ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΕΤΑΑ(ΕΣΠΑ)

Τα οριστικά αποτελέσματα της ΕΕΤΑΑ για τις ωφελούμενες μανούλες ...Καλή επιτυχία σε όλες...

http://www.eetaa1.gr/enarmonisi/paidikoi_stathmoi_2014/20140831_mhteres-oristika/index.html

Τι είναι το ALS?

Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση (ALS) Τι είναι η Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση (ALS)? Η πάθηση αυτή είναι γνωστή και ως αμυοτροφική πλάγια σκλήρυνση είναι μια προοδευτική νευροεκφυλιστική πάθηση που επηρεάζει τα νευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και στην σπονδυλική στήλη.  Ονομάστηκε και ασθένεια του “Lou Gehrig”, επειδή το 1939 ο διάσημος παίχτης του μπέϊζμπολ, Lou Gehrig είχε προσβληθεί από αυτή την ασθένεια και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από το άθλημα. Η Αγγλική της ονομασία (Amyotrophic Lateral Sclerosis) προέρχεται από το στερητικό Α και την λέξη μυς και την λέξη τροφή (A-Myo-Trophic) που σημαίνει μη θρέψη των μυών.  Όταν ένας μύς δεν τρέφεται τότε ατροφεί και καταστρέφεται.  Η λέξη Lateral καθορίζει τις περιοχές του νωτιαίου μυελού ενός ατόμου όπου βρίσκεται μέρος των νευρικών κυττάρων που ελέγχουν τους μύες.  Όταν αυτή η περιοχή καταστρέφεται, οδηγεί σε σκλήρυνση της περιοχής (Sclerosis). Η ALS είναι μια από τις πιο κοινές νευρομυϊκές παθήσεις παγκοσμίως και μπορεί να επηρεαστούν από αυτή άνθρωποι όλων των φυλών και εθνικοτήτων.  Η συχνότητα της νόσου είναι περίπου 3-8 ανά 100.000  και με κάπως μεγαλύτερη συχνότητα σε άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες (1.5:1). Η συχνότητα αυτή είναι ομοιόμορφη παγκόσμια. Η ασθένεια εμφανίζεται συνήθως στην ηλικία των 56 έως 63 ετών, και σπανίως πριν από 20 έτη ή μετά τα 74 έτη. Οι μισοί από τους ανθρώπους με ALS ζούν τουλάχιστον τρία ή περισσότερα χρόνια μετά την διάγνωση.  Είκοσι τοις εκατόν ζούν πέντε ή περισσότερα χρόνια, και δέκα τοις εκατόν θα ζήσουν περισσότερο από δέκα χρόνια. Οι κινητικοί νευρώνες (motor neurons) που καθοδηγούν την κίνηση στέλλουν απολήξεις από τον εγκέφαλο στην σπονδυλική στήλη (οι άνω κινητικοί νευρώνες) και από την σπονδυλική στήλη στους μύες (οι κάτω κινητικοί νευρώνες) σε όλο το σώμα.  Στην ALS οι νευρώνες πεθαίνουν (καταστρέφονται) και έτσι δεν μπορούν ποια να στείλουν παλμούς (ερεθίσματα) στις μυϊκές ίνες που κανονικά θα είχαν σαν  αποτέλεσμα την κίνηση των μυών.  Σταδιακά η ικανότητα του εγκεφάλου να προκαλέσει και να ελέγξει την κίνηση των μυών χάνεται και οδηγεί σε έλλειψη ελέγχου των κινήσεων των μυών, προκαλώντας αδυναμία των μυών και την ατροφία τους σε όλο το σώμα.  Οι ασθενείς στο τελικό στάδιο της ασθένειας μπορεί να παραλύσει τελείως. Σχεδιάγραμμα ενός κάτω κινητικού νευρώνα ο οποίος βρίσκεται στο νωτιαίο μυελό και μέσω του περιφερικού νεύρου φθάνει στους μύες όπου δίνεται η εντολή για την εκούσια κίνηση Εφόσον η ALS πρωταρχικά προσβάλει τους νευρώνες της κίνησης, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων της ασθένειας δεν επηρεάζει το μυαλό του ασθενή, την προσωπικότητα, την εξυπνάδα ή την μνήμη του.  Ούτε επίσης επηρεάζει την όραση, όσφρηση, ακοή ή την αφή. Αν και η ALS δεν έχει πλήρως κατανοηθεί, τα τελευταία χρόνια έχουν φέρει πολύ περισσότερη επιστημονική κατανόηση όσο αφορά την φυσιολογία της πάθησης. Υπάρχουν δύο κύριες κατηγοριοποιήσεις της ALS: Σποραδική – Η πιο συχνή μορφή της ALS  που καλύπτει το 90 με 95% όλων των περιπτώσεων.  Μπορεί να επηρεάσει τον καθένα, όπουδήποτε.  Οι πλειοψηφία των ασθενών με σποραδική ALS  δεν παρουσιάζουν οικογενειακό ιστορικό με ALS και παρουσιάζονται σαν μεμονωμένες περιπτώσεις . Οικογενειακή – Παρατηρείται περισσότερο από μια φορά στην ίδια οικογένεια και αποτελεί ένα πολύ μικρό μέρος των περιπτώσεων μεταξύ 5 με 10% όλων των περιστατικών.  Οικογενειακή (Familial ALS ή FALS) σημαίνει ότι η ALS κληρονομείται.  Σε αυτές τις οικογένειες, υπάρχει πιθανότητα 50% όπως κάθε απόγονος να κληρονομήσει την μετάλλαξη του γονιδίου και μπορεί να αναπτύξει την πάθηση.  Οι ασθενείς με FALS έχουν συνήθως ένα δεύτερο στενό συγγενικό πρόσωπο με ALS. Σήμερα το καλύτερο εργαλείο για τον διαχωρισμό μεταξύ της σποραδικής ALS και της FALS, είναι το ιστορικό της οικογένειας.  Ένας νευρολόγος ή γενετιστής θα ρωτήσει αν κάποιος άλλος είχε ποτέ διαγνωστεί με ALS και αν κάποιος άλλος στην οικογένεια είχε προβλήματα με το βάδισμα ή την ομιλία.  Αν ναι, πιθανόν να ρωτήσει επιπρόσθετες ερωτήσεις για να δει αν τα προβλήματα υγείας του ασθενή έχουν σχέση με την ALS, ή ένα άλλο αριθμό παραγόντων. Συμπτώματα και εξέλιξη της ALS Τα συμπτώματα της ALS μπορούν να είναι όμοια με αυτά πολλών άλλων, περισσότερο θεραπεύσιμων ασθενειών ή παθήσεων.  Σε μερικές περιπτώσεις, τα συμπτώματα εμφανίζονται σε ένα από τα πόδια και οι ασθενείς παρουσιάζουν δυσκολίες στο βάδισμα ή τρέξιμο.  Άλλοι ασθενείς παρουσιάζουν πρώτα συμπτώματα της πάθησης στα χέρια ή τα μπράτσα, όπως δυσκολία με απλές δεξιότητες όπως το κούμπωμα ενός κουμπιού στο πουκάμισο, στο γράψιμο, ή απλά στο γύρισμα ενός κλειδιού στην κλειδαριά.  Τα μπράτσα αρχίζουν να φαίνονται “λεπτότερα” καθώς οι μύες ατροφούν.  Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι επίσης αυξημένα σάλια λόγω δυσκολίας στη κατάποση και η ομιλία με την μύτη. Ανεξάρτητα από το μέρος του σώματος που επηρεάζεται πρώτο, οι μυϊκή αδυναμία και ατροφία εξαπλώνεται και σε άλλα μέρη του σώματος όπως προχωρά οι πάθηση. Σε ένα δεύτερο στάδιο, οι ασθενείς έχουν αυξανόμενα προβλήματα με την κίνηση τους, την κατάποση (δυσφαγία) και την ομιλία ή τη προφορά λέξεων (δυσαρθρία).  Τα συμπτώματα της εμπλοκής των άνω κινητικών νευρώνων που ελέγχουν την κίνηση, περιλαμβάνουν την σύσφιξη και την ακαμψία των μυών (σπαστικότητα - spasticity) και υπερβολή των ανακλαστικών (hyperreflexia) περιλαμβανομένου του υπερβολικού λόξιγκα.  Μια ανωμαλία στα ανακλαστικά που ονομάζεται ένδειξη Babinski (το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού γυρίζει προς τα πάνω όταν το πέλμα του ποδιού δέχεται κάποιο ερέθισμα), επίσης καταδεικνύει καταστροφή των άνω κινητικών νευρώνων που ελέγχουν την κίνηση. Σε ένα τελικό στάδιο οι ασθενείς δεν μπορούν να σταθούν ή να περπατήσουν, να σηκωθούν ή να ξαπλώσουν στο κρεβάτι μόνοι τους, ή να χρησιμοποιήσουν τα πόδια και τα χέρια τους.  Δυσκολίες στην κατάποση και την μάσηση, παρεμποδίζουν την  ικανότητα του ασθενή να φάει κανονικά και αυξάνει τον κίνδυνο πνιγμού.  Η διατήρηση του βάρους σε κανονικά επίπεδα μπορεί να γίνει ένα πρόβλημα. Επίσης, καθώς οι μύες του διαφράγματος αδυνατίζουν,  η ζωτική χωρητικότητα και η πίεση εισπνοής εξασθενούν.  Έτσι είναι αναγκαία η μηχανική υποβοήθηση της αναπνοής με BiPAP, κατ’ αρχάς κατά την διάρκεια της νύκτας και αργότερα κατά την διάρκεια της μέρας επίσης. Οι περισσότεροι με ALS πεθαίνουν λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας ή πνευμονίας λόγω παράλυσης των αναπνευστικών μυών. Η σειρά εμφάνισης των συμπτωμάτων και η ταχύτητα εξέλιξης της πάθησης κυμαίνεται από άτομο σε άτομο. Ποιά είναι τα αίτια της ALS; Τα  αίτια που προκαλούν την ALS είναι άγνωστα.  Ένα σημαντικό βήμα προς την απάντηση σε αυτή την ερώτηση έγινε το 1993 όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι μεταλλάξεις στο γονίδιο που παράγει την υπεροξειδική δυσμουτάση (Cu/Zn superoxide dismutase (SOD1) σχετίζεται άμεσα με την κληρονομική μορφή της ALS.  Αυτό το ένζυμο είναι ένα δυνατό αντι-οξειδωτικό που προστατεύει το σώμα από την ζημιά που προκαλεί το υπεροξειδιο, μια τοξική ελευθέρων ρίζα οξυγόνου (free radical).  Τα free redicals είναι μόρια υψηλής ενέργειας   που παράγονται από τα κύτταρα κατά την διάρκεια του κανονικού μεταβολισμού.  Οι ελεύθερες ρίζες οξυγόνου μπορεί να συσσωρευτούν και να προκαλέσουν ζημιά στο DNA και τις πρωτεϊνες μέσα στα κύτταρα.  Αν και ακόμα δεν είναι καθαρό το πώς η μετάλλαξη στο γονίδιο SOD1 οδηγεί στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων, οι ερευνητές θεωρούν ότι μια συσσώρευση των ελευθέρων ρίζα οξυγόνου μπορεί να προκληθεί από την λανθασμένη λειτουργία αυτού του γονιδίου. Επίσης, μελέτες έχουν επικεντρωθεί στον ρόλο του γλουταμικού οξέως (glutamate) στην καταστροφή των κινητικών νευρώνων.  Το λουταμικό οξύ είναι ένας από τους χημικούς μεταφορείς σημάτων ή νευροδιαβιβαστές στον εγκέφαλο.  Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι, σε σχέση με τους υγιείς ανθρώπους, οι ασθενείς με ALS έχουν αυξημένα επίπεδα γλουταμικού οξέως στον ορό του αίματος και στο εγκεφαλονωτιαίο  υγρό.  Εργαστηριακές έρευνες έχουν δείξει ότι οι νευρώνες αρχίζουν να πεθαίνουν όταν εκτίθενται για μεγάλες περιόδους σε αυξημένες ποσότητες γλουταμικού οξέως  (excitotoxicity).  Τώρα, οι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που οδηγούν στην συσσώρευση αχρείαστου γλουταμικού οξέως  στο εγκεφαλονωτιαίο  και στου νευρικούς ιστούς και πώς αυτή η διαταραχή  μπορεί να συμβάλει στην εξέλιξη της ALS. Οι αυτοάνοσες αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος που προκαλούνται όταν το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κύτταρα του σώματος, έχει θεωρηθεί σαν ένας πιθανός παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στην καταστροφή των νεύρων κίνησης στην ALS.  Μερικοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα αυτό-αντισώματα μπορούν άμεσα ή έμμεσα να μειώσουν την λειτουργία των κινητικών νευρώνων, παρεμβαίνοντας στην μετάδοση των σημάτων μεταξύ του εγκεφάλου και των μυών. Τρόποι διάγνωσης της ALS Η διάγνωση της ALS, κυρίως βασίζεται στα συμπτώματα και σημεία που ένας γιατρός παρατηρεί στον ασθενή και σε μια σειρά από ελέγχους για τον αποκλεισμό άλλων ασθενειών.  Οι γιατροί λαμβάνουν ένα πλήρες ιατρικό ιστορικό του ασθενή και συνήθως διενεργούν μια νευρολογική εξέταση ανά τακτά χρονικά διαστήματα για να αξιολογήσουν αν συμπτώματα όπως μυϊκή αδυναμία, ατροφία των μυών, ακαμψία και σπαστικότητα (spasticity) σταδιακά χειροτερεύουν. Για να διαγνωστεί κάποιες με ALS, πρέπει να παρουσιάσει συμπτώματα και σημεία καταστροφής των άνω και κάτω νεύρων κίνησης που δεν μπορούν να αποδοθούν σε άλλες αιτίες.  Η διάγνωση πρέπει να γίνει από έμπειρο νευρολόγο και βασίζεται στη κλινική εικόνα και σε διάφορες εργαστηριακές εξετάσεις. Βασική είναι η εξέταση με ηλεκτρομυογράφημα η οποία επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για έντονη και συνεχή απονεύρωση των μυών σε διάφορα μέρη του σώματος. Πρέπει ταυτόχρονα να αποκλεισθούν άλλες αιτίες όπως κινητικές νευροπάθειες ή μυοπάθειες. Συνήθως χρειάζεται απεικόνιση του αυχενικού σπονδύλου ή/και του εγκεφάλου για αποκλεισμό άλλων αιτιών όπως σπονδυλική στένωση ή άλλες ασθένειες στο στέλεχος του εγκεφάλου ή  και στο νωτιαίο μυελό. Επίσης διάφορες αναλύσεις αίματος είναι αναγκαίες για αποκλεισμό άλλων  ασθενειών που προκαλούν παρόμοια νευρολογικά συμπτώματα. Ένας έλεγχος που μπορεί να βοηθήσει στην διάγνωση της ALS, είναι το ηλεκτρομυογράφημα (electromyography – EMG), μια ειδική τεχνική που μπορεί να καταγράψει την ηλεκτρική δραστηριότητα στους μύες.  Συγκεκριμένα ευρήματα από το EMG μπορούν να υποστηρίξουν την διάγνωση της ALS. Ένα άλλος συνηθισμένος έλεγχος, είναι το νευρογράφημα (nerve conduction velocity (NCV).  Συγκεκριμένες ανωμαλίες στα αποτελέσματα της εξέτασης NCV, μπορεί να υποδεικνύουν , για παράδειγμα, ότι ο ασθενής έχει κάποιο είδος περιφερειακής νευροπάθειας (ζημιές στα περιφερειακά νεύρα) ή μυοπάθεια (πάθηση των μυών) αντί ALS.  Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει να γίνει μαγνητική τομογραφία (MRI - Magnetic resonance imaging), μια μη επεμβατική διαδικασία που χρησιμοποιεί μαγνητικό πεδίο για να δώσει λεπτομερείς εικόνες του εγκεφάλου και της σπονδυλικής στήλης.  Αν και αυτές οι εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας είναι συνήθως κανονικές σε ασθενείς με ALS, μπορούν αν αναδείξουν άλλες αιτίες που προκαλούν τα συμπτώματα, όπως όγκοι στην σπονδυλική στήλη,  πολλαπλή σκλήρυνση, , δισκοπάθεια ή/και αρθροπάθεια στον αυχένα, και σπάνια συριγγομυελία (συσσώρευση υγρού μέσα στο νωτιαίο μυελό). Βασιζόμενος στα συμπτώματα του ασθενή και στα ευρήματα την κλινική  εξέταση και από τις εργαστηριακές εξετάσεις, ο γιατρός μπορεί να ζητήσει αναλύσεις αίματος και ούρων για να αποκλείσει την πιθανότητα άλλων ασθενειών.  Σε μερικές περιπτώσεις, για παράδειγμα, αν ο γιατρός υποπτεύεται ότι ο ασθενής πάσχει από μυοπάθεια αντί από ALS,  θα ζητήσει την διενέργεια βιοψίας μυός. Αντιμετώπιση της ALS Παρά τις έντονες προσπάθειες σε ερευνητικό επίπεδο δεν έχει βρεθεί ακόμα αποτελεσματική θεραπεία για την ασθένεια των κινητικών νευρώνων και η κλινική αντιμετώπιση της παραμένει συμπτωματική. Λόγω της φύσεως της ασθένειας είναι αναγκαία η παρακολούθηση και φροντίδα του ασθενούς από πολυθεματική ομάδα με επικεφαλής έμπειρο νευρολόγο. Η ομάδα αυτή πρέπει να περιλαμβάνει φυσιοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, διαιτολόγο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, πνευμονολόγο, και έμπειρο νοσηλευτικό προσωπικό. Φαρμακευτική αγωγή:  Το μοναδικό φάρμακο που βάση των μελετών που έγιναν μπορεί να επιβραδύνει κατά μερικούς μήνες την εξέλιξη της νόσου είναι το Riluzole (Rilutek©) και συνιστάται για όλους τους ασθενείς.   Κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με ALS,  κατέδειξαν ότι το Rilutek® επεκτείνει τον χρόνο διαβίωσης για αρκετούς μήνες και μεγαλώνει τον χρόνο μέχρι που οι ασθενείς να χρειάζονται μηχανική υποβοήθηση της αναπνοής.  Δεν αναστρέφει την καταστροφή που έχει ήδη γίνει στους νευρώνες κίνησης και οι ασθενείς που λαμβάνουν το σκεύασμα, θα πρέπει να παρακολουθούνται για τυχόν ζημιές στο συκώτι και άλλες πιθανές παρενέργειες. Υπάρχουν επίσης και κάποια άλλα φάρμακα που βρίσκονται στην φάση των κλινικών δοκιμών και που υπόσχονται θεραπεία. Σε ασθενείς με αυξημένο τόνο μυών (σπαστικότητα) μπορούν να δοθούν συμπτωματικά φάρμακα όπως  Baclofen ή Tizanidine (Sirdalud©). Υπάρχουν επίσης φάρμακα που μπορεί να ανακουφίσουν κράμπες ή πόνους. Φυσιοθεραπεία: Αυτή είναι πρωτίστης σημασίας και πρέπει να γίνεται συστηματικά από έμπειρους φυσιοθεραπευτές. Στόχος της είναι η διατήρηση όσο είναι δυνατό της μυϊκής δύναμης, και γενικά της κινητικής λειτουργίας του σώματος, καθώς και μείωση άλλων συμπτωμάτων όπως πόνος ή σπαστικότητα.  Απαλές αερόβιες ασκήσεις όπως το βάδισμα, το κολύμπι και η ποδηλασία σε ποδήλατο γυμναστηρίου, μπορούν να συσφίξουν τους μύες που δεν επηρεάστηκαν από την ασθένεια, να βελτιώσουν την υγεία της καρδιάς και των αγγείων και να βοηθήσουν τους ασθενείς να καταπολεμήσουν την αδυναμία και την κατάθλιψη. Λογοθεραπεία: Πολλοί ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν δυσκολίες στη κατάποση ή στην ομιλία λόγω της αδυναμίας των μυών. Αυτά τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπισθούν με τη καθοδήγηση έμπειρου λογοθεραπευτή. Πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα ανάλογα με το βαθμό της δυσκολίας στη κατάποση έτσι ώστε να μην γίνει επικύνδυνη για τον ασθενή. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν ειδικά  μέσα για υποβοήθηση της επικοινωνίας όταν χρειαστεί. Διατροφική παρακολούθηση και υποστήριξη: Σε συνδυασμό με λογοθεραπεία, ο ασθενής πρέπει επίσης να αξιολογηθεί από διαιτολόγο για να διαπιστωθεί αν μπορεί να λαμβάνει την απαραίτητη διατροφή. Σε περιπτώσεις σοβαρής δυσκολίας στη κατάποση και απώλειας βάρους, η γενική κατάσταση του ασθενούς μπορεί να βελτιωθεί με διαιτιτική υποστήριξη με τη χρήση γαστροστομής. Αναπνευστική παρακολούθηση και υποστήριξη: Αναπνευστική δυσλειτουργία είναι ένα από το κυριότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο ασθενής με νόσο του κινητικού νευρώνα, λόγω αδυναμίας των αναπνευστικών μυών. Χρειάζεται τακτική παρακολούθηση και αξιολόγηση της αναπνευστικής λειτουργίας από πνευμονολόγο. Σε περιπτώσεις που υπάρχει σημαντική μείωση της (κούραση, δύσπνοια, δυσκολίες ύπνου, κλπ), μπορεί να δοκιμασθεί η μη-επεμβατική υποστήριξη με μηχάνημα BiPAP (bilevel positive airway pressure – BiBAP) που εφαρμόζεται με μάσκα για όσες ώρες επιθυμεί ο ασθενής. Όταν οι μύες που ελέγχουν την αναπνοή, δεν είναι πλέον σε θέση να διατηρούν ικανοποιητικά επίπεδα οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα, τότε αυτές οι συσκευές χρησιμοποιούνται καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.   Η επιλογή επεμβατικής αναπνευστικής υποστήριξης με αναπνευστήρα μέσω τραχεοτομής πρέπει να συζητηθεί αλλά εναπόκειται στον ίδιο τον ασθενή να αποφασίσει αν την επιθυμεί. Κοινωνικά θέματα: Σε όλα τα στάδια της ασθένειας είναι σημαντική η στήριξη του ασθενούς καθώς και των οικείων προσώπων από ψυχολόγο. Τα διάφορα κοινωνικά, εργασιακά, και οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν με μια τέτοια ασθένεια μπορούν να αντιμετωπισθούν με τη καθοδήγηση ενός κοινωνικού λειτουργού.

Πώς να βοηθήσουμε ένα άτομο όταν αυτό πάθει επιληπτική κρίση

Υπάρχει ένας μύθος οτι σε μια επιληπτική κρίση ή ακόμη και σε μια απλή λιποθυμία, ο πάσχων θα «καταπιεί τη γλώσσα του» ή ότι «γυρίζει η γλώσσα» προς τα πίσω και αποφράσει το λάρυγγα. Έτσι γίνεται προσπάθεια να ανοίξουν το στόμα του πάσχοντα με τα δάχτυλα ή με κουτάλια με επακόλουθο τον τραυματισμό του. Σίγουρα τα παραπάνω είναι λαθεμένα. Πώς όμως πρέπει να συμπεριφερθούμε όταν βρεθούμε μπροστά σε ένα άτομο με επιληπτική κρίση; Θα πρέπει να γνωρίζουμε τι να κάνουμε, αλλά και τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε.

Τι πρέπει να κάνουμε:

• Να είμαστε ψύχραιμοι, να μη δημιουργούμε πανικό, να δούμε το ρολόι μας και να χρονομετρήσουμε την κρίση.
• Να βάλουμε κάτι μαλακό κάτω από το κεφάλι του
• Να απομακρύνουμε αντικείμενα που μπορεί να τον τραυματίσουν
• Να χαλαρώσουμε τα ρούχα του και να βγάλουμε τα γυαλιά του εάν φοράει
• Να γυρίσουμε τον ασθενή στο πλάι κυρίως μετά την κρίση για να μη κάνει εισρόφηση εκκρίσεων ή εμετού
• Εάν υπάρχει διαθέσιμο φάρμακο σε υποκλυσμό (κλίσμα) ή σε στοματικό διάλυμα να το χρησιμοποιήσουμε
• Μετά την κρίση να καθησυχάσουμε τον ασθενή ότι όλα θα πάνε καλά

Τι δεν πρέπει να κάνουμε:

• Να μη μετακινήσουμε τον ασθενή, εκτός αν κινδυνεύει
• Να μην περιορίσουμε τις κινήσεις του
• Να μην προσπαθήσουμε να ανοίξουμε το στόμα του με δάχτυλα ή αντικείμενα
• Να μην του δώσουμε τίποτα να πιει
• Δεν χρειάζεται τεχνητή αναπνοή παρά μόνο στην σπάνια περίπτωση που ο ασθενής δεν αναπνέει μετά την κρίση

από το Νευρολογικό Τμήμα Νοσοκομειου Παίδων «Η Αγία Σοφία»

Γιατροσόφια… άμεσης δράσης!

Από γενιά σε γενιά οι πρακτικές συμβουλές των γιαγιάδων φαίνονται πάντα χρήσιμες εκεί που δεν το περιμένουμε. Με αυτό το σκεπτικό τα γιατροσόφια που ακούμε κατά καιρούς μόνο άχρηστα δεν είναι. Σε μια δύσκολη ώρα που χρειάζεσαι κάτι άμεσο μπορείς να ανοίξεις το ντουλάπι της κουζίνας ή το ψυγείο και να αντιμετωπίσεις πόνους, να ομορφύνεις τα μαλλιά σου αλλά και να ρίξεις την πίεσή σου.

1. Για χτύπημα στο κεφάλι βάζουμε βούτυρο όχι πάγο

2. Βρεγμένη μπατονέτα με πιπέρι στο αυτί για τον πονόδοντο

3. Βρασμένη ρίγανη και κανέλα για τον πυρετό

4. Δύο τρία κρυσταλλάκια μαστίχα στο νερό ρίχνουν την πίεση

5. Το κατακάθι του καφέ κάνει καλό peeling στο πρόσωπο και «διώχνει» την κυτταρίτιδα

6. Στον ελληνικό καφέ στάζουμε 10 σταγόνες λεμόνι για τις ημικρανίες και τον πονοκέφαλο

7. Ένα κομματάκι μαύρη σοκολάτα δίνει διαύγεια

8. Ρόφημα κανέλας ενεργοποιεί τον μεταβολισμό

9. Σε έγκαυμα ρίχνουμε κρύο νερό και μετά απλώνουμε επάνω ασπράδι αυγού

10. Όταν μαγειρεύουμε μοσχάρι, φακές ή σπανάκι ρίχνουμε σταγόνες πορτοκάλι για να αφομοιώνεται o σίδηρος και όχι ξίδι

Πηγή: perierga.gr

Νέα οδηγία: Τι πρέπει να βγάλει μια έγκυος από τη διατροφή της

Νέα έκθεση που δημοσιεύεται στο περιοδικό Consumer Reports, το επίσημο περιοδικό της αμερικανικής Ένωσης Καταναλωτών, αντιτίθεται στις οδηγίες του Οργανισμού Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) αλλά και της Οργάνωσης για την Προστασία του Περιβάλλοντος (EPA) όσον αφορά μια παγιωμένη διατροφική οδηγία προς τις μέλλουσες μητέρες.



Η αξιολόγηση των FDA και EPA υποδεικνύει ότι ο τόνος σε κονσέρβα αποτελεί μια καλή επιλογή για τις μητέρες, καθώς δεν περιέχει μεγάλες ποσότητες υδραργύρου σε σύγκριση με άλλα θαλασσινά.

Η νέα έκθεση αναφέρει πως οι μέλλουσες μητέρες μπορούν να καταναλώνουν ψάρι, αρκεί να επιλέξουν το σωστό είδος.

Οι οδηγίες των FDA και EPA προτρέπουν τις εγκύους και τις μητέρες που θηλάζουν να καταναλώνουν δύο με τρεις μερίδες θαλασσινών με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδράργυρο την εβδομάδα.

Ο τόνος σε κονσέρβα ανήκει θεωρητικά σε αυτήν την κατηγορία θαλασσινών, όμως η νέα έκθεση προτρέπει τις εγκύους να αποφεύγουν εντελώς το συγκεκριμένο ψάρι.

Το ψάρι και τα θαλασσινά έχουν σημαντική θρεπτική αξία, καθώς είναι εξαιρετικές πηγές πρωτεϊνών και άλλων θρεπτικών συστατικών, ενώ μας παρέχουν μικρή ποσότητα κορεσμένων λιπαρών.

Οι παγιωμένες οδηγίες αναφέρουν ότι το ψάρι είναι απαραίτητο κατά την ανάπτυξη του εμβρύου αλλά και στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού.

Η έκθεση που δημοσιεύεται στο Consumer Reports βασίστηκε σε στοιχεία του FDA και παρουσιάζει τα 20 είδη ψαριών που μπορούμε να καταναλώνουμε αρκετές φορές την εβδομάδα, χωρίς να ανησυχούμε για τα επίπεδα έκθεσης στον υδράργυρο. Αυτά τα ψάρια είναι «ασφαλή» ακόμη και για εγκύους και μικρά παιδιά.

Σχεδόν όλα τα ψάρια και τα θαλασσινά περιέχουν υδράργυρο και η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να βλάψει τον εγκέφαλο και το νευρικό σύστημα.

Η νέα έκθεση προτρέπει τις μέλλουσες μητέρες να αποφεύγουν τον τόνο, αλλά να προτιμούν ψάρια και θαλασσινά όπως ο σολομός, οι γαρίδες, ο μπακαλιάρος και η γλώσσα.

Πηγή:onmed

Οι άγνωστοι κίνδυνοι από τα τατουάζ...

Οι κίνδυνοι από την τέχνη του τατουάζ – η οποία γίνεται ολοένα και πιο διαδεδομένη στον 21ο αιώνα, ιδιαίτερα σε άτομα κάτω των 30 ετών – είναι πολλοί και ως επί το πλείστον άγνωστοι, καθώς κανένας δεν...

ενδιαφέρεται πριν κάνει ένα τατουάζ στο σώμα του, να μάθει τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στην υγεία του.

Το τατουάζ, λοιπόν, είναι μία επεμβατική διαδικασία διάτρησης του δέρματος, η οποία – κάθε άλλο παρά αθώα είναι. Διαβάστε ποιοι είναι η κίνδυνοι που κρύβονται πίσω από ένα αθώο – μικρό ή μεγάλο – τατουάζ.

1) «Το έκανα παλιά, αλλά τώρα μετανιώνω»

Πάνω από το 50 % των ατόμων που έχει κάνει τατουάζ, αργότερα το μετανιώνει και θα προτιμούσε να μην το είχε κάνει. Αυτό το εκφράζουν οι νέοι όταν επισκέπτονται έναν δερματολόγο για να αφαιρέσουν ένα τατουάζ, μία διαδικασία επώδυνη, αλλά και δαπανηρή. Στο τεύχος Ιουλίου του Archives of Dermatology, ερευνητές από το Κέντρο Επιστημών Υγείας του Texas Tech University αναφέρουν σε έρευνα, σχετική με το τι οδηγεί κάποιον να αφαιρέσει ένα τατουάζ:

* το τατουάζ δεν τον εκφράζει στο παρόν, καθώς αναφέρεται σε κατάσταση του παρελθόντος

* δημιουργεί προβλήματα με τα ρούχα και την εμφάνιση

* προκαλεί αμηχανία,

* αλλά και ανησυχία ότι το τατουάζ θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη δουλειά ή καριέρα του.

Ίσως, λοιπόν, δεν αποτελεί έκπληξη το ότι τα περισσότερα άτομα που ζητούν αφαίρεση τατουάζ είναι γυναίκες, οι οποίες φαίνεται ότι αισθάνονται περισσότερο ψυχολογική δυσφορία, χαρακτηρίζοντας το τατουάζ τους, στίγμα.


2) Το μελάνι περιέχει καρκινογόνα σε χαμηλή μεν περιεκτικότητα, αλλά επικίνδυνα

Χημικοί από το εργαστήριο του Εθνικού Κέντρου Τοξικολογικών Ερευνών των ΗΠΑ, έχουν εντοπιστεί χαμηλά επίπεδα των καρκινογόνων ουσιών στο μελάνι τατουάζ. Ο κίνδυνος είναι ο έξής: Το μελάνι που εγχύεται βαθιά κάτω από την επιδερμίδα, προκαλεί το δέρμα να αντιδρά προστατευτικά, συμπυκνώνοντας την χρωστική ουσία ως ξένη μάζα σε πυκνό ινώδη ιστό, ενώ τα υπολείμματα του μελανιού που ξεφεύγουν μέσα στο δέρμα, μεταφέρονται με το αίμα στους γειτονικούς λεμφαδένες.



3) Η αφαίρεση αφήνει στο δέρμα μια τοξική χωματερή

Παρά το ότι η αφαίρεση του τατουάζ δεν απαιτεί πλέον χειρουργική εκτομή ή βαθιά τριβή του δέρματος όπως παλιότερα, με αποτέλεσμα να απαιτείται στη συνέχεια, μεταμόσχευση δέρματος, το λέιζερ δεν είναι εντελώς αθώο. Στην καλύτερη περίπτωση μετά από πολύμηνη θεραπεία με λέιζερ, το τατουάζ μπορεί να εξασθενίσει σταδιακά κι αυτό να ακούγεται εύκολο. Όμως, στην πραγματικότητα η διαδικασία αφαίρεσης με λέιζερ, η οποία καταστρέφει τη χρωστική ουσία με καυτή θερμότητα, ενεργοποιεί χημικές αντιδράσεις που δημιουργούν καρκινογόνα με την μετάλλαξη των προϊόντων της διάσπασης του μελανιού, τα οποία στη συνέχεια απορροφώνται από το σώμα. Πρόσφατα, Γερμανοί επιστήμονες ανέφεραν ότι οι συγκεντρώσεις των τοξικών μορίων από κόκκινες και κίτρινες χρωστικές αυξάνεται έως 70 φορές μετά την ακτινοβολία λέιζερ. Και όσο μεγαλύτερο το τατουάζ, τόσο μεγαλύτερη είναι η εκπομπή τοξικών. Αυτό που μένει τελικά στο εσωτερικό του δέρματος, μετά την αφαίρεση αποτελεί μία τοξική χωματερή.



3) Κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την ποιότητα των μελανιών που χρησιμοποιούνται

Η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) της Αμερικής (πόσο μάλλον στην Ελλάδα) δηλώνει ότι δεν μπορεί ελέγξει τη βιομηχανία των τατουάζ. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι ακριβώς περιέχουν τα πολυάριθμα εμπορικά, αλλά και σπιτικά κατασκευασμένα, πολλές φορές, μελάνια. Πολλά περιέχουν επικίνδυνους διαλύτες και μέταλλα, όπως ο μόλυβδος και ο υδράργυρος, αλλά και μια σειρά από ιδιαίτερα επικίνδυνα υλικά για την υγεία, όπως μελάνια για εκτυπωτές ηλεκτρονικών υπολογιστών ή προσμίξεις από χρώμα αυτοκίνητων – τα οποία είναι άκρως απαγορευτικά για έγχυση στο ανθρώπινο δέρμα.



4) Προκαλούν πολύ συχνά σοβαρές ασθένειες, μέχρι και καρκίνο.

Αλλεργικές αντιδράσεις και μολύνσεις του δέρματος μπορεί να εμφανιστούν μετά από ένα «χτύπημα» τατουάζ. Και αν και μπορεί να είναι και τυχαίο, ωστόσο, καρκίνοι του δέρματος, συμπεριλαμβανομένων των μελανωμάτων, έχουν αναφερθεί πολύ συχνά μέσα στις περιοχές των τατουάζ. Το FDA προειδοποιεί, επίσης, για τον κίνδυνο που υπάρχει στα εργαστήρια των τατουάζ για μετάδοση ιών όπως HIV, αλλά και ηπατοκυττατικό καρκίνο-που προκαλείται από τηνπατίτιδα C.

Εξαιτίας αυτού του κινδύνου, οι τράπεζες αίματος απαγορεύουν συνήθως σε ανθρώπους έκαναν τατουάζ τους τελευταίους 12 μήνες, να γίνονται δότες αίματος. Το FDA προειδοποιεί επίσης, ότι αν κάποιοι ασθενείς κάνουν μαγνητική τομογραφία, τα τατουάζ τους μπορεί να διογκωθούν ή να καεί το δέρμα τους, κατάσταση που πιθανότητα να συνδέεται με το μέταλλο που υπάρχει σε ορισμένα μελάνια.



5) Κρύβουν σοβαρούς κινδύνους για τις εγκύους

Μεγάλο είναι το πρόβλημα κυρίως για τις γυναίκες. Η αφαίρεση τατουάζ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν είναι καλή ιδέα. Επίσης, κάποιοι αναισθησιολόγοι έχουν, επίσης, εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την επισκληρίδιο αναισθησία, που μπορεί να χρειαστεί να κάνει κάποια γυναίκα, ιδιαίτερα στον τοκετό, κι αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις γυναίκες που έχουν κάνει τατουάζ πάνω στην σπονδυλική τους στήλη, στο ύψος της μέσης. Υπάρχει η πιθανότητα, όπως λένε οι γιατροί, η βελόνα να μεταφέρει χρωστική ουσία στο εσωτερικό της σπονδυλικής στήλης και στον μυελό των οστών.

Πρώιμη ήβη στα κορίτσια: Είναι ανησυχητικό;

Τα κορίτσια περνούν στην εφηβεία στην ηλικία των 8-15 ετών, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που αυτό μπορεί να συμβεί νωρίτερα. Παρότι είναι σπάνιο αυτό να οφείλεται σε κάποια πάθηση, επιβάλλεται η λεπτομερής εξέταση. Ποια άλλα προβλήματα, όμως, μπορεί να αντιμετωπίσει και να επιλύσει ο γιατρός; 

Η περίοδος της εφηβείας στα κορίτσια, γνωστή και με τον επιστημονικότερο όρο «ήβη», είναι το μεταβατικό στάδιο κατά το οποίο το παιδί μετατρέπεται σε ενήλικη γυναίκα. Οι κυριότερες αλλαγές είναι η αύξηση του ύψους, η ανάπτυξη των μαστών και της τρίχωσης των γεννητικών οργάνων και, τέλος, η εμφάνιση της «περιόδου». Οι αλλαγές αυτές σηματοδοτούν και τη θεωρητική ικανότητα του κοριτσιού για αναπαραγωγή, αν και το γεννητικό του σύστημα είναι ακόμα σχετικά ανώριμο. Η ήβη περιλαμβάνει συνήθως τις ηλικίες 8-15 ετών. Τα νεαρά κορίτσια εμφανίζουν την πρώτη τους «περίοδο» στην ηλικία των 12 ετών περίπου κατά μέσο όρο.

Όταν οι αλλαγές στο σώμα του παιδιού ξεκινούν πριν από την ηλικία των 8 ετών, τότε η κατάσταση αυτή ονομάζεται πρώιμη ήβη. Τα κυριότερα συμπτώματα που δημιουργούν την υποψία για πρώιμη ήβη, είναι κυρίως η πρόωρη ανάπτυξη των μαστών ή και της τρίχωσης των γεννητικών οργάνων, και φυσικά η εμφάνιση «περιόδου».

Οι αιτίες

Η πρώιμη ήβη μπορεί να οφείλεται είτε σε προβλήματα που εμφανίζονται στον εγκέφαλο είτε σε προβλήματα που παρουσιάζονται σε κάποιους αδένες του οργανισμού μας. Κάποιες φορές όμως μπορεί να μην υπάρχει κανένα πρόβλημα και η πρώιμη έναρξη της εφηβείας να οφείλεται σε κληρονομικότητα από τη μητέρα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η αιτία της πρώιμης ήβης είναι άγνωστη. Η πιθανότερη αιτιολογία είναι η πρόωρη εμφάνιση κάποιων ορμονών που ξεκινούν από τον εγκέφαλο και έχουν ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται, πολύ νωρίτερα από την αναμενόμενη ηλικία, τα σημάδια της εφηβείας.

Είναι όμως τεράστιας σημασίας να αναφέρουμε ότι κάθε περιστατικό πρώιμης ήβης πρέπει να ελέγχεται σωστά και με λεπτομέρεια, καθώς κάποιες φορές, ευτυχώς πολύ σπάνια, υπάρχουν σοβαρές παθολογικές καταστάσεις που μπορεί να έχουν πολύ δυσάρεστα αποτελέσματα. Έτσι, λοιπόν, είναι κατανοητό ότι σε κάθε υποψία πρώιμης ήβης πρέπει να αποκλείσουμε την πιθανότητα να υπάρχουν προβλήματα που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση.

Τα σημαντικότερα από τα προβλήματα που εντοπίζονται στον εγκέφαλο, είναι:

• όγκοι,
• λοιμώξεις και αποστήματα,
• κύστες,
• υδροκέφαλο,
• κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις

Εκτός όμως από τα παραπάνω προβλήματα στον εγκέφαλο, υπάρχουν και άλλες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν πρώιμη ήβη. Η αυξημένη και πρόωρη εμφάνιση «ανδρικού τύπου» ορμονών (ανδρογόνα), που μπορεί να οφείλεται σε διάφορες αιτίες, μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες καταστάσεις. Παθήσεις όπως κύστες ή όγκοι των ωοθηκών, προβλήματα από το θυρεοειδή, αλλά και σπάνια σύνδρομα, μπορεί να προκαλέσουν πρώιμη ήβη. Όπως και στα προβλήματα από τον εγκέφαλο, έτσι και σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει οι γονείς να απευθυνθούν στον ειδικό παιδογυναικολόγο, ώστε να αποκλείσουμε την πιθανότητα να υπάρχει κάποιο πρόβλημα που να χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση.

Τι εξετάζουμε

Για τη διάγνωση της πρώιμης ήβης είναι απαραίτητες κάποιες εξετάσεις που θα μας βοηθήσουν να βρούμε την αιτία και να προσδιορίσουμε την κατάλληλη αντιμετώπιση. Η σωστή διάγνωση πρέπει να βασίζεται σε μια λεπτομερή εξέταση του παιδιού, ώστε να διαπιστώσουμε την έκταση του προβλήματος. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην εμφάνιση ανάπτυξης των μαστών, στην τρίχωση των γεννητικών οργάνων και στο ρυθμό της σωματικής του ανάπτυξης. Πολύ σημαντικές εξετάσεις είναι ο ορμονικός έλεγχος (με εξέταση αίματος) και η μέτρηση της οστικής ωρίμασης (με ακτινολογικό έλεγχο). Ο απεικονιστικός έλεγχος, με υπερηχογράφημα ή και αξονική τομογραφία κοιλίας ή μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, θα μας βοηθήσει να αποκλείσουμε την παρουσία κάποιας πάθησης.

Το σημαντικότερο πρόβλημα στα παιδιά με πρώιμη ήβη είναι ότι παρουσιάζουν μεγάλη ταχύτητα ανάπτυξης και ωρίμασης των οστών, με αποτέλεσμα να είναι ψηλά ως παιδιά, αλλά το τελικό τους ανάστημα ως ενήλικες να είναι πολύ χαμηλό. Γι' αυτό, κύριο μέλημά μας είναι να αντιμετωπίσουμε γρήγορα την πρώιμη ήβη, ώστε να σταματήσουμε την ωρίμαση του σκελετού που θα μας οδηγήσει σε ένα κοντό ανάστημα. Κύριος στόχος μας είναι να δώσουμε στο παιδί ένα τελικό ύψος όσο δυνατόν πλησιέστερο σε αυτό που θα είχε φυσιολογικά. Είναι ευνόητο ότι σε περιπτώσεις όπου η πρώιμη ήβη οφείλεται σε κάποιο από τα προβλήματα που προαναφέραμε, η προσπάθειά μας θα είναι αν αντιμετωπίσουμε σωστά και πολύ γρήγορα το αίτιο που την προκάλεσε.

Με τις κατάλληλες σύγχρονες γνώσεις, ο παιδογυναικολόγος είναι σήμερα σε θέση να βάλει τη σωστή διάγνωση και να αντιμετωπίσει με επιτυχία το πρόβλημα. Η έγκαιρη κινητοποίηση από μέρους των γονέων είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς ο χρόνος είναι πολύτιμος. Έτσι, η συνεργασία γονέων και παιδογυναικολόγου μπορεί να δώσει λύσεις στο πρόβλημα της πρώιμης ήβης, εξασφαλίζοντας τη φυσιολογική ανάπτυξη του κοριτσιού.

πηγή:mama365

Οι 3 καθημερινές κινήσεις που σας φέρνουν πιο κοντά με το παιδί

Ίσως το «πόσο θα φάει» και το «πότε θα κοιμηθεί» να είναι οι πιο σημαντικές έγνοιες μιας μητέρας στην καθημερινότητά της με το παιδί. Πέρα από αυτές τις βασικές ανάγκες του, όμως, υπάρχουν και κάποιες άλλες, εξίσου σημαντικές, στις οποίες να μην έχετε αφιερωθεί όσο θα έπρεπε.

Χαρίστε του 8 θαυματουργά αγγίγματα

Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα παιδιά χρειάζονται ένα μίνιμουμ 8 αγγιγμάτων κατά την διάρκεια της ημέρας για να νιώσουν συνδεδεμένα με τους γονείς τους. Αν, μάλιστα, περνούν μια δύσκολη μέρα (αρρώστιες, κακός ύπνος, κακοδιαθεσία κ.ά.) , το μίνιμουμ ανεβαίνει στα 12 αγγίγματα την ημέρα. Το άγγιγμα μπορεί να περιλαμβάνει από μια αγκαλιά, μέχρι ένα απλό χάδι στο μάγουλο ή ένα παιχνιδιάρικο τσιμπηματάκι στη μέση του!

Πιάστε του την... κουβέντα

Τα παιδιά χρειάζονται καθημερινά μια ουσιώδη, πρόσωπο με πρόσωπο, συζήτηση με τη μαμά και τον μπαμπά τους. Αυτή η οπτική επαφή είναι αρκετά σημαντική γι' αυτά, όπως επίσης το να τους μιλάτε κι εσείς έτσι, ώστε να μπορούν να σας παρακολουθήσουν. Αφιερώστε τους λίγο χρόνο τέτοιου είδους κάθε μέρα και δείτε πόσο το ευχαριστιούνται!

Προσέξτε τα 9 πιο σημαντικά λεπτά της ημέρας

Υπάρχουν 9 λεπτά, μοιρασμένα κατά τη διάρκεια της ημέρας, που έχουν το μεγαλύτερο αντίκτυπο στο παιδί. Τα πρώτα 3 λεπτά είναι ακριβώς τη στιγμή που ξυπνά. Τα επόμενα 3 όταν επιστρέφει στο σπίτι από το σχολείο και τα τελευταία 3 όταν πηγαίνει για ύπνο το βράδυ. Σε αυτά τα 3 τρίλεπτα, πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη έμφαση και να δείξετε στο παιδί σας την αγάπη σας και το πόσο σημαντικό είναι για εσάς.

Δοκιμάστε όλα τα παραπάνω για έναν μήνα και διαπιστώστε αν κάνουν τη διαφορά στο παιδί σας. Σίγουρα θα δείτε ότι οι σχέσεις σας γίνονται ακόμη πιο ζεστές και τρυφερές!

πηγή:mama365

Όταν έρθει η Μόρα στον ύπνο σας…

  
Ένα φαινόμενο μεταξύ φυσικού και μεταφυσικού, που ζητά εξηγήσεις εδώ και χρόνια “φωτίζεται” σιγά-σιγά μέσα από την προσέγγιση του ερευνητή Τζόναθαν Μπράιτ. Μετά από το Α’ μέρος της συνέντευξής του στον...
Γιάννη Μούτσο ( “Μόρα: ο νυχτερινός επισκέπτης που σκορπά τον τρόμο)”, ακολουθούν κάποιες πρακτικές οδηγίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
“Πώς θα καταλάβω ότι δέχομαι την επίθεση της Μόρας;”
“Η επιστήμη μπορεί να λέει «η μόρα είναι αυτό μόνο όταν έχεις πέσει για ύπνο». Να μην δέχεται ότι το άλλο είναι μόρα, ενώ έχει όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.

Έγκειται στον κάθε ερευνητή ουσιαστικά να αποδεχτεί ποια από τα χαρακτηριστικά που συνοδεύουν αυτό το φαινόμενο είναι κύρια και ποια είναι δευτερεύοντα. Αυτό έχει συμβεί μέχρι στιγμής και στην οποιαδήποτε βιβλιογραφία ή σε οποιοδήποτε ερευνητή που διερευνά αυτό το φαινόμενο.
Υπάρχουν 5-6 χαρακτηριστικά:
1. αν είσαι ξαπλωμένος,
2. αν είσαι σε χαλάρωση,
3. αν νοιώθεις την αίσθηση της πίεσης στο στήθος,
4. αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να αναπνεύσεις,
5. να μην μπορείς να κουνηθείς που είναι το βασικότερο όλων – η ακινητοποίηση της στιγμής
6. και βέβαια οι εικόνες που βλέπεις ή όλες αυτές οι αισθήσεις που αφορούν αυτό το θέμα.
“Η μυστική δύναμη πίσω από την μόρα”
“Έχω καταλήξει μέσα από την έρευνά μου ότι πολλά διαφορετικά φαινόμενα μεταξύ τους, όπως είναι η Μόρα, όπως είναι τα πόλτεργκάϊστ και διάφορες άλλες περιπτώσεις, ακόμα και οι δαιμονισμοί, σχετίζονται με τη Σκιά.
Αυτή είναι μια δύναμη η οποία γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο με ποικίλους τρόπους. Ένας πολύ συχνός και συνήθης τρόπος είναι η Μόρα. Αλλά εκτός από αυτό γίνεται αντιληπτή και με άλλους τρόπους όπου η παράδοση ή η επιστήμη, επειδή συνηθίζουν να κατηγοριοποιούν τα φαινόμενα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι τα καταλαβαίνουν ώστε να νοιώσουν ότι δεν τους είναι κάτι τελείως άγνωστο, βάζουν αυτές τις διακρίσεις.
Στην ουσία υπάρχει το ερέθισμα, υπάρχει η δύναμη που γεννάει αυτό το ερέθισμα. Αν μου συνέβαινε όρθιος και σηκωνόντουσαν και κυκλοφορούσαν αντικείμενα στον αέρα θα έλεγα « είναι ένα δαιμονικό πνεύμα πολτεργκάϊστ».
“Η Σκιά…”
“Πρόκειται για ένα ον που έχει συγκεκριμένη βούληση και συγκεκριμένο στόχο. Είναι μια δύναμη που μπορεί με πολύ ζωώδη ένστικτα να κινείται και να έρχεται σε επαφή με τον άνθρωπο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Εκείνο που αντλεί από τον άνθρωπο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ενέργεια, ουσιώδης ενέργεια.
Για τον λόγο αυτό πολλά θύματα της μόρας ξυπνούν και νοιώθουν ότι είναι πάρα πολλοί κουρασμένοι, σαν να έσκαβαν όλη την νύχτα. Το μαρτυρούν! Και βέβαια ο τρόμος, ο οποίος νοιώθουνε τη στιγμή εκείνη, οδηγεί σε απώλεια αυτής της τόσο πολύτιμης ουσίας, της ζωτικής ενέργειας του ανθρώπου. Το χειρότερο που πρέπει να κάνει κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να φοβάται, να τρομάζει, γιατί αυτός ο πανικός είναι εκείνος που ευνοεί τέτοιες καταστάσεις”.

Πώς θα αντιμετωπίσω την Μόρα;”

” Η αντιμετώπιση γίνεται συνήθως ενστικτωδώς και αυθόρμητα. Αυτό που πολύ συχνά καταμαρτυρείται είναι ότι όταν κανείς νοιώσει ότι φτάσει στο έπακρο, εκεί που δεν αντέχει, φοβάται ότι θα πεθάνει, καταπιεσμένος, δεν μπορεί να κουνηθεί, έχει πανικοβληθεί, λέει μια προσευχή και εκεί λύνεται ο πολιορκητικός κλοιός. Πιστεύω ότι αυτό λειτουργεί, επειδή ακριβώς το άτομο επικεντρώνει όλη του τη δύναμη της αντίστασης πάνω σε ένα σύμβολο που εκείνη τη στιγμή είναι η προσευχή.
Πολύ συχνά μπορεί να είναι το «Ιησούς Χριστός νικά και όλα τα κακά σκορπά». Πάρα πολλές φορές το έχω ακούσει αυτό στις εκατοντάδες μαρτυρίες που έχω ακούσει για τέτοια περιστατικά. Περισσότερο αυτό που βοηθάει είναι ένα σύμβολο στο οποίο μπορεί κανείς να εστιάσει και να επικεντρωθεί τη συγκεκριμένη στιγμή με όλη του τη συνείδηση. προβάλλοντας αυτή την αντίσταση. Αυτό είναι κάτι που αποδεσμεύει τον μάρτυρα εκείνη τη δεδομένη στιγμή”.
“Πιο “εύκολοι” στόχοι της Μόρας, τα παιδιά”
” Περισσότερο επιρρεπείς είναι τα παιδιά, με την έννοια ότι είναι πιο ευάλωτα. Από πολύ μικρά ηλικία τα παιδιά έχουν τέτοιες εμπειρίες. Οι μεγάλοι, δεν δίνουν μεγάλη βάση σε αυτές τις μαρτυρίες, παρόλο που εκείνοι όταν ήταν παιδιά είχαν αντίστοιχες εμπειρίες και αυτό είναι κάτι που ξεχνιέται.
Καθώς το άτομο μεγαλώνει εισέρχεται μέσα σε ένα σύστημα που ουσιαστικά περιορίζει την αντιληπτική ικανότητα και το κάνει να συντονίζεται με συγκεκριμένες συχνότητες και να μειώνει το εύρος του πεδίου της πραγματικότητάς του.
Τα παιδιά έχουν πάρα πολλές ανοιχτές συχνότητες, επειδή είναι πιο ανοιχτά. Συνεπώς έχουν πολύ περισσότερες τέτοιες εμπειρίες. Αυτό δεν αποκλείει τους ενήλικες οι οποίοι έχουν τέτοιες εμπειρίες. Μπορεί να συμβεί σε άτομο ηλικίας 30-40 χρονών, δεν έχει σημασία”.

Δέκα καρκίνοι συνδέονται με την παχυσαρκία

Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο να αναπτυχθούν περισσότεροι από 10 τύποι καρκίνου. Επιστημονική έρευνα.

Το υπερβολικό βάρος και η παχυσαρκία αυξάνουν τον κίνδυνο να αναπτυχθούν περισσότεροι από 10 συνηθισμένοι καρκίνοι, μεταξύ των οποίων αυτοί της μήτρας, της χοληδόχου κύστεως, του νεφρού, του ήπατος ή του παχέος εντέρου, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύεται σήμερα από τη βρετανική ιατρική επιθεώρηση The Lancet.

Η μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε από ερευνητές της Σχολής Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Λονδίνου, έγινε σε περισσότερους από 5 εκατ. Βρετανούς ηλικίας από 16 ετών, των οποίων ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) ήταν γνωστός. Παρακολουθήθηκαν συνολικά επί επτάμισι χρόνια.

Ο ΔΜΣ είναι η σχέση ανάμεσα στο ύψος και το βάρος. Ένας δείκτης πάνω από το 30 θεωρείται ένδειξη παχυσαρκίας στους ενηλίκους. Όταν ο δείκτης κυμαίνεται ανάμεσα στο 25 και το 30, μιλάμε για υπερβολικό βάρος.

Μελετώντας τα 167.000 κρούσματα καρκίνου που παρατηρήθηκαν σ' αυτό τον πληθυσμό, οι ερευνητές διαπίστωσαν μια σχέση ανάμεσα στο ΔΜΣ και 17 από τους 22 καρκίνους που παρατηρούνται συχνότερα στη Βρετανία.

Κάθε αύξηση του ΔΜΣ κατά πέντε μονάδες κατέστη δυνατό να συνδεθεί με έναν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων τύπων καρκίνου, με πρώτο με διαφορά αυτόν της μήτρας (με κίνδυνο αυξημένο κατά 62%), ενώ ακολουθούν οι καρκίνοι της χοληδόχου κύστεως (31%), του ήπατος (25%), του τραχήλου της μήτρας (10%), του θυρεοειδούς (9%), καθώς και της λευχαιμίας (9%).

Οι υπερβολικά υψηλοί ΔΜΣ αυξάνουν επίσης το συνολικό κίνδυνο του καρκίνου του ήπατος (19%), του παχέος εντέρου (10%) και των ωοθηκών (9%).

Βασιζόμενοι στα αποτελέσματα αυτά, οι ερευνητές εκτιμούν πως, στη Βρετανία, 12.000 κρούσματα συνηθισμένων καρκίνων που εμφανίζονται κάθε χρόνο μπορεί να συνδέονται με την παχυσαρκία και το υπερβολικό βάρος.

Επίσης, αν η επιδημία της παχυσαρκίας συνεχισθεί με το σημερινό ρυθμό, με μια αύξηση του ΔΜΣ κατά μια μονάδα κάθε 12 χρόνια, μπορεί να υπάρξουν κάθε χρόνο στη χώρα 3.800 επιπλέον κρούσματα καρκίνου.

Από προηγούμενες μελέτες είχε ήδη διαπιστωθεί μια σχέση ανάμεσα στην παχυσαρκία και ορισμένους καρκίνους, όμως, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν είχαν ληφθεί επαρκώς υπόψη άλλοι παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία ή το κάπνισμα, οι οποίοι ελήφθησαν υπόψη στις δικές τους εργασίες.

Σε σχόλιο του που δημοσιεύεται στη μελέτη, ο δρ. Πίτερ Κάμπελ της Αμερικανικής Καρκινολογικής Εταιρείας υπογραμμίζει από την πλευρά του πως "δεν υπάρχει ανάγκη πρόσθετης έρευνας για να δικαιολογηθούν ή ακόμη και να απαιτηθούν αλλαγές πολιτικής στον αγώνα κατά του υπερβολικού βάρους ή της παχυσαρκίας".

πηγή:THE TOC

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ -HAPPY VACATION- VACANTA PLACUTA

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ

Καλό μήνα και καλές διακοπές σε όσους  δεν εχουν πάει και σε όσους ειναι σε διακοπές !!!

5 ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΟΝ ΔΙΑΒΗΤΗ...

Έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Annals of Internal Medicine έδειξε ότι υπάρχει αύξηση στον διαβήτη στους ανθρώπους τις τελευταίες δύο δεκαετίες...

Αν και η ενημέρωση για τις αιτίες και τα πρώιμα συμπτώματα του διαβήτη είναι ευρεία τα τελευταία χρόνια και οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τι πρέπει να προσέχουν, υπάρχουν πολλοί που αν και τα γνωρίζουν, δεν τα αντιμετωπίζουν εγκαίρως.
Αυτό, σύμφωνα με την δρ Kathleen Figaro, ενδοκρινολόγο στον οργανισμό "Genesis Health System", υποστηρίζει ότι αυτό συμβαίνει, επειδή μερικά συμπτώματα του διαβήτη παρεξηγούνται κυρίως από τους μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους ως συμπτώματα γήρανσης.
Δείτε 5 σημάδια που μπορεί να υποδηλώνουν ανάπτυξη διαβήτη, αλλά να τα μπερδέψετε με συμπτώματα γήρανσης:
1.Αλλαγές στην όραση
Μπορεί να αντιληφθείτε ότι η όρασή σας χειροτερεύει μετά από κάποια ηλικία. Όταν για παράδειγμα κοιτάτε ένα αντικείμενο σε κοντινή απόσταση και στη συνέχεια θέλετε να δείτε ένα πιο μακρινό αντικείμενο, η εστίασή σας μπορεί να θολώσει. Αυτό μπορεί να είναι σημάδι υπερβολικού ζαχάρου στο αίμα. Αν βάλατε γυαλιά όρασης πριν μερικούς μήνες και παρατηρείτε ότι η όρασή σας έχει χειροτερέψει, είναι καλό να κάνετε εξετάσεις για διαβήτη.
2.Κόπωση
Μπορεί να παρατηρήσετε ότι αισθάνεστε μεγάλη κούραση και αδυναμία για να κάνετε το οτιδήποτε, αλλά αυτό να μην οφείλεται στην ηλικία σας. Η έλλειψη ενέργειας είναι κοινό σύμπτωμα του διαβήτη. Η ενέργεια του οργανισμού μειώνεται επειδή το σώμα δεν μετατρέπει την ζάχαρη σε ενέργεια με τον σωστό τρόπο.
3.Ασυνήθιστα σημάδια στο δέρμα
Τα σημάδια γήρανσης στην επιδερμίδα είναι αναμενόμενα μετά από κάποια ηλικία, αλλά μερικά σημάδια στον λαιμό ή οι μαύροι κύκλο κάτω από τα μάτια μπορεί να είναι σημάδια διαβήτη. Η υπερβολική γλυκόζη στο αίμα καταστρέφει τα αιμοφόρα αγγεία και δημιουργεί σημάδια στο δέρμα, καθώς και αίσθημα "φαγούρας" ή μούδιασμα σε χέρια και πόδια.
4.Υπερβολική δίψα και ούρηση
Η αυξημένη συχνότητα επίσκεψης στην τουαλέτα είναι επίσης κάτι που συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους όσο γερνάνε. Αυτή όμως η ανικανοποίητη δίψα που προκαλεί και τη συχνοουρία μπορεί να είναι σημάδι διαβήτη. Το σώμα σας προσπαθεί να αποβάλει την περίσσεια ζάχαρη από τον οργανισμό σας με όποιον τρόπο μπορεί.
5.Έχετε εκνευρισμό επειδή πεινάτε
Αν πιάσετε τον εαυτό σας να έχει εκνευρισμό επειδή δεν έχετε φάει για λίγη ώρα, ίσως πρέπει να θορυβηθείτε. Ο οργανισμός σας ζητάει διαρκώς να του δώσετε "καύσιμη ύλη" για να πάρει ενέργεια, αλλά όταν το κάνετε εκείνος δεν μπορεί να μετατρέψει τις τροφές σε ενέργεια ελέω του διαβήτη. Έτσι, σε ένα φαύλο κύκλο, συνεχίζει να σας ζητάει να καταναλώσετε τροφή και εσείς εκνευρίζεστε που αυτό το αίσθημα δεν φεύγει.

Πηγή: onmed.gr. Via Κερατσινι voice