνήθως εμείς οι γονείς είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι με την ομιλία του παιδιού μας παρά με τις κινητικές του δεξιότητες, την ικανότητά του να συγκεντρώνεται και να συνεργάζεται. Οι παιδίατροι από την άλλη, δεν το εξετάζουν για διάσπαση προσοχής, στους ελέγχους ρουτίνας. Η διάγνωση άλλωστε, απαιτεί αρκετό χρόνο, εξειδικευμένα ερωτηματολόγια και σταθμισμένα τεστ. Γι' αυτό και τα παιδιά σαν την Δανάη και τον Νικόλα φτάνουν στην πρώτη δημοτικού με μεγάλες δυσκολίες. Αν αυτές οι δυσκολίες δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα το παιδί θα:

-      έχει φτωχό λεξιλόγιο και ίσως κακή άρθρωση

-      χαρακτηρίζεται ως κακός μαθητής

-      αποσύρεται σταδιακά από τις σχολικές δραστηριότητες

-      πετυχαίνει λιγότερα από όσα μπορεί

-      αντιμετωπίζει, με την πάροδο του χρόνου, κοινωνικά και συναισθηματικά προβλήματα προσαρμογής.

Κι όμως υπάρχει λύση!

Το παιδί με διάσπαση προσοχής δεν βελτιώνεται με παρατηρήσεις, το αντίθετο μάλιστα γιατί πληγώνεται συναισθηματικά. Μπορεί όμως να βοηθηθεί από ειδικούς που θα το καθοδηγήσουν να γίνει περισσότερο δημιουργικό, συγκεντρωμένο και συνεργάσιμο και θα του διδάξουν τις έννοιες του χώρου και του χρόνου, να ακολουθεί εντολές, ακόμα και να πιάνει καλύτερα το μολύβι.

Το κάθε παιδί ακολουθεί ένα πρόγραμμα σύμφωνα με τις ανάγκες του, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Μπορεί να αρχίσει θεραπεία  -είναι αυστηρά ατομική- γύρω στα τέσσερα με πέντε χρόνια του, ώστε να ενταχθεί εύκολα στην σχολική ζωή. Η παρέμβαση των ειδικών μπορεί να  φέρει αποτελέσματα μέσα ε τρεις μήνες ως ένα χρόνο, με δύο συνεδρίες των 45 λεπτών. Η θεραπευτική αγωγή μπορεί, φυσικά να ξεκινήσει και αργότερα. Η συμβολή μας ως γονείς είναι καθοριστική. Χρειάζεται όχι μόνο να συνεργαζόμαστε με τους ειδικούς, αλλά και να απασχολούμε δημιουργικά το παιδί και να το βοηθάμε να ολοκληρώσει τις προσπάθειές του.

Δείχνετε στα παιδια σας την αγάπη σας

Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη να ξέρουν πόσο πολύ τα αγαπάμε. Ακόμα κι όταν μας τρελαίνουν, ακόμα κι όταν θυμώνουμε μαζί τους, ακόμα κι όταν κάνουν κάποιο λάθος πρέπει να ξέρουν πως η αγάπη μας για εκείνα δεν αλλάζει. Ακόμα κι όταν γιος μας βρίσκεται εκτός ομάδας σε ένα παιχνίδι, πρέπει να ξέρει πως η πιο σίγουρη ομάδα του θα είναι πάντα η οικογένειά του. Κι όταν την κόρη μας δεν την καλούν σε έναν χορό, δεν χρειάζεται να στεναχωριέται γιατί ο μπαμπάς της θα την περιμένει πάντα να χορέψουν αγκαλιά στο σαλόνι! Με άλλα λόγια, τα παιδιά μας πρέπει να ξέρουν ότι στην οικογένεια μας θα υπάρχει πάντα μία θέση για εκείνα, για να επιστρέφουν σε αυτήν όποτε νιώθουν την ανάγκη.

Πώς να κάνετε, λοιπόν, κάθε στιγμή τα παιδιά να νιώθουν ότι τα αγαπάτε...

1. Να χορεύετε.
2. Να τους λέτε ιστορίες από την ζωή σας. Από παιδικές σας περιπέτειες και νεανικές σας αναμνήσεις. Τι σκεφτήκατε την πρώτη φορά που είδατε τον σύντροφό σας. Πώς νιώθατε την ημέρα του γάμου σας και την ημέρα που το παιδί σας έμαθε ποδήλατο;
3. Να τα φιλάτε πάντα πριν κοιμηθούν.
4. Να τα αφήνετε (μερικές φορές) να ξαπλώνουν στο κρεβάτι μαζί σας.
5. Να τυπώσετε φωτογραφίες των παππούδων και των προπάππων σας και να μιλάτε στα παιδιά για εκείνος, προκειμένου να «χτίσετε» στο μυαλό τους την οικογενειακή σας ταυτότητα.
6. Να τα παίρνετε εσείς από το σχολείο.
7. Να τους μαθαίνετε να κάνουν πράγματα -να διαβάζουν, να δένουν τα κορδόνια τους, να πετυχαίνουν τον στόχο με τα βελάκια!
8. Να αναφέρεστε στην οικογένειά σας ως ομάδα.

9. Να δημιουργήσετε έναν οικογενειακό κωδικό ή μια χειρονομία που θα καταλαβαίνετε μόνο εσείς, για να επικοινωνείτε μεταξύ σας «μυστικά»! (αυτό μπορεί να είναι π.χ. το επώνυμό σας ανάποδα!)
10. Να κορνιζάρετε και να κρεμάτε φωτογραφίες των παιδιών στο σπίτι.
11. Να τα κάνετε μπάνιο με σαπουνάδες και παιχνίδια.
12. Να βλέπετε όλοι μαζί οικογενειακές φωτογραφίες και βίντεο.
13. Να τους λέτε ότι τα αγαπάτε. Πολύ.
14. Να τα βάζετε να ξαπλώνουν μπρούμυτα και να τρίβετε τις πλατούλες τους.
15. Να αφιερώνετε περισσότερο χρόνο στα οικογενειακά γεύματα, για να μπορείτε να συζητάτε μεταξύ σας.
16. Να βάζετε σημειώματα στο κολατσιό τους που να τους γράφετε αστεία ή τρυφερά λόγια!
17. Να τους διαβάζετε, και μάλιστα αγαπημένα βιβλία των δικών σας παιδικών χρόνων.

18. Να τα αφήνετε να γίνονται χάλια!
19. Να δημιουργήσετε ένα οικογενειακό σύνθημα ή μία θετική φράση, την οποία θα επιστρατεύετε στις δύσκολες στιγμές (π.χ. «αναζήτα την ομορφιά και την περιπέτεια - ζήσε με χαρά - κάνε μεγάλες σκέψεις - κάνε δύσκολα πράγματα - ζήσε με πάθος» ή «Μπορούμε να κάνουμε δύσκολα πράγματα»).
20. Ετοιμάστε ένα φαγητό ή ένα γλυκό που τρώγατε όταν ήσασταν παιδιά και μιλήστε γι'αυτό στα παιδιά σας (ποιος το έφτιαχνε τότε, γιατί σας άρεσε και πότε το τρώγατε).
21. Περάστε χρόνο στην φύση μαζί. Κάντε κάμπινγκ, ορειβασία, βόλτα με ποδήλατα, βαρκάδα, παρατηρήστε τα ζώα και τα πουλιά.

22. Κλείστε το κινητό!
23. Με την πάροδο των ετών δημιουργήστε οικογενειακές παραδόσεις για τα γενέθλια του κάθε παιδιού. Μπορείτε π.χ. να πηγαίνετε όλοι μαζί για φαγητό σε ένα συγκεκριμένο εστιατόριο ή να φουσκώνετε ένα μπαλόνι με ήλιο, να γράφετε την ηλικία του παιδιού και να το αφήνετε να πετά στον ουρανό μόλις σβήσει τα κεράκια της τούρτας.
24. Δημιουργήστε μαζί με τα παιδιά: Ψήστε, κάντε χειροτεχνίες, κατασκευές, πειράματα.
25. Φάτε κάτι που καλλιεργήσατε μαζί στον κήπο ή στην γλάστρα.
26. Διδάξτε τους πόσο φανταστικό είναι το σώμα τους και πόσα πράγματα μπορεί να κάνει.
27. Επιτρέψτε στα παιδιά κάποια βράδια να μένουν ξύπνια έως αργά -ή έστω σε ένα παιδί κάθε φορά- για να κάνετε πράγματα οι δυο σας μαζί του, π.χ. να κουβεντιάζετε τετ-α-τετ ή να παίζετε κάτι.
28. Μάθετε ένα τραγούδι όλοι μαζί, για να τραγουδάτε π.χ. στο αυτοκίνητο όταν ταξιδεύετε!
29. Θέστε στόχους μαζί.
30. Αφιερώστε μία μέρα κάθε εβδομάδα για να κάνετε κάτι διασκεδαστικό όλοι μαζί. Ακόμα κι αν δεν το καταφέρνετε κάθε εβδομάδα, προσπαθήστε όταν γίνεται να επιλέγετε μέρη που ξέρετε πως θα περάσει όλη η οικογένεια καλά ή κοντινές εκδρομές.

31. Αφήνετε τα παιδιά πού και πού να χάνουν την αίσθηση του χρόνου -και πάρτε μαθήματα ανεμελιάς, παρακολουθώντας πόση χαρά παίρνουν τα παιδιά από το παιχνίδι.
32. Παρατηρήστε τα άστρα μαζί.
33. Παρατηρήστε τα ενώ κοιμούνται και πείτε τους τι σας έκανε εντύπωση την επόμενη ημέρα.
34. Ζητάτε συγνώμη.
35. Αφιερώνετε κάποια βράδια για να βλέπετε όλοι μαζί ταινίες ή να παίζετε επιτραπέζια.
36. Δείξτε ενδιαφέρον για τα ενδιαφέροντά τους (ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι ο μπαμπάς θα παίξει με κούκλες κάποιες φορές).
37. Βγείτε για τρέξιμο όλοι μαζί.
38. Να δείχνετε την αγάπη σας στον άνδρα σας!
39. Να μοιράζεστε την πίστη σας (όποια κι αν είναι αυτή) με τα παιδιά σας.
40. Να τα ακούτε με ειλικρινές ενδιαφέρον όταν πονούν.
41. Να ψάχνετε και να βρίσκετε τα φυσικά τους ταλέντα.
42. Να λέτε όμορφα πράγματα για εκείνα στον άνδρα σας (ή σε κάποιον άλλον) όταν νομίζουν ότι δεν ξέρετε ότι σας ακούνε.

Να είστε βέβαιοι πως όσο θυμάστε καθημερινά να κάνετε τα παραπάνω, τα παιδιά σας δεν θα ξεχάσουν και δεν θα αμφιβάλλουν ποτέ για το πόσο πολύ τα αγαπάτε.

Πηγή :mama365.gr

Φωτογραφίες των παιδιών που δεν πρέπει να μπαίνουν στο Facebook

Όλοι οι γονείς θα συμφωνήσουν πως είναι δελεαστικό το να μοιράζονται τις τρελές, αστείες, τρυφερές ή απίθανες στιγμές των παιδιών τους με τους φίλους τους στο Facebook. Οι γονείς είναι υπερήφανοι για τα παιδιά τους και θέλουν να μάθουν όλοι τις επιτυχίες τους –μικρές και μεγάλες. Τι πιο εύκολο, λοιπόν, από το να ποστάρουν φωτογραφίες των παιδιών τους στο Facebook ή σε άλλα social media. Ο κόσμος του διαδικτύου, όμως, δεν είναι αθώος και είναι στο χέρι των γονιών να προστατεύουν τα παιδιά τους από την έκθεση σε αυτόν.

Κι αν πιστεύετε ότι οι ρυθμίσεις απορρήτου του Facebook αρκούν για να μην διαρρέουν οι φωτογραφίες των παιδιών σας πουθενά αλλού, παρά μόνο στους φίλους σας... υπάρχουν πάντα «τρύπες» που λειτουργούν ως παράθυρα για επιτηδείους παιδόφιλους ή παιδεραστές. Αν, λοιπόν, υπάρχουν πέντε φορές που δεν πρέπει να ποστάρετε φωτογραφίες των παιδιών σας στο Facebook (ή σε άλλα social media) αυτές είναι οι εξής:

Γυμνές φωτογραφίες των παιδιών σας

Ο λόγος είναι προφανής. Μπορεί για εσάς οι φωτογραφίες των παιδιών σας σε ένα μπάνιο γεμάτο σαπουνάδες να φαίνονται γλυκές και εντελώς αθώες, στα λάθος χέρια όμως γίνονται άκρως επικίνδυνες. Αποφεύγετε, λοιπόν, να ποστάρετε οποιαδήποτε φωτογραφία δείχνει το παιδί σας γυμνό ή ημίγυμνο ή που μπορεί να αφήνει οποιοδήποτε σεξουαλικό υπονοούμενο.

Φωτογραφίες των παιδιών σας με άλλα παιδιά

Ακόμα κι αν εσείς επιμένετε να ανεβάζετε φωτογραφίες των παιδιών σας στα social media, οφείλετε να σέβεστε την θέση των άλλων γονιών στο ζήτημα αυτό και να μην ανεβάζετε ποτέ φωτογραφίες των παιδιών τους (π.χ. από σχολικές γιορτές ή παιδικά πάρτι) χωρίς την έγκρισή τους.

Φωτογραφίες ή πληροφορίες για το σχολείο τους

Η ιδέα και μόνο ότι το σχολείο του παιδιού δεν αποτελεί την δεύτερη πιο ασφαλή ζώνη -μετά το σπίτι- εντός της οποία αυτό κινείται, είναι αρκετή για να μας προκαλέσει πανικό. Η αλήθεια είναι, όμως, πως είναι τρομακτικό το ποιοι μπορεί να συχνάζουν έξω από τις σχολικές πύλες... Κοινοποιώντας φωτογραφίες ή πληροφορίες για το σχολείο του παιδιού, απλά ανοίγετε μία ακόμα χαραμάδα για τους επιτήδειους. Ακόμα κι αν ανεβάσετε μία φωτογραφία από το σχολείο του παιδιού, φροντίστε να μην φαίνεται πού βρίσκεται αυτό ή τα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του.

Φωτογραφίες με το πλήρες όνομα του παιδιού

Ακριβώς όπως δεν χρειάζεται να αναγράφετε το όνομα του παιδιού στην σάκα του και δη σε ευδιάκριτο μέρος, έτσι και δεν χρειάζεται να ανεβάζετε φωτογραφίες του με το πλήρες όνομά του. Μπορείτε είτε να πειράξετε την φωτογραφία και να το σβήσετε είτε να κόψετε την φωτογραφία στο σημείο όπου φαίνεται το όνομα είτε απλά... να μην ανεβάσετε καθόλου τη φωτογραφία!

Οτιδήποτε το παιδί σας μπορεί να μην θέλει να διαρρεύσει δημόσια

Ένας εύκολος τρόπος για να αποφασίζετε ποια στιγμιότυπα των παιδιών να δημοσιεύσετε και ποια όχι, είναι ο εξής: Θα ήθελαν τα παιδιά σας να δει την συγκεκριμένη φωτογραφία όλος ο κόσμος (είτε τώρα που είναι μικρά είτε μεγαλώνοντας); Μπορεί να έρχονταν σε δύσκολη θέση; Αν η απάντηση «γέρνει» προς το «δεν θα ήθελαν», μην ανεβάσετε τη φωτογραφία! Αν, δηλαδή, αυτή είναι προσβλητική, μη κολακευτική ή αν πρόκειται να το φέρει κάποτε σε δύσκολη θέση, θα πρέπει να σεβαστείτε το παιδί σας –ή να ζητήσετε την άδειά του, εφόσον είναι αρκετά μεγάλο. Μέχρι τότε, κρατήστε την φωτογραφία στο προσωπικό σας άλμπουμ!

Πηγή:mama365.gr

20 πράγματα που θα ήθελα να πω στο γιο μου

1. Αγάπησε ένα σπορ 
Θα σου διδάξει πώς να κερδίζεις τίμια, να χάνεις με αξιοπρέπεια, να σέβεσαι την ιεραρχία, να δουλεύεις ομαδικά, να διαχειρίζεσαι το χρόνο σου και να μένεις μακριά από μπελάδες. 

2. Όταν έρθει η στιγμή για σεξ θυμήσου: 
Μην πάρεις από τη σχέση σου κάτι, που δεν μπορείς να το ανταποδώσεις.

3. Χρησιμοποίησε την τουαλέτα προσεκτικά 
Κάποιος θα την καθαρίσει μετά από σένα, ξέρεις! 

4. Κράτησε χρήματα για μια δύσκολη στιγμή! 
Αυτή η δύσκολη στιγμή θα έρθει κάποια μέρα. 

5. Άφησε με να σου δείξω πως λειτουργεί το πλυντήριο
Και το πλυντήριο πιάτων. Και η ηλεκτρική σκούπα. Και τώρα σε παρακαλώ βοήθησέ με! 

6. Ζήσε με την αλήθεια 
Μίλα με την αλήθεια. Και μη φοβηθείς να δώσεις μάχη για να προστατεύσεις τις αλήθειες σου. 

7. Προστάτευσε τον εαυτό σου 
Πάντα θα υπάρξει κάποιος ηλίθιος που θα σε προκαλέσει. Μην παίξεις το παιχνίδι του. Φύγε μακριά. Γενικά φύγε μακριά όταν υποψιαστείς ότι κάποιος είναι ηλίθιος. 

8. Αγάπησε τη γνώση 
Η γνώση και η παιδεία είναι δύο πράγματα που κανείς δε θα μπορέσει να σου πάρει κανείς 

9. Συμπεριφέρσου στις γυναίκες ευγενικά 
Και σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί αυτό είναι το σωστό, όχι γιατί θέλεις να πάρεις κάτι από αυτούς. Και μην χάνεις το χρόνο σου με ανθρώπους που δεν είναι ευγενικοί μαζί σου. 

10. Να είσαι πάντα υπερήφανος για την εξωτερική σου εμφάνιση 
Υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα στη ζωή από το «πως δείχνεις». Βρες το στυλ σου και υποστήριξε το. Να είσαι καθαρός και με καθαρά ρούχα. Αυτό είναι που μετράει. 

11. Να είσαι δυνατός και ταυτόχρονα τρυφερός 
Δεν υπάρχει καλύτερος συνδυασμός 

12. Μια γυναίκα μπορεί να κάνει ακριβώς ότι κι εσύ! 
Να έχει μια επιτυχημένη καριέρα, να αλλάζει πάνες, να μαστορεύει. Σεβάσου αυτά που μπορεί να κάνει. Ο σεβασμός είναι το κλειδί κάθε ευτυχισμένης σχέσης. 

13. Να απευθύνεσαι πάντα ευγενικά στους άλλους 
Και πάντα σκέψου πως θα ήθελαν εκείνοι να απευθύνεσαι σε αυτούς!   

14. Ο λόγος που λέγονται «κρυφά σημεία» είναι επειδή είναι κρυφά! 
Γι’ αυτό μην τα «ξύνεις» ποτέ δημόσια!  

15. Το να πιέζεις τους άλλους είναι πολύ τρομακτικό. 
Τον αληθινό αρχηγό τον ακολουθούν για τις ιδέες του.   

16. Το να της φέρνεις που και που λουλούδια, είναι θαυμάσια ιδέα! 
Θα το δεις στην πράξη! Όπως και το να της ανοίγεις την πόρτα του αυτοκινήτου 

17. Τα «χοντρά αστεία» δεν είναι πάντα αστεία 
Αλλά κάποιες φορές μπορείς να τα απολαύσεις με τα φιλαράκια σου. 

18. Διάλεξε το κορίτσι σου προσεκτικά  
Μη διαλέξεις ποτέ κάποια που θα σε απομακρύνει από τους ανθρώπους που αγαπάς. Ούτε κάποια γυναίκα που θέλει να ελέγχει ποιους αγαπάς! 

19. Κάποιες φορές μετράει πιο πολύ να είσαι ευγενικός παρά σωστός! 
Οι πολύ «σωστοί» άνθρωποι συχνά πληγώνουν τους άλλους 

20. Θυμήσου να τηλεφωνείς στημαμά σου! 
Ίσως να της έχεις λείψει!   

Από το blog Werdyab

Μαμά μην με φιλάς, μας βλέπουν!

Αργά ή γρήγορα έρχεται εκείνη η ώρα που αρνείται τα  χάδια και τα φιλιά σας. Και εσείς τι κάνετε; (εκτός από το να στεναχωριέστε)...

Μέχρι τώρα, είχατε ανταλλάξει δισεκατομμύρια αγκαλιές και τρισεκατομμύρια φιλιά. Έρχεται, όμως, εκείνη η στιγμή που σας σπρώχνει μακριά και σχεδόν σας ραγίζει την καρδιά. Μα τι ακριβώς συμβαίνει;

Τα παιδιά, καθώς μεγαλώνουν, στην ηλικία των επτά με δέκα χρονών, αρχίζουν να αποκρούουν τις αγκαλιές και τα φιλιά σε μια προσπάθεια να εκφράσουν την διάθεσή τους για ανεξαρτησία. Αυτή η συμπεριφορά συνήθως είναι πιο συχνή στα αγόρια. Είναι ένας τρόπος να βάλει το παιδί τα όριά του και να πει στους γονείς του ότι χρειάζεται περισσότερη ελευθερία.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Το παιδί σε αυτή την ηλικία καταλαβαίνει ότι υπάρχουν κάποια κοινωνικά όρια. Ενδιαφέρεται για την εικόνα που δίνει στους φίλους του και μπορεί να νιώθει αμήχανα αν το φιλάτε και το αγκαλιάζετε μπροστά τους. Μπορεί μάλιστα να είναι πιο ευαίσθητο στα σχόλια για το άτομό του, ειδικά με την παρουσία τρίτων. Η φάση αυτή μπορεί να διαρκέσει  μερικούς μήνες ή και περισσότερο και συνδέεται συχνά με την έναρξη τηςπροεφηβείας, μιας περιόδου όπου το παιδί εκδηλώνει συμπτώματα που κανονικά συναντάμε στην εφηβεία, ενώ ταυτόχρονα συμπεριφέρεται σαν παιδί.

Γενικά, να θυμάστε ότι τα παιδιά σχολικής ηλικίας διεκδικούν περισσότερο χώρο και χρόνο για τον εαυτό τους. Μπορεί δηλαδή  να απομονώνονται περισσότερη ώρα στο δωμάτιό τους, μόνα τους ή με τους φίλους τους. Επίσης, ενώ πριν τα πέντε  ήταν άνετα με το σώμα τους, από τα έξι και μετά μπορεί να εκδηλώσουν συμπτώματα συστολής. Ξαφνικά κλείνουν την πόρτα για να αλλάξουν ή θέλουν να κάνουν μπάνιο χωρίς να τα βλέπει κανείς. Στα μάτια των γονιών αυτή η ξαφνική «κρίση» συστολής κάνει τα παιδιά τους να μοιάζουν με μικρούς εξωγήινους. Κι όμως, η συμπεριφορά αυτή δεν προκύπτει ξαφνικά κι από το πουθενά, ούτε υποδηλώνει ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί. Αντίθετα, είναι ενδεικτική της ηλικίας αυτής. Από την ηλικία των έξι και μετά, η σεξουαλική ανάπτυξη του παιδιού διανύει, σύμφωνα με τους ψυχαναλυτές, μια λανθάνουσα περίοδο, κατά την οποία η άμεση έκφραση περιορίζεται από την βαθμιαία εμφάνιση αντιδράσεων, όπως η ντροπή και η συστολή.

Επιπλέον το παιδί αρχίζει να συνειδητοποιεί τον ρόλο του ως ξεχωριστό άτομο σε σχέση με τους άλλους και γι' αυτό κάνει τις πρώτες προσπάθειες να ορίσει την προσωπική του ζώνη. Η τάση για απομόνωση είναι κάτι φυσιολογικό σε αυτή την φάση. Το παιδί ζητάει χώρο και χρόνο για τον εαυτό του και κυρίως σεβασμό απέναντι στην ανάγκη για ιδιωτικές στιγμές.

Παρόλα αυτά υπάρχουν μερικές τακτικές προσέγγισης:

Δείξτε διακριτικότητα

Αν το παιδί σας δεν θέλει να το αγκαλιάσετε και να το φιλήσετε, δείξτε κατανόηση. Προσέχετε πώς και τι λέτε όταν αναφέρεστε σ' αυτό, ιδιαίτερα αν υπάρχουν τρίτοι μπροστά. Να θυμάστε ότι ανάλογα με τον χαρακτήρα του, ακόμα κι ένα αθώο αστείο μπορεί να του κακοφανεί.

Χαμηλώστε τους τόνους

Είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί να αλλάξετε τον τρόπο που εκφράζετε την αγάπη σας. Μπορεί, για παράδειγμα, να χρειαστεί να εγκαταλείψετε τις ασφυκτικές αγκαλιές. Ένα χάδι στα μαλλιά, ένα φιλί στο μέτωπο, πριν κοιμηθεί είναι αρκετά για να νιώσει το παιδί την αγάπη σας.

Μην εγκαταλείπετε

Το παιδί σας μπορεί να απορρίπτει τα φιλιά και τις αγκαλιές το πρωί ή το απόγευμα, όμως να τα ζητάει το βράδυ ή κάποια άλλη στιγμή.  Ακολουθήστε λοιπόν, την διάθεσή του. Μην το απορρίπτετε με σκοπό να το πληρώσετε με το ίδιο νόμισμα, γιατί έτσι απλά θα φουντώσετε το θυμό και το πείσμα του. Μην το κάνετε καν γι' αστείο, γιατί το παιδί θα υιοθετήσει λανθασμένα πρότυπα στη μελλοντική ενήλικη συμπεριφορά του και στις σχέσεις του με το αντίθετο φύλο.

Ορίστε νέα όρια

Το παιδί μπορεί να έχει ανάγκη από περισσότερο χώρο και χρόνο για τον εαυτό του. Μπορεί να χρειάζεται να αλλάξει δωμάτιο ή να το χρησιμοποιήσει κάποιες ώρες μόνο του, αν το μοιράζεται με το μικρότερο αδερφάκι, ή αν δέχεται πιο συχνά φίλους στο σπίτι. Καθορίστε κάποιους νέους κανόνες, βάζοντας φυσικά και νέα όρια στο παιδί.

Αντιστρέψτε τους ρόλους

Ζητήστε εσείς ένα φιλί ή μια αγκαλιά από το παιδί κι εκείνο γρήγορα θα καταλάβει ότι η τέχνη της αγάπης είναι αμφίδρομη, ανακαλύπτοντας ότι πρέπει και μπορεί όχι μόνο να παίρνει αλλά και να δίνει αγάπη.

Να θυμάστε ότι και για το παιδί αυτή η φάση είναι πολύ δύσκολη, καθώς πολλά πράγματα αλλάζουν τόσο στην ψυχολογική όσο και στην σωματική του ανάπτυξη. Έχει ανάγκη ν' ανακαλύψει μόνο του τον εαυτό του. Μέσα του παλεύει το παιδί και ο έφηβος και η μάχη αυτή είναι σκληρή!

Οι κακές σας συνήθειες που βλάπτουν τα παιδιά

Τα παιδιά μαθαίνουν να εκτιμούν και να διαχειρίζονται το σώμα, τις ικανότητες, ακόμη και το γούστο τους ανάλογα με το τι λένε και κάνουν οι γονείς τους. Είναι στη φύση τους να μιμούνται τις πράξεις σας, γι' αυτό ο σιγουρότερος τρόπος να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αποκτήσουν υγιείς συνήθειες δεν είναι να τα μαλώνετε ή να τα τιμωρείτε στα λάθη τους, αλλά να συμπεριφέρεστε έτσι ώστε να αποτελείτε οι ίδιοι υγιές πρότυπο συμπεριφοράς. Αν είστε καλό παράδειγμα προς μίμηση, βοηθάτε τα παιδιά σας τόσο να είναι χαρούμενα, όσο και υγιή.

1: Παράπονα για την εμφάνισή σας

Με το να παραπονιέστε διαρκώς για την εμφάνισή σας, περνάτε στα παιδιά το μήνυμα ότι η αυτοεκτίμησή σας εξαρτάται από το πόσο σας πάνε τα ρούχα σας ή από το πόσο ζυγίζετε. Τα παιδιά -και κυρίως τα κορίτσια- επηρεάζονται πολύ από ό,τι ακούν από τις μητέρες τους. Η δική σας ανασφάλεια ίσως τα οδηγήσει στο να μη τους αρέσει η εικόνα τους στον καθρέφτη και, κατ' επέκταση, σε μια ζωή ανασφαλειών και ανθυγιεινών συνηθειών, όπως οι δίαιτες-αστραπή ή οι επικίνδυνες διατροφικές διαταραχές.

2: Το φαγητό ως αντικαταθλιπτικό

Αν χρησιμοποιείτε το φαγητό για να νιώσετε καλύτερα κάθε φορά που είστε λυπημένοι ή απογοητευμένοι, περνάτε λάθος μήνυμα στα παιδιά σας. Τους δείχνετε με τη συμπεριφορά σας, ότι το φαγητό είναι ο τρόπος να νιώσουν καλά με τον εαυτό τους. Προσπαθήστε να βρείτε άλλους τρόπους για να «ανεβείτε» ψυχολογικά, όπως το να μιλήσετε με κάποιον φίλο ή να κάνετε μια μεγάλη βόλτα. Θα αντιληφθούν έτσι ποιος τρόπος είναι ο υγιής για να αντιμετωπίζονται οι δύσκολες στιγμές.

3: Αυξημένη χρήση κινητού, υπολογιστή και λοιπών ηλεκτρονικών συσκευών

Δεν είναι δίκαιο να απαγορεύετε στα παιδιά να ασχολούνται με το κινητό τους την ώρα του φαγητού, αν κι εσείς είστε διαρκώς με το κινητό ανά χείρας. Οι πράξεις σας έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τα λόγια σας. Οι οικογενειακοί κανόνες για τη χρήση κινητών, υπολογιστών και άλλων ηλεκτρονικών μέσων, πρέπει να ισχύουν για όλους και πάντα. Τα παιδιά που περνούν πολύ χρόνο μπροστά από οθόνες παντός τύπου, έχουν συχνά προβλήματα στον ύπνο, στις επιδόσεις τους στο σχολείο αλλά και προβλήματα βάρους. Μειώνοντας τη δική σας εξάρτηση από τις ηλεκτρονικές συσκευές, μειώνετε και τη δική τους πιθανότητα για αντικοινωνική συμπεριφορά ή παχυσαρκία.

4: Υπερβολική ενασχόληση με την εμφάνιση

Στα περισσότερα μικρά κορίτσια αρέσει το να ντύνονται, να χτενίζονται και να βάφονται "όπως η μαμά". Χρησιμοποιήστε τον κοινό σας χρόνο με την κόρη σας ποιοτικά: Μπορείτε να πάτε μαζί μια βόλτα ή να της μάθετε κάποιο άθλημα. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταλάβει ότι μπορεί να είναι δυνατή, αθλητική και κορίτσι, ταυτόχρονα. Στο ίδιο πλαίσιο προσπάθειας, σιγουρευτείτε ότι παινεύετε το μυαλό και την ευγένειά της, όσο και την εμφάνισή της.

5: Το αλκοόλ ως αντίδοτο στο άγχος

Αν γυρίζετε σπίτι ύστερα από μια κακή ημέρα στην δουλειά και βάζετε αμέσως ένα ποτό, δείχνετε στο παιδί σας ότι το αλκοόλ είναι ένας ενδεδειγμένος τρόπος για να καταπραΰνετε το άγχος και τη μελαγχολία και για να ζωηρέψει η διάθεσή σας. Αντίστοιχη είναι η εικόνα σας στα μάτια των παιδιών σας, όταν καταναλώνετε λίτρα καφέ για να είστε πιο ενεργητικοί. Βρείτε πιο υγιεινούς τρόπους για να ανακουφιστείτε από το άγχος της καθημερινότητας ή για να γεμίσετε με ενέργεια. Προσπαθήστε να αθληθείτε ή να ξεκινήσετε κάποιο χαλαρωτικό χόμπι δίνοντας το καλό παράδειγμα και, στη συνέχεια, προσπαθήσετε να πείσετε όλη την οικογένεια να συμμετάσχει.

6: Μετατρέποντας τα πάντα σε συναγωνισμό

Υποδεικνύοντας στο παιδί σας με κάθε ευκαιρία, ότι τα άλλα παιδιά -στη γειτονιά, στο σχολείο, στην ευρύτερη οικογένεια- είναι πιο αθλητικά, σίγουρα δεν του προσφέρετε το ιδανικό κίνητρο. Δοκιμάστε τη μέθοδο της θετικής υποκίνησης: Πείστε το παιδί σας να βάλει τα δυνατά του και, ταυτόχρονα, βοηθήστε το να επικεντρωθεί στη διασκέδαση της άθλησης και του ανταγωνισμού. Βοηθήστε το να βρει μια δραστηριότητα του άμεσου ενδιαφέροντός του και παρακινείστε το να εξασκηθεί. Αργά ή γρήγορα θα απολαύσει τη χαρά της αυτοβελτίωσης και του υγιούς συναγωνισμού.

7: Διαρκείς καυγάδες

Αν εσείς και ο σύντροφός σας συνεχώς μαλώνετε πετώντας αιχμές ο ένας στον άλλο και γκρινιάζοντας, τα παιδιά σας μαθαίνουν ότι αυτή η συμπεριφορά είναι αποδεκτή. Το άγχος αποτελεί συχνά έναυσμα για διαφωνίες. Αν δεν μπορείτε να διαχειριστείτε το άγχος σας -και το συνακόλουθο εκνευρισμό- προσπαθήστε να βρείτε ορισμένες τεχνικές αντιμετώπισης του στρες (άσκηση, καλός ύπνος, συζήτηση με φίλους ή συγγενείς) ούτως ώστε να αποτελέσετε ένα πρότυπο ψυχραιμίας και ηρεμίας για τα παιδιά σας.

8: Κουτσομπολιό

Το να ασκείτε κριτική στον τρόπο που κάποιος μιλάει / συμπεριφέρεται / ντύνεται ίσως είναι δείγμα χαμηλού αυτοσεβασμού. Κάθε φορά που είστε έτοιμοι να εξαπολύσετε την οξεία κριτική σας, αναρωτηθείτε αν υπάρχει κάποιος καλός λόγος. Είναι, μάλλον, βέβαιο ότι δεν θα τον βρείτε. Το ίδιο ισχύει και για την υπερβολική ενασχόληση με το περί διασημοτήτων gossip. Κλείστε την τηλεόραση και τα κίτρινα περιοδικά και δείξτε στα παιδιά σας πώς να χαλαρώνουν και να απασχολούνται με πιο υγιείς και αξιοπρεπείς τρόπους. Προτείνετε σε όλη την οικογένεια μια βόλτα με τα ποδήλατα ή κάποιο ομαδικό παιχνίδι στο σπίτι.

Αν πιάσετε τον εαυτό σας να κάνει κάποιο από τα παραπάνω -ή άλλα αντίστοιχα- λάθη, μην το αγνοήσετε ελπίζοντας ότι δεν έγινε αντιληπτό από τα παιδιά σας. Υποδείξτε τους το λάθος στη συμπεριφορά σας, μετατρέποντας έτσι τις κακές συνήθειες σε ευκαιρίες να μάθετε κάτι στα παιδιά. Παρακινείστε τα να σας βοηθήσουν να αποβάλλετε τις κακές συνήθειες. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι οικογένειες έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχείς και λειτουργικές, αν τα μέλη τους υποστηρίζουν το ένα το άλλο στις υγιείς τους επιλογές.

Ο 12λογος της σωστής μελέτης των παιδιών

Ποιες είναι οι αναγκαίες δεξιότητες που πρέπει να αποκτήσει το παιδί όσον αφορά στη μελέτη των μαθημάτων του για να πετύχει τις αναμενόμενες υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις.

Ο Γιώργος είναι ένα έξυπνο οκτάχρονο αγόρι που δεν παρουσιάζει ελλείμματα στον προφορικό ή στον γραπτό του λόγο. Αντίθετα, οι δυνατότητές του είναι πάνω από το μέσο όρο των παιδιών αντίστοιχης ηλικίας. Επίσης, δεν εμφανίζει δυσκολίες προσοχής, δεν διασπάται εύκολα και δεν είναι παρορμητικός. Σύμφωνα και με την κρίση του δασκάλου, ζει σε ένα ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον με καλή ενδοοικογενειακή επικοινωνία. Γιατί, λοιπόν, ένα παιδί με τέτοιο δυναμικό και τέτοιες ευνοϊκές συνθήκες μάθησης εμφανίζει χαμηλές σχολικές επιδόσεις; Γιατί, απλώς, ενώ μπορεί να πάρει καλούς βαθμούς, παίρνει μέτριους ή και χαμηλούς;

Ποιοι είναι οι ανασταλτικοί παράγοντες που πλήττουν τη μαθησιακή διαδικασία και πώς μπορούμε, εντοπίζοντάς τους, να τους αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά και συστηματικά υπέρ του παιδιού μας; Για να πετύχει ένα τέτοιο παιδί τις αναμενόμενες υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις πρέπει να αποκτήσει τις αναγκαίες δεξιότητες στη μελέτη του, στον τρόπο δηλαδή που διαβάζει τα μαθήματά του. Όταν μάθει πώς να διαβάζει, θα αποκτήσει υψηλή αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και θετική στάση. Τέλος, αποκτώντας τέτοιου είδους δεξιότητες, θα τον βοηθήσει να διαχειριστεί και μελλοντικά τη μετέπειτα καριέρα του. 

Οι γονείς καλούνται να διαδραματίσουν τον πιο ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση της μελέτης των παιδιών.

Πώς οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν στην οργάνωση της σκέψης των μικρών μαθητών

Κάθε παιδί έχει τον ιδιαίτερο, μοναδικά δικό του τρόπο μάθησης. Θα πρέπει να εξερευνήσει με τη βοήθεια των γονιών και των δασκάλων του εκείνους τους τρόπους που το βοηθούν να μαθαίνει καλύτερα. Να αποκτήσει, δηλαδή, ένα σύστημα μελέτης που θα το ακολουθεί πάντα.

 1. Προτεραιότητά σας κατά τη διάρκεια της εβδομάδας είναι η απογευματινή μελέτη των παιδιών, όπως και να την κάνουμε ευχάριστη. Είμαστε όλοι χρονικά πιεσμένοι. Καβγάδες, νεύρα, υστερίες δεν οδηγούν πουθενά.

 2. Να δούμε τη μελέτη σαν μια θετική εμπειρία. Να προσπαθήσουμε να το ενθαρρύνουμε και να το επαινούμε όταν τελειώνει όλα τα μαθήματα σε εύλογο χρόνο που θα καθορίσουμε μαζί με το παιδί από κοινού. Ταυτόχρονα να βρούμε χρόνο να ακούμε τους προβληματισμούς του παιδιού μας και να το βοηθάμε να βρει θετικές λύσεις.

 3. Να βοηθήσουμε να αποκτήσει δεξιότητες οργάνωσης, κυρίως του χρόνου. Μια ιδέα είναι να τοποθετήσουμε στο δωμάτιό του έναν μαγνητικό πίνακα όπου θα καταγράφει μόνο του το καθημερινό του πρόγραμμα με σειρά προτεραιότητας, π.χ. τα δύσκολα γι’ αυτό μαθήματα διαβάζονται τις πρώτες απογευματινές ώρες όπου ο βαθμός συγκέντρωσης της προσοχής είναι καλύτερος και μεγαλύτερος.

 4. Να του μάθουμε πώς να υπολογίζει τον χρόνο που χρειάζεται για να τελειώσει μια εργασία ή να μάθει καλά ένα μάθημα έτσι ώστε να φτιάξει ένα ρεαλιστικό ατομικό πρόγραμμα. Ίσως ένα ρολόι να το βοηθήσει στην αρχή να ελέγχει τους χρόνους του.

 5. Η μελέτη θέλει σύστημα. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με διάβασμα της τελευταίας στιγμής. Θέλει καθημερινή ενασχόληση μικρής διάρκειας. Έτσι, αποφεύγονται οι εντάσεις και τα άγχη.

 6. Να βοηθήσουμε το παιδί να αυξήσει τον βαθμό συγκέντρωσής του. Ένα παιδί Δημοτικού χρειάζεται κάθε 20 – 30 λεπτά ένα μικρό διάλειμμα. Δεν γίνεται να αλληλοεξαντλούμαστε λόγω κακής οργάνωσης μέχρι και τις 12 το βράδυ, και μάλιστα με παιδί στο Δημοτικό! Αντίστοιχα, ένα παιδί Γυμνασίου/Λυκείου χρειάζεται μια διακοπή κάθε 40-50 λεπτά.

 7. Να βοηθάμε να γίνουν τα δύσκολα μαθήματα πιο διασκεδαστικά. Να προτείνουμε κατά τη διάρκεια των μικρών του διαλειμμάτων να αποφορτίζει την έντασή του παίζοντας με ένα αγαπημένο του παιχνίδι ή να ασχολείται με κάποιο χόμπι του, αν πρόκειται για μεγαλύτερο παιδί.

 8. Να ενθαρρύνουμε τη χρήση λεξικού για να διευρύνει το λεξιλόγιό του και να μάθει σωστή ορθογραφία.

 9. Να το ενθαρρύνουμε να υπογραμμίζει τα κύρια σημεία του μαθήματος ή να κολλά στους τοίχους του δωματίου του τις σημαντικές σημειώσεις. Ενισχύει έτσι την οπτική του μνήμη ώστε να συγκρατεί μεγαλύτερο εύρος πληροφόρησης.

 10. Σε τακτά διαστήματα καλό είναι να κάνει επαναλήψεις στην ύλη του.

 11. Να το αφήνουμε μία στις τόσες να διαβάζει μαζί με άλλα παιδιά. Έρευνες δείχνουν ότι η ομαδική μελέτη είναι πιο αποτελεσματική. Όταν τελειώνει τη μελέτη να το αφήνουμε να παίζει με έναν φίλο ή μια φίλη του, να δει λίγο τηλεόραση ή να παίξει με ένα αγαπημένο του παιχνίδι.

 12. Τέλος, να το αφήνουμε να προσπαθεί μόνο του να λύνει τις απορίες του. Μόνο όταν δυσκολεύεται πραγματικά να παρεμβαίνουμε. Όσο πιο γρήγορα αυτονομηθεί στο διάβασμα, τόσο πιο υπεύθυνο θα γίνει. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι… δεν είμαστε εμείς που πάμε σχολείο.

Πηγή :Ειδική Διαπαιδαγώγηση