Ένα φαινόμενο μεταξύ φυσικού και μεταφυσικού, που ζητά εξηγήσεις εδώ και χρόνια “φωτίζεται” σιγά-σιγά μέσα από την προσέγγιση του ερευνητή Τζόναθαν Μπράιτ. Μετά από το Α’ μέρος της συνέντευξής του στον...
Γιάννη Μούτσο ( “Μόρα: ο νυχτερινός επισκέπτης που σκορπά τον τρόμο)”, ακολουθούν κάποιες πρακτικές οδηγίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
“Πώς θα καταλάβω ότι δέχομαι την επίθεση της Μόρας;”
“Η επιστήμη μπορεί να λέει «η μόρα είναι αυτό μόνο όταν έχεις πέσει για ύπνο». Να μην δέχεται ότι το άλλο είναι μόρα, ενώ έχει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.
Έγκειται στον κάθε ερευνητή ουσιαστικά να αποδεχτεί ποια από τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν αυτό το φαινόμενο είναι κύρια και ποια είναι δευτερεύοντα. Αυτό έχει συμβεί μέχρι στιγμής και στην οποιαδήποτε βιβλιογραφία ή σε οποιοδήποτε ερευνητή που διερευνά αυτό το φαινόμενο.
Υπάρχουν 5-6 χαρακτηριστικά:
1. αν είσαι ξαπλωμένος,
2. αν είσαι σε χαλάρωση,
3. αν νοιώθεις την αίσθηση της πίεσης στο στήθος,
4. αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις,
5. να μην μπορείς να κουνηθείς που είναι το βασικότερο όλων – η ακινητοποίηση της στιγμής
6. και βέβαια οι εικόνες που βλέπεις ή όλες αυτές οι αισθήσεις που αφορούν αυτό το θέμα.
“Η μυστική δύναμη πίσω από την μόρα”
“Έχω καταλήξει μέσα από την έρευνά μου ότι πολλά διαφορετικά φαινόμενα μεταξύ τους, όπως είναι η Μόρα, όπως είναι τα πόλτεργκάϊστ και διάφορες άλλες περιπτώσεις, ακόμα και οι δαιμονισμοί, σχετίζονται με τη Σκιά.
Αυτή είναι μια δύναμη η οποία γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους. Ένας πολύ συχνός και συνήθης τρόπος είναι η Μόρα. Αλλά εκτός από αυτό γίνεται αντιληπτή και με άλλους τρόπους όπου η παράδοση ή η επιστήμη, επειδή συνηθίζουν να κατηγοριοποιούν τα φαινόμενα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα καταλαβαίνουν ώστε να νοιώσουν ότι δεν τους είναι κάτι τελείως άγνωστο, βάζουν αυτές τις διακρίσεις.
Στην ουσία υπάρχει το ερέθισμα, υπάρχει η δύναμη που γεννάει αυτό το ερέθισμα. Αν μου συνέβαινε όρθιος και σηκωνόντουσαν και κυκλοφορούσαν αντικείμενα στον αέρα θα έλεγα « είναι ένα δαιμονικό πνεύμα πολτεργκάϊστ».
“Η Σκιά…”
“Πρόκειται για ένα ον που έχει συγκεκριμένη βούληση και συγκεκριμένο στόχο. Είναι μια δύναμη που μπορεί με πολύ ζωώδη ένστικτα να κινείται και να έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Εκείνο που αντλεί από τον άνθρωπο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ενέργεια, ουσιώδης ενέργεια.
Για τον λόγο αυτό πολλά θύματα της μόρας ξυπνούν και νοιώθουν ότι είναι πάρα πολλοί κουρασμένοι, σαν να έσκαβαν όλη την νύχτα. Το μαρτυρούν! Και βέβαια ο τρόμος, ο οποίος νοιώθουνε τη στιγμή εκείνη, οδηγεί σε απώλεια αυτής της τόσο πολύτιμης ουσίας, της ζωτικής ενέργειας του ανθρώπου. Το χειρότερο που πρέπει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να φοβάται, να τρομάζει, γιατί αυτός ο πανικός είναι εκείνος που ευνοεί τέτοιες καταστάσεις”.
Πώς θα αντιμετωπίσω την Μόρα;”” Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως ενστικτωδώς και αυθόρμητα. Αυτό που πολύ συχνά καταμαρτυρείται είναι ότι όταν κανείς νοιώσει ότι φτάσει στο έπακρο, εκεί που δεν αντέχει, φοβάται ότι θα πεθάνει, καταπιεσμένος, δεν μπορεί να κουνηθεί, έχει πανικοβληθεί, λέει μια προσευχή και εκεί λύνεται ο πολιορκητικός κλοιός. Πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί, επειδή ακριβώς το άτομο επικεντρώνει όλη του τη δύναμη της αντίστασης πάνω σε ένα σύμβολο που εκείνη τη στιγμή είναι η προσευχή.
Πολύ συχνά μπορεί να είναι το «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά». Πάρα πολλές φορές το έχω ακούσει αυτό στις εκατοντάδες μαρτυρίες που έχω ακούσει για τέτοια περιστατικά. Περισσότερο αυτό που βοηθάει είναι ένα σύμβολο στο οποίο μπορεί κανείς να εστιάσει και να επικεντρωθεί τη συγκεκριμένη στιγμή με όλη του τη συνείδηση. προβάλλοντας αυτή την αντίσταση. Αυτό είναι κάτι που αποδεσμεύει τον μάρτυρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή”.
“Πιο “εύκολοι” στόχοι της Μόρας, τα παιδιά”
” Περισσότερο επιρρεπείς είναι τα παιδιά, με την έννοια ότι είναι πιο ευάλωτα. Από πολύ μικρά ηλικία τα παιδιά έχουν τέτοιες εμπειρίες. Οι μεγάλοι, δεν δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές τις μαρτυρίες, παρόλο που εκείνοι όταν ήταν παιδιά είχαν αντίστοιχες εμπειρίες και αυτό είναι κάτι που ξεχνιέται.
Καθώς το άτομο μεγαλώνει εισέρχεται μέσα σε ένα σύστημα που ουσιαστικά περιορίζει την αντιληπτική ικανότητα και το κάνει να συντονίζεται με συγκεκριμένες συχνότητες και να μειώνει το εύρος του πεδίου της πραγματικότητάς του.
Τα παιδιά έχουν πάρα πολλές ανοιχτές συχνότητες, επειδή είναι πιο ανοιχτά. Συνεπώς έχουν πολύ περισσότερες τέτοιες εμπειρίες. Αυτό δεν αποκλείει τους ενήλικες οι οποίοι έχουν τέτοιες εμπειρίες. Μπορεί να συμβεί σε άτομο ηλικίας 30-40 χρονών, δεν έχει σημασία”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου