8 Μύθοι για τις Μαθησιακές Δυσκολίες

Μύθος 1: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν χαμηλό δείκτη νοημοσύνης.

Πραγματικότητα: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες έχουν τουλάχιστον «φυσιολογικό» δείκτη νοημοσύνης. Ενώ σε κάποια από τα παιδιά αυτά ο δείκτης νοημοσύνης τους είναι υψηλός. Το κατώτερο επίπεδο νοημοσύνης, πάντως, των παιδιών με Μαθησιακές Δυσκολίες είναι το κατώτερο όριο του «φυσιολογικού».

Μύθος 2: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες είναι απλά τεμπέληδες.

Πραγματικότητα: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες πολλές φορές δείχνουν την εικόνα του μαθητή που βαριέται, εικόνα φυσικά που είναι ανακριβής. Απλά χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να ολοκληρώσουν μία εργασία. Επίσης, τις περισσότερες φορές στην προσπάθειά τους να αποφύγουν άλλη μία αποτυχία, αποφεύγουν να εμπλακούν σε ακαδημαϊκές εργασίες.

Μύθος 3: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες ξεπερνιούνται με το πέρασμα του χρόνου.

Πραγματικότητα: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες είναι μια δια βίου συνθήκη. Η ένταση των συμπτωμάτων τους είναι διαφορετική σε κάθε ηλικία του παιδιού, το συνοδεύουν όμως για όλη του τη ζωή.

Μύθος 4: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες θεραπεύονται.

Πραγματικότητα: Όπως αναφέρεται και πιο πάνω οι Μαθησιακές Δυσκολίες είναι μια συνθήκη μόνιμη και διαρκής. Με την κατάλληλη εκπαίδευση οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες ανταποκρίνονται πιο θετικά απέναντι στη μάθηση. Παρ’ όλα αυτά μέχρι στιγμής δεν υπάρχει επιστημονική έρευνα ή εκπαιδευτικό πρόγραμμα που να μπορεί να θεραπεύσει πλήρως τις Μαθησιακές Δυσκολίες.

Μύθος 5: Οι μαθητές με μαθησιακές Δυσκολίες αντιμετωπίζουν προβλήματα μόνο στα σχολικά μαθήματα.

Πραγματικότητα: Τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα αποδεικνύουν ότι τα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες αντιμετωπίζουν κοινωνικά και συναισθηματικά προβλήματα. Η αιτία αυτών των προβλημάτων είναι είτε η επαναλαμβανόμενη αποτυχία στα σχολικά μαθήματα είτε προβλήματα σε γνωστικές λειτουργίες.

Μύθος 6: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες δεν μπορούν να μάθουν

Πραγματικότητα: Οι μαθητές με Μαθησιακές Δυσκολίες όχι μόνο μπορούν να μάθουν, αλλά και να προχωρήσουν σε ακαδημαϊκές σπουδές. Το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπαιδευτούν σωστά ώστε να μπορέσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Μύθος 7: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες οφείλονται σε ανεπαρκή διδασκαλία.

Πραγματικότητα: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες είναι μία εκ γενετής συνθήκη για τον άνθρωπο. Γεννιέται μ’ αυτές, δεν τις αποκτά από την κακή διδασκαλία. Η σωστή, κατάλληλη και προσαρμοσμένη διδασκαλία, όμως, μπορεί να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες των μαθητών με Μαθησιακές Δυσκολίες.

Μύθος 8: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες δεν αποτελούν ειδική εκπαιδευτική ανάγκη.

Πραγματικότητα: Οι Μαθησιακές Δυσκολίες δεν είναι δημιούργημα των επιστημών. Τελευταίες έρευνες έδειξαν νευρολογικής φύσεως διαφορές στη λειτουργία του εγκεφάλου των μαθητών με Μαθησιακές Δυσκολίες.

ΙΟΣ ΚΟΞΑΚΙ

Τι είναι ο ιός Κοξάκι

Ο ιός Κοξάκι ανήκει στους εντερογενείς και χωρίζεται σε δύο τύπους, Α και Β. Τα κρούσματα που έχουν παρατηρηθεί στην Ελλάδα οφείλονται στον τύπο Α, ο οποίος προκαλεί μιας μορφής ίωση και δεν είναι επικίνδυνος. «Είναι μια ίωση ήπιας μορφής σαν όλες τις άλλες και δεν θα πρέπει να ανησυχεί τους γονείς. Χρειάζεται, όμως παρακολούθηση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαδάτος. Σε αυτόν τον ιό, οφείλονται πολλές αναπνευστικές και εντερικές μολύνσεις, ενώ είναι υπεύθυνος για την πρόκληση δυο ασθενειών, του συνδρόμου χεριών, ποδιών και στόματος, καθώς και μιας μορφής έρπητα. «Σπάνια εμφανίζεται ο τύπος Β, που είναι και ο πιο επικίνδυνος, γιατί σ' αυτόν οφείλονται μυοκαρδίτιδες, ενδοκαρδίτιδες και αναπνευστικές διαταραχές» προσθέτει ο κ. Παπαδάτος.

Πώς μεταδίδεται

Ο ιός εξαπλώνεται πολύ εύκολα, αφού μεταδίδεται από την άμεση επαφή και από τα υγρά του στόματος, όπως το φτέρνισμα και ο βήχας. Μάλιστα η μετάδοσή του είναι ραγδαία σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολεία, τις περισσότερες φορές σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών.

Συμπτώματα

 Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν

• Ξαφνικό υψηλό πυρετό

• Πονόλαιμο

• εξανθήματα στα χέρια, στα πόδια και στο στόμα

• Στοματίτιδα

• Πονοκέφαλο

• Απώλεια της όρεξης και κόπωση

Οι γονείς θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση, επειδή πολλά από τα συμπτώματα συμπίπτουν με αυτά της γρίπης.

Θεραπεία

Για το Κοξάκι δεν υπάρχει θεραπεία ούτε εμβόλιο. Ωστόσο μπορείτε να ακολουθήστε μερικά υποστηρικτικά μέτρα, όπως η λήψη αντιπυρετικών, τα οποία δεν θεραπεύουν την αιτία, κάνουν όμως, το παιδί να αισθάνεται πιο άνετα. Ακόμη, μπορείτε να το ντύσετε πιο ελαφρά για να μην δυσφορεί από την ζέστη που του προκαλεί ο πυρετός και να του δίνετε πολλά υγρά για την πρόληψη της αφυδάτωσης. Όσον αφορά τα εξανθήματα δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε κάποια κρέμα, υποχωρούν από μόνα τους. Στόχος είναι η υποχώρηση του ιού σε μια εβδομάδα με δέκα μέρες. «Τα παιδιά καλό είναι όσο είναι άρρωστα να μην πηγαίνουν στο σχολείο, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να μεταδώσουν τον ιό» αναφέρει ο κ. Παπαδάτος και προσθέτει «εάν έχει κολλήσει μια φορά είναι δύσκολο να νοσήσει δεύτερη, επειδή έχει αποκτήσει ανοσία».

Πρόληψη

Αν και ο ιός δεν μπορεί να προληφθεί εύκολα, εάν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής, όπως το τακτικό και σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, μπορεί να περιοριστεί η μεταδοτικότητά του. Θα πρέπει να μάθετε στα παιδιά σας να πλένουν τα χέρια τους κάθε φορά που έρχονται στο σπίτι, αμέσως μετά την κάθε επίσκεψή τους στην τουαλέτα και πριν να φάνε κάτι, καθώς επίσης να μην ακουμπούν τα χέρια τους στα μάτια και στη μύτη τους. Εξίσου σημαντικό είναι να μην μοιράζονται το φαγητό και το ποτό τους στο σχολείο με άλλα παιδιά, γιατί αυτός είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους τρόπους ανταλλαγής μικροβίων.

ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΥΛΙΚΩΝ ΓΙΑ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΑ

 ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΑΜΑΛΓΑΜΑΤΟΣ

Aπό τις αρχές της δεκαετίας του '80 άρχισε να αναπτύσσεται ένας έντονος προβληματισμός σχετικά με την επικινδυνότητα του αμαλγάματος και συγκεκριμένα του περιεχόμενου υδραργύρου. Ο υδράργυρος θεωρείται ως το πιο τοξικό μη ραδιενεργό στοιχείο. Ο προβληματισμός αυτός στηρίχτηκε και τροφοδοτήθηκε σε δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος από αυτούς ήταν η σωρεία των ερευνητικών εργασιών που αναφέρονταν στην εκπομπή ατμών υδραργύρου και την ανίχνευσή του στον ανθρώπινο οργανισμό και ο δεύτερος στη μόλυνση του περιβάλλοντος από τα απόβλητα του οδοντιατρικού αμαλγάματος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο υδράργυρος είναι ένα επικίνδυνο στοιχείο για την υγεία των ανθρώπων και των ζώων όταν η έκθεση σ' αυτόν υπερβαίνει την επιτρεπόμενη ημερήσια ποσότητα που έχει καθοριστεί στα 20-40 μg (μικρογραμμάρια).

Μέχρι σήμερα η όποια προσπάθεια σύνδεσης των χαμηλών ποσοστών υδραργύρου, που ανιχνεύονται στα σωματικά υγρά και τους ιστούς, με διάφορες εκφυλιστικές καταστάσεις, κυρίως του κεντρικού νευρικού συστήματος (νόσος Alzheimer, νόσος του Parkinson, σκλήρυνση κατά πλάκας) είναι αστήρικτη και κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχθεί. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία τεκμηριωμένη άποψη για την επιβλαβή δράση του υδράργυρου που περιέχεται στο αμάλγαμα.

Ο υδράργυρος που περιέχεται στο οδοντιατρικό αμάλγαμα δεν μπορεί να προκαλέσει δηλητηρίαση. Εάν υπάρχουν μεταλλικά σφραγίσματα στο στόμα σας, το ποσό του υδραργύρου που μπορεί να απελευθερωθεί στο στόμα κατά τη μάσηση είναι εξαιρετικά μικρό και ουσιαστικά ακίνδυνο. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι ο υδράργυρος μπορεί να εντοπιστεί στον αέρα, στις τροφές και στο νερό. Το ποσό του υδραργύρου στο οποίο εκτιθέμεθα από αυτές τις πηγές είναι μεγαλύτερο από ότι αν έχουμε εμφράξεις αμαλγάματος στο στόμα μας.

Το πρόβλημα όμως φαίνεται να εστιάζεται περισσότερο στην επίδραση του υδραργύρου του αμαλγάματος στο περιβάλλον. Τα αυξημένα ποσοστά υδραργύρου στον ατμοσφαιρικό αέρα ανακυκλώνονται στην τροφική αλυσίδα μέσω των φυτών και των λαχανικών, όπου ο υδράργυρος μετά τη μετατροπή του σε μεθυλ-υδράργυρο γίνεται λιποδιαλυτός και συσσωρεύεται στο λιπώδη ιστό.

Ο οδοντιατρικός υδράργυρος, μέσω του αποχετευτικού δικτύου, ασφαλώς και συμμετέχει στην επιβάρυνση του περιβάλλοντος. Η σωστή και απόλυτη παγίδευση των υπολειμμάτων του αμαλγάματος αποτελεί τη μόνη λύση για την προστασία του περιβάλλοντος, ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας περιόδου απομάκρυνσης του υλικού αυτού από την οδοντιατρική.

Είναι γνωστό ότι ο υδράργυρος μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα από τη μητέρα στο έμβρυο και μπορεί επίσης να ανιχνευθεί στο μητρικό γάλα αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία οποιασδήποτε σύνδεσης μεταξύ της χρήσης αμαλγαμάτων και των ατελειών ή ακόμα των ανωμαλιών στη γέννηση. Γενικά, είναι λογικό να ελαχιστοποιηθούν οι επεμβάσεις υγείας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η έκθεση του 1998 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με την τοξικότητα αναφέρει ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί ότι η τοποθέτηση ή η αφαίρεση των εμφράξεων από αμάλγαμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ήταν επιβλαβής. Η Επιτροπή της τοξικότητας συμφώνησε με την ομάδα εμπειρογνωμόνων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, εντούτοις, ότι θα πρέπει να αποφεύγεται, όπου είναι δυνατόν, την τοποθέτηση ή την αφαίρεση των εμφράξεων από αμάλγαμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 

Αυτό δεν αποτελεί απαγόρευση στη χρήση του οδοντιατρικού αμαλγάματος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 

Τα παιδιά που έχουν ανάγκη οδοντιατρικής θεραπείας αυτό μπορεί να γίνει επιτυχώς χρησιμοποιώντας τις ρητίνες και τις υαλοïονομερείς εμφρακτικές κονίες που είναι ακίνδυνες. 

ΤΟΞΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΡΗΤΙΝΗΣ

Παρατηρήσεις που ξεκίνησαν το 1980 προκάλεσαν ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον σχετικά με το κατά πόσο συστατικά των συνθέτων ρητινών έχουν οιστρογονομιμιτικη δράση δηλαδή μπορούν να μιμηθούν δράσεις των οιστρογόνων. Η ελαφρά οιστρογονομιμιτικη δράση και τοξική δράση παραγόντων όπως η διφαινολη Α η οποία αποτελεί προϊόν απελευθέρωσης της ρητίνης μετά από ατελή πολυμερισμό. 

Εντούτοις, παρατηρείται ότι η διφαινολη καθώς και άλλα συστατικά της ρητίνης απαιτούνται σε εξαιρετικά υψηλότερες συγκεντρώσεις για να επιδράσουν στο αναπαραγωγικό αλλά και σε άλλα συστήματα. Δεδομένου όμως ότι η ασφάλεια των ασθενών και ιδιαίτερα των παιδιών θα πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα θα πρέπει να διεξαχθει περαιτέρω ερεύνα. 

Δέκα μύθοι για τα δόντια

Κι όμως, παρόλο που κρύβει τόση δύναμη, δεν κάνουμε τίποτα για να το διατηρήσουμε λαμπερό. Αντίθετα, πολλές φορές με όσα υιοθετούμε το θέτουμε σε κίνδυνο. Εμείς ξεδιαλύνουμε 10 λανθασμένες απόψεις σε ό,τι αφορά την καθημερινή φροντίδα της υγιεινής του στόματος, που είναι το Α και το Ω για ένα υγιές και όμορφο χαμόγελο.

ΜΥΘΟΣ: Αφού δεν τρώω γλυκά, δεν κινδυνεύω από τερηδόνα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Πρόκειται για μια λανθασμένη εντύπωση, που έχει στοιχίσει σε πολλούς. Δεν είναι μόνο τα γλυκά που προκαλούν τερηδόνα. Η ζάχαρη στον καφέ, τα αναψυκτικά, το σοκολατούχο γάλα, οι τσίχλες με ζάχαρη, τα αποξηραμένα φρούτα, σνακ όπως τα πατατάκια και τα γαριδάκια, που «κολλάνε» στην επιφάνεια των δοντιών, έχουν σημαντική τερηδονογόνο δράση.

ΜΥΘΟΣ: Το οδοντικό νήμα είναι προαιρετικό.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Όταν το βούρτσισμα των δοντιών δεν συνδυάζεται με τη χρήση οδοντικού νήματος, ο καθαρισμός θεωρείται ελλιπής, καθώς η οδοντόβουρτσα δεν καθαρίζει τις επιφάνειες ανάμεσα στα δόντια και κάτω από τη γραμμή των ούλων. Ο καθαρισμός των μεσοδόντιων διαστημάτων πρέπει να γίνεται κατά προτίμηση πριν από τον βραδινό ύπνο, είτε με οδοντικό νήμα είτε με μεσοδόντια βουρτσάκια. Το νήμα είναι απαραίτητο σε στραβά δόντια και συνιστάται σε δόντια με πολύ στενά μεσοδόντια διαστήματα. Αντίθετα, τα μεσοδόντια βουρτσάκια είναι ιδανικά για δόντια με αρκετά μεγάλα μεσοδόντια διαστήματα ή για τις περιπτώσεις που υπάρχουν εμφυτεύματα, γέφυρες, σιδεράκια ή απογυμνωμένες ρίζες.

ΜΥΘΟΣ: Εφόσον χρησιμοποιώ στοματικό διάλυμα, το βούρτσισμα είναι περιττό.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Το στοματικό διάλυμα δεν υποκαθιστά ούτε την οδοντόβουρτσα ούτε το οδοντικό νήμα. Λανθασμένα ακολουθούμε αυτή την τακτική, εξαιτίας της προσωρινής αίσθησης φρεσκάδας που δημιουργεί. Η χρήση του στοματικού διαλύματος δεν θεωρείται υποχρεωτική για τη στοματική υγιεινή και καλό είναι να συστήνεται από τον οδοντίατρο. Οι ειδικοί πάντως συμβουλεύουν να αγοράζουμε όσα δεν περιέχουν οινόπνευμα και να μην κάνουμε αλόγιστη χρήση.

ΜΥΘΟΣ: Είναι φυσιολογικό να ματώνουν τα ούλα μου κατά το βούρτσισμα.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα ούλα που αιμορραγούν κατά τη διάρκεια του βουρτσίσματος ή τη χρήση οδοντικού νήματος υποδεικνύουν φλεγμονή (ουλίτιδα). Μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε βουρτσίζοντας καλά τα δόντια και επιμένοντας στα σημεία που τα ούλα ματώνουν, ώστε να αφαιρέσουμε το μεγαλύτερο μέρος από τη συσσωρευμένη μικροβιακή πλάκα. Αν, ωστόσο, η αιμορραγία επιμένει για περισσότερο από 3-4 ημέρες, τότε θα πρέπει να επισκεφτούμε αμέσως τον οδοντίατρό μας, ο οποίος θα κάνει καθαρισμό των ούλων. Έναν λόγο παραπάνω να σπεύσουν γρήγορα στον οδοντίατρο έχουν οι διαβητικοί, λόγω της αυξημένης τάσης να εμφανίζουν φλεγμονές, και οι καρδιοπαθείς, επειδή η αιμορραγία αυξάνει τον κίνδυνο να εισέλθουν μικρόβια στην κυκλοφορία του αίματος.

ΜΥΘΟΣ: Πρέπει να βουρτσίζω τα δόντια μου μόλις ξυπνήσω.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο λόγος που βουρτσίζουμε τα δόντια μας δεν είναι για να φρεσκάρουμε την αναπνοή μας, αλλά για να απομακρύνουμε τα υπολείμματα των τροφών. Γι’ αυτό, λοιπόν, το πλύσιμο των δοντιών πρέπει να γίνεται μετά το πρωινό γεύμα και όχι μόλις ξυπνήσουμε. Το ιδανικό, βέβαια, θα ήταν να βουρτσίζουμε τα δόντια μας ακόμη και όταν δεν έχουμε καταναλώσει τροφή, δεδομένου ότι η οδοντική μικροβιακή πλάκα δημιουργείται και από μικρόβια της φυσιολογικής χλωρίδας του στόματος. Επειδή, όμως, είναι δύσκολο για τους περισσότερους, οι ειδικοί συστήνουν να βουρτσίζουμε τα δόντια μας τουλάχιστον 2 φορές ημερησίως, μία το πρωί μετά το πρωινό και μία το βράδυ πριν κοιμηθούμε.

ΜΥΘΟΣ: Οι οδοντόβουρτσες που έχουν σκληρές τρίχες είναι οι καλύτερες.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Καλό είναι να προτιμάμε τις οδοντόβουρτσες που έχουν μαλακές ή μεσαίας σκληρότητας τρίχες, διότι δεν τραυματίζουν τα ούλα και τα δόντια, ειδικά όσα έχουν ευαίσθητες περιοχές λόγω διαβρώσεων, αποτριβών ή ρωγμών. Οι οδοντόβουρτσες με σκληρές τρίχες ενδείκνυνται μόνο σε όσους έχουν βάλει γέφυρες ή θήκες πορσελάνης.

ΜΥΘΟΣ: Η εγκυμοσύνη καταστρέφει τα δόντια της γυναίκας.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Αυτό που πρέπει να προσέξουν οι έγκυες γυναίκες είναι οι συχνοί εμετοί, καθώς τα οξέα του στομάχου αδυνατίζουν την αδαμαντίνη των δοντιών. Γι’ αυτό, συστήνεται να βουρτσίζουν τα δόντια τους περίπου 30΄ μετά τον εμετό. Οι ειδικοί εξηγούν ότι επίφοβες είναι οι γυναίκες που έχουν κακή στοματική υγιεινή. Ένα μικρό πρόβλημα πριν την κύηση, εξαιτίας των έντονων ορμονικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να επιδεινωθεί. Η περιοδοντίτιδα, για παράδειγμα, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε απώλεια των δοντιών.

ΜΥΘΟΣ: Τα πρώτα δόντια του παιδιού δεν χρειάζονται πλύσιμο.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Πολλοί γονείς πιστεύουν λανθασμένα ότι επειδή τα πρώτα δόντια του παιδιού δεν είναι μόνιμα, δεν χρειάζονται φροντίδα. Οι ειδικοί συμβουλεύουν κατά τη βρεφική ηλικία η μητέρα να καθαρίζει τα πρώτα (νεογιλά) δόντια του παιδιού με μια βρεγμένη γάζα, τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα. Από την ηλικία των 3 ετών, που έχουν εμφανιστεί όλα τα νεογιλά δόντια, οι γονείς μπορούν να αρχίσουν το βούρτσισμα των δοντιών με παιδική οδοντόβουρτσα, χωρίς οδοντόπαστα. Η επαφή του παιδιού με τον οδοντίατρο ή τον παιδοδοντίατρο καλό είναι να ξεκινήσει από την ηλικία των 3 ετών.

ΜΥΘΟΣ: Η λεύκανση καταστρέφει τα δόντια.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Όταν η λεύκανση γίνεται από επαγγελματία οδοντίατρο και εφαρμόζεται σε δόντια υγιή και σε ενδιαφερόμενους που προσέχουν τη στοματική τους υγιεινή, είναι απολύτως ασφαλής. Αν η μέθοδος της λεύκανσης εφαρμοστεί χωρίς να έχει προηγηθεί έλεγχος για την ακεραιότητα των δοντιών και χωρίς να υπάρξει προστασία από τερηδονικές αλλοιώσεις και άλλα προβλήματα, τότε όχι μόνο καλό αισθητικό αποτέλεσμα δεν θα δώσει, αλλά επιπλέον θα προκαλέσει ζημιά στα δόντια και στους μαλακούς ιστούς του στόματος.

ΜΥΘΟΣ: Εάν κάνω λεύκανση, τα δόντια μου θα παραμείνουν για πάντα λευκά.
ΑΛΗΘΕΙΑ: Τα δόντια με την πάροδο του χρόνου έχουν την τάση να επανακτούν το φυσικό τους χρώμα. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι σε διάστημα 3 ετών το 60% των περιπτώσεων λεύκανσης εμφανίζει κάποιου βαθμού υποτροπή, ενώ υπάρχει και ένα μικρό ποσοστό δοντιών στα οποία η λεύκανση διατηρείται μόνο για ένα έτος. Οι κύριοι ένοχοι για την αλλοίωση του αποτελέσματος της λεύκανσης είναι η κατανάλωση τροφίμων και ποτών με έντονες χρωστικές ουσίες (π.χ. κεράσια, παντζάρια, κόκκινο κρασί, καφές), το κάπνισμα, καθώς και η ίδια η ποιότητα των δοντιών. Κάνοντας έναν καλό καθαρισμό και κατόπιν μια επανάληψη της λεύκανσης ανά εξάμηνο, το λευκό χρώμα αυξάνεται σταδιακά και το αποτέλεσμα της λεύκανσης γίνεται πιο σταθερό.

Γιατί τα παιδια χρειάζονται τόσο πολύ τους μπαμπάδες τους;

Πολλές δεκαετίες έρευνας και εκατοντάδες μελέτες έχουν αποδείξει τελικά αυτό που... (θα πρέπει να) είναι προφανές σε όλους: Ότι όσο πιο ενεργά συμμετέχει ο μπαμπάς στην ζωή του παιδιού του τόσο πιο καλό του κάνει. Εμείς σας παραθέτουμε κάποιες έρευνες που αποδεικνύουν πόσο ένας πατέρας μπορεί να καθορίσει την κοινωνική ζωή του παιδιού του αλλά και τα μελλοντικά του επιτεύγματα.

 1. Στοργικοί μπαμπάδες = επιτυχημένα παιδιά Ο μπαμπάς επηρεάζει το παιδί σχεδόν από την πρώτη στιγμή της γέννησης του. Σύμφωνα με έρευνες που πραγματοποίησε το ερευνητικό κέντρο του Καναδά Father Involvement Research Alliance (F.I.R.A), τα μωρά των στοργικών μπαμπάδων νιώθουν συναισθηματικά ασφαλή, πιο αισιόδοξα και δεν φοβούνται να ανακαλύψουν νέα πράγματα. Καθώς μάλιστα μεγαλώνουν γίνονται πιο κοινωνικά και παρουσιάζουν σαφώς πιο βελτιωμένες δεξιότητες, σε σύγκριση με τα παιδιά των οποίων οι μπαμπάδες δεν ασχολούνταν καθόλου μαζί τους. Ακόμη τα παιδιά αυτά δεν φοβόντουσαν να μείνουν μακριά από το σπίτι τους, είχαν καλύτερους τρόπους και λιγότερες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη. Επίσης σύμφωνα πάντα με το F.I.R.A οι κόρες που είχαν καλή σχέση με τον μπαμπά τους είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ενώ οι γιοι τους παρουσίαζαν λιγότερη επιθετικότητα και περισσότερο αυτοέλεγχο. 

2. Οι κοινές καθημερινές δραστηριότητες με το μπαμπά κάνουν πιο ευτυχισμένα τα παιδιά Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Brigham Young, η συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να τρώνε μαζί, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν στην αυλή, ακόμη και να παίζουν βιντεοπαιχνίδια είναι πολύ πιο σημαντικό από το να μοιράζονται τα παιδιά με τον μπαμπά τους μεγάλες εξόδους ή ταξίδια. Σύμφωνα με την έρευνα, η συμμετοχή σε δραστηριότητες αναψυχής δίνει ισορροπία στην οικογένεια και είναι σαφώς πιο πολύτιμη από την πολυτέλεια για τα παιδιά. 

3. Η διαφορετική προσέγγιση του μπαμπά επηρεάζει διαφορετικά την προσωπικότητα του παιδιού «Πώς γίνεται ο μπαμπάς να επηρεάζει διαφορετικά το παιδί από την μητέρα; Ένας καλός γονιός δεν είναι αρκετός;» θα αναρωτηθούν ίσως κάποιοι. Τόσο η μαμά, όσο κι ο μπαμπάς έχουν το δικό τους μοναδικό ρόλο στην οικογένεια, λέει ο κλινικός ψυχολόγος Brett Copeland. Οι μπαμπάδες ενθαρρύνουν τον υγιή ανταγωνισμό, την ανεξαρτησία και τους στόχους του παιδιού. Αντίστοιχα οι μητέρες ενθαρρύνουν το αίσθημα της δικαιοσύνης, της ασφάλειας και της συνεργασίας. Ο δόκτωρ W. Bradford Wilcox, κοινωνιολόγος και καθηγητής στο University of Virginia, λέει χαρακτηριστικά ότι ο πατέρας επηρεάζει το παιδί με τέσσερις διαφορετικούς (τουλάχιστον) τρόπους: Οι μπαμπάδες παίζουν, ενθαρρύνουν το ρίσκο, προστατεύουν και έχουν το δικό τους τρόπο να κάνουν τα παιδιά να πειθαρχούν. Να τι μπορούν να πάρουν τα παιδιά από τα τέσσερα παραπάνω πράγματα Παιχνίδι Ο ψυχολόγος Ross Parke, μελέτησε 390 οικογένειες και διαπίστωσε ότι το παιχνίδι των μπαμπάδων χαρακτηρίζεται από διέγερση, ενθουσιασμό, και το «απρόβλεπτο». Ενώ οι μαμάδες παίζουν πιο ήσυχα και πιο συγκεντρωμένα. Σύμφωνα με τους ειδικούς το παιχνίδι των μπαμπάδων, τα παιδιά μάθαιναν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους αλλά και την συμπεριφορά τους και ήταν λιγότερο επιθετικά. Ρίσκο Σύμφωνα με έρευνα του Γάλλου ψυχολόγου Daniel Paquette ενώ οι μαμάδες ανησυχούν για την προστασία των παιδιών, την ανάπτυξή τους (και καλά κάνουν εννοείται), οι μπαμπάδες ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να παίρνουν ρίσκο και να εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες κάτι που είναι απαραίτητο για την μετέπειτα ζωή τους. Ακόμη τα έπειθαν να βρίσκουν το θάρρος να ξεπερνούν τα εμπόδια και να είναι πιο κοινωνικά. Προστασία Ίσως να οφείλεται στο μέγεθός τους, ή επειδή είναι οι προστάτες της οικογένειας και για αυτό φαίνονται να είναι καλύτεροι στο να προστατεύουν τα παιδιά τους από τις κακοτοπιές, μας λέει ο ψυχολόγος Rob Palkovitz Επίσης οι μπαμπάδες που ασχολούνται περισσότερο με τα παιδιά τους επηρέαζαν θετικά τις ζωές τους και τα παιδιά τους είχαν την τάση να επιλέγουν σωστότερους φίλους. Υπακοή Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου . βιβλίο Partnership Parenting, Kyle Pruett and Marsha Kline Pruett, αν και οι μαμάδες φημίζονται για την αυστηρότητά τους, συνήθως οι μπαμπάδες επιβάλλουν πιο εύκολα αυτό που θέλουν. Εφαρμόζουν τους κανόνες και αντιμετωπίζουν τα παιδιά σαν ενήλικες ενώ οι μαμάδες αντιμετώπιζαν τα παιδιά πιο συναισθηματικά. Βέβαια οι αντίθετες προσεγγίσεις των γονιών αποδεικνύονται αποτελεσματικότερες από τις παρόμοιες προσεγγίσεις.

Βρυγμός: Όταν τρίζουμε τα δόντια

Ένα αρκετά συνηθισμένο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, κυρίως λόγω αυξημένων επιπέδων stress, είναι αυτό του βρυγμού.

Βρυγμός είναι το μη φυσιολογικό σφίξιμο ή τρίξιμο των δοντιών κατά τη διάρκεια του ύπνου αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας κάποιες φορές. Ως παραλειτουργική συνήθεια, γίνεται ασυνείδητα, δηλαδή χωρίς τη θέλησή μας και συχνά συνδέεται με διαταραχές του ύπνου, όπως η αποφρακτική Υπνική Άπνοια.

Τα πιο συνηθισμένα γενικά συμπτώματα του βρυγμού είναι οι πονοκέφαλοι, ο πόνος στην περιοχή της κροταφογναθικής άρθρωσης, μυϊκοί πόνοι στην περιοχή του προσώπου ή/και του αυχένα, δυσκολία στην πλήρη διάνοιξη του στόματος και διακοπή του ύπνου.

Υπολογίζεται ότι οι ασθενείς με βρυγμό είναι 3 φορές πιο πιθανό να πάσχουν από συχνούς πονοκεφάλους.

Τα συμπτώματα του βρυγμού στα δόντια είναι ιδιαίτερα εμφανή και μπορεί να είναι το σημείο από το οποίο γίνεται η διάγνωση της πάθησης. Συγκεκριμένα, παρατηρείται μη φυσιολογική οδοντική φθορά με τη μορφή αποτριβής στις κοπτικές και μασητικές επιφάνειες των δοντιών.

Πολλές φορές δημιουργούνται ρωγμές ή ακόμα και μικροκατάγματα, ενώ μπορεί το υπερβολικό σφίξιμο των δοντιών να οδηγεί επιπλέον σε υποχώρηση και φλεγμονή των ούλων.

Πού, όμως, οφείλεται αυτή η βλαπτική συνήθεια του σφιξίματος των δοντιών και των γνάθων;

Φαίνεται πως ο βρυγμός είναι μία έξη που συνδέεται κυρίως με τα επίπεδα του stress, τον τρόπο ζωής αλλά και διαταραχές του ύπνου. Το κάπνισμα, η καφεΐνη (παραπάνω από 6 φλιτζάνια), η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ αφενός αλλά και το ροχαλητό, η υπνική άπνοια και η κατάθλιψη αφετέρου, αποτελούν παράγοντες κινδύνου.

Ο βρυγμός μπορεί να αφορά και τα παιδιά, ενώ είναι πολύ συχνός σε άτομα που κάνουν κατάχρηση ουσιών ή φαρμάκων.

Η σχέση του βρυγμού με το stress και τις διαταραχές ύπνου φαίνεται πως είναι αμφίδρομη καθώς η φύση της έξης τροφοδοτεί ένα φαύλο κύκλο νοσηρών εκδηλώσεων.

Πώς αντιμετωπίζεται ο βρυγμός;

Έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις –θεωρίες για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί ο βρυγμός και οι παθολογικές εκδηλώσεις και συνέπειές του.

Η μυοχαλαρωτική φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με διαχείριση των επιπέδων άγχους κρίνεται σε αρκετές περιπτώσεις σκόπιμη.

Αποδεδειγμένα, μπορεί να βοηθήσει και κατασκευή ενός εξατομικευμένου στοματικού νάρθηκα σύγκλεισης. Ο οδοντίατρος αφού ελέγξει τη σύγκλειση των δοντιών του ασθενούς μπορεί να κατασκευάσει ειδικά για αυτό ένα διαφανές μασελάκι που καλύπτει όλα τα δόντια της άνω γνάθου.

Αυτός ο νάρθηκας φοριέται κατά τη διάρκεια του ύπνου και εκτός της προστασίας που παρέχει στα δόντια από το τρίξιμο, επιπλέον σταθεροποιεί το κλείσιμο του στόματος και χαλαρώνει τους μύες και τις κροταφογναθικές αρθρώσεις.

Σε περίπτωση που ο βρυγμός συνυπάρχει μαζί με άλλη διαταραχή του ύπνου, θα πρέπει να αντιμετωπίζονται συνδυαστικά και ο ασθενής να παραπέμπεται σε εξειδικευμένες κλινικές.

Οι παιδικές ασθένειες που αγχώνουν τους γονείς

Τα μωράκια και τα νήπια συχνά αρρωσταίνουν ή αδιαθετούν. Ασφαλώς δεν υπάρχουν γονείς που να μην ανησυχούν,  όταν το παιδί τους είναι άρρωστο, ιδίως όταν είναι μωρό.




Οι γονείς ανησυχούν καθώς βλέπουν τη συμπεριφορά των μικρών τους να αλλάζει καί όταν η αλλαγή αυτή συνοδεύεται από εμετό, διάρροια, πυρετό τότε οι γονείς πανικοβάλλονται.Ωστόσο, ορισμένες ασθένειες είναι πολύ κοινές κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους της ζωής τους. Ευτυχώς, οι ασθένειες αυτές τις περισσότερες φορές δεν είναι σοβαρές ούτε επικίνδυνες. Προσοχή λοιπόν, και ψυχραιμία και για οποιαδήποτε αμφιβολία ή ανησυχία έχετε, η επικοινωνία με τον παιδίατρο σας είναι ασφαλώς η καλύτερη λύση για το μωράκι αλλά και για σας.

Δυσκοιλιότητα
Η δυσκοιλιότητα είναι πολύ κοινή, επηρεάζει περίπου το 30% των μωρών κάποια στιγμή. Όταν πρόκειται για τις κινήσεις του εντέρου ενός μωρού, δεν υπάρχει κανονικός αριθμός ή πρόγραμμα, μόνο ότι είναι φυσιολογικό γι’ αυτό. Το μικρό σας μπορεί να λερώνει την πάνα του μετά από κάθε γεύμα ή να περιμένει μία ή δύο ημέρες γι’ αυτό. Το προσωπικό του πρόγραμμα, εξαρτάται από τι τρώει και τι πίνει, πόσο δραστήριο είναι και πόσο γρήγορα χωνεύει το φαγητό και στη συνέχεια απαλλάσσεται από αυτό. Σιγά, σιγά θα το γνωρίσετε και εσείς. Εάν ανησυχείτε ότι το μωρό σας είναι δυσκοίλιο, υπάρχουν κάποια σημεία που πρέπει να προσέξετε. Αν λερώνει την πάνα του λιγότερες φορές από το κανονικό του και ειδικά αν έχουν περάσει δύο τρεις ημέρες και διαπιστώσετε ότι ενεργείται με δυσκολία. Επίσης, αν τα κόπρανα είναι σκληρά και ξηρά, είναι δυσκοίλιο. Εάν παρατηρήσετε πολύ μαλακά κόπρανα, μην υποθέσετε ότι είναι διάρροια. Μπορεί στην πραγματικότητα να είναι απόδειξη της δυσκοιλιότητας. Υγρά κόπρανα μπορούν να «γλιστρήσουν» από το μπλοκάρισμα στο κάτω τμήμα του εντέρου και να λερώσουν την πάνα του.  Προσέξτε τη διατροφή του μωρού κι εμπλουτίστε το διαιτολόγιο του με φυτικές ίνες, Το ακτινίδιο, η μπανάνα και το γιαούρτι θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της δυσκοιλιότητας του παιδιού σας. Να θυμάστε πως τις περισσότερες φορές οι διατροφικές συνήθειες του παιδιού ας είναι που την προκαλούν.

Βήχας και κρυολόγημα
Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το μωρό θα κρυολογήσει κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του. Υπάρχουν κυριολεκτικά εκατοντάδες ιών που προκαλούν κρυολόγημα και που δεν μπορεί να παλέψει ακόμη εύκολα, γιατί το ανοσοποιητικό του σύστημα ακόμη διαμορφώνεται. Επίσης τα μωρά εξερευνούν τα πάντα με τα χέρια και το στόμα τους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στα μικρόβια  να εισέρχονται στο σώμα τους. Τα κρυολογήματα είναι συχνότερα το φθινόπωρο και το χειμώνα, όταν τα μωρά περνούν περισσότερο χρόνο σε κλειστούς χώρους, περιβάλλοντα στα οποία τα μικρόβια  μεταδίδονται πιο εύκολα από άτομο σε άτομο. Το μωράκι κρυολογεί δύο με τέσσερις φορές το χρόνο, το μικρό παιδί έξι έως δέκα και όταν πάει στον παιδικό σταθμό έως 12 φορές! Το να καταλάβουν οι γονείς αν το παιδί έχει κρυολογήσει ή είναι κάποια αλλεργία ή κάτι πιο σοβαρό, είναι λίγο δύσκολο. Τα χαρακτηριστικά του κρυολογήματος είναι το συνάχι, τρέχει η μύτη του με κιτρινωπή ή πρασινωπή βλέννα, το φτέρνισμα και ενδεχομένως βήχας ή χαμηλός πυρετός. Επίσης προσέξτε την συμπεριφορά του: Ένα παιδάκι με απλό κρυολόγημα, παίζει και τρώει κανονικά. Αν είναι κάτι πιο σοβαρό θα έχει λιγότερη ενέργεια και όρεξη.

Εξάνθημα από την πάνα
Το εξάνθημα από την πάνα είναι ένα σύνηθες πρόβλημα για τα περισσότερα μωρά και σχεδόν όλα τα μωρά, κάποια στιγμή το παθαίνουν.  Η εμφάνιση του εξανθήματος γεμίζει τύψεις τους περισσότερους γονείς ότι δεν είναι τακτικοί και επιμελείς με την καθαριότητα και την υγιεινή του μωρού τους. Αυτό είναι λάθος να το πιστεύετε, γιατί ακόμα και η καλύτερη πάνα του εμπορίου δε συγκρατεί όλα τα ούρα του μωρού. Η πολύωρη παραμονή της λερωμένης πάνας στο μωρό μπορεί να προκαλέσει εξάνθημα.  Τα εξανθήματα παρουσιάζονται κυρίως την [περίοδο που ξεκινάει το μωρό στερεές τροφές και αλλάζει η φύση των κοπράνων και έτσι ερεθίζεται το δερματάκι του.

Διάρροια     
Είναι τα υδαρή κόπρανα κάπου συνοδεύονται από έντονη δυσάρεστη μυρωδιά. Μία διάρροια μπορεί να διαρκέσει αρκετές μέρες και συχνά συνοδεύεται από πόνους στην κοιλιά. Η οξεία διάρροια είναι συχνή στα παιδιά Μερικές φορές οι τροφικές αλλεργίες ή μία αντίδραση σε ένα αντιβιοτικό φάρμακο προκαλεί διάρροια. Επίσης η μεγάλη ποσότητα χυμού. για αυτό αποφεύγουμε να δίνουμε στο μωρό μας χυμό πριν τους 6 μήνες και ποτέ πολύ μεγάλη ποσότητα.

Οι μολύνσεις των αυτιών
Τα παιδάκια παθαίνουν λοιμώξεις του αυτιού περισσότερο από κάθε άλλη ασθένεια, εκτός από το κοινό κρυολόγημα. Τα μωράκια επίσης, έχουν την τάση να αρρωσταίνουν πιο συχνά με ωτίτιδα από τα νήπια και τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας. Παράγοντες  που ευθύνονται για την εμφάνιση της ωτίτιδας είναι, αν το μωρό είναι εκτεθειμένο στο καπνό του τσιγάρου, αν πηγαίνει στον παιδικό σταθμό και αν το ταΐζεται ξαπλωμένο με μπιμπερό. Εάν παρατηρήσετε  ξαφνική αλλαγή στη συμπεριφορά του μωρού, κλαίει και είναι ανήσυχο τότε μπορεί να έχει πάθει ωτίτιδα. Τα μεγαλύτερα παιδάκια τραβούν ή τρίβουν το αυτί τους.

Πυρετός
Ο πυρετός από μόνος του δεν είναι επικίνδυνος, επικίνδυνη όμως μπορεί να είναι η αιτία για την οποία το παιδί έχει πυρετό . Βρέφη ηλικίας κάτω των τριών μηνών διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο όταν έχουν πυρετό και πρέπει να ελέγχονται από παιδίατρο. Ο πυρετός είναι όταν η θερμοκρασία του σώματος του παιδιού σας είναι μεγαλύτερη από το κανονικό. Η κανονική θερμοκρασία του σώματος είναι περίπου 37. Κελσίου, αλλά αυτή μπορεί να κυμαίνεται κατά τη διάρκεια της ημέρας. Στα παιδιά, η θερμοκρασία πάνω από 38.C υποδηλώνει πυρετό, ωστόσο δεν αποτελεί πάντοτε ένδειξη σοβαρής ασθένειας. Ο πυρετός δεν είναι αρρώστια, είναι σύμπτωμα (όπως, για παράδειγμα, ο βήχας) που οφείλεται σε πολλά αίτια. Ο πυρετός συνήθως προκαλείται από μια λοίμωξη κάπου στο σώμα. Όταν ένα παιδί έχει πυρετό φαίνεται αναψοκοκκινισμένο. τα χέρια και τα πόδια τους μπορεί να είναι  κρύα. Αισθάνεται ενοχλημένο και κουρασμένο, αναπνέει ταχύτερα και ο παλμός τους είναι γρήγορος ή επιθυμεί να  κοιμάται περισσότερες ώρες. Τα συμπτώματα αυτά είναι όλα λόγω του πυρετού και θα ξεπεραστούν όταν η θερμοκρασία του παιδιού ομαλοποιηθεί.

Εμετός
Σχεδόν, όλα τα παιδάκια κάνουν εμετό κάποια στιγμή. Ο εμετός είναι ασφαλώς κάτι διαφορετικό από όταν το μωρό βγάζει λίγο γάλα μετά το γεύμα του. Όταν δε δείχνει ανήσυχο και εκνευρισμένο είναι εμετός. Εκτός αν επιμένει, ο εμετός είναι σπάνια επικίνδυνος και έχει πολλές διαφορετικές αιτίες. Μπορεί να είναι σημάδι μίας ασθένειας, όπως ιογενής γαστρεντερίτιδα, ουρολοίμωξη, μόλυνση στο αυτί, ή πρόβλημα με το φαγητό του. Άλλες πιθανές αιτίες είναι κάποια αλλεργία, δηλητηρίαση ή ακόμη απλά ο βήχας ή το πολύ κλάμα. Δεν είναι πάντα εύκολο να διαπιστώσουμε την αιτία του εμετού έτσι είναι καλό να παρατηρούμε και όποια άλλα συμπτώματα στο μωράκι μας.

Παιχνίδια που απαγορεύεται να αγοράσετε φέτος τα Χριστούγεννα!

Όλα τα παιδιά ονειρεύονται για τα χριστούγεννα υπέροχα δώρα και παιχνίδια. Όμως υπάρχουν κάποια παιχνίδια που δεν πρέπει να αγοράσετε ποτέ στα παιδιά σας γιατί απλά θα τρελαθείτε και θα χάσετε τον ύπνο σας. 

Μην αγοράσετε ποτέ:

Παιχνίδια που κάνουν απαίσιο θόρυβο.
Υπάρχουν κουκλάκια, μουσικά όργανα, αρκουδάκια, και αυτοκινητάκια που εξωτερικά μπορεί να φαίνονται όμορφα αλλά αν πατήσετε ένα κουμπί βγάζουν απαίσιους ήχους. Αν τα αγοράσετε, μέσα σε 2 ώρες το παιδί σας θα έχει πατήσει το κουμπί τουλάχιστον 500 φορές και θα κοντεύετε να τρελαθείτε οικογενειακώς. Πριν διαλέξετε ένα τέτοιο παιχνίδι δοκιμάστε τον ήχο των παιχνιδιών αυτών και διαλέξετε αυτό που κάνει τον λιγότερο θόρυβο ή αυτό που δεν κάνει κανένα θόρυβο!

Παιχνίδια που δημιουργούν ακαταστασία.Για παράδειγμα υπάρχουν κούκλες που βγάζουν γκλιτερ ή αυτοκίνητα που βγάζουν άμμο και χώμα.Αν θέλετε να σκουπίζετε γκλιτερ, χρυσόσκονες και χώματα μέχρι τα επόμενα χριστούγεννα μπορείτε να αγοράσετε τα συγκεκριμένα παιχνίδια….

Παιχνίδια με αισθητήρα κίνησης.Υπάρχουν παιχνίδια που ενεργοποιούνται με την κίνηση. Τα παιχνίδια αυτά είναι πολύ δημιουργικά και διαδραστικά. Πρέπει να προσέξετε να έχουν κουμπί on και off για να κλείνουν γιατί αλλιώς θα ενεργοποιούνται κάθε φορά που περνάτε από μπροστά και δεν θα μπορείτε να τα απενεργοποιήσετε.

Παιχνίδια που απαιτούν περισσότερη δουλειά για τους γονείς.Όλα τα παιδιά λατρεύουν τα δημιουργικά παιχνίδια που συμμετέχουν και οι γονείς.Υπάρχουν κάποια παιχνίδια που είναι υπερβολικά δύσκολα για τα παιδιά και τελικά καταλήγετε να τα φτιάχνετε μόνοι σας γιατί τα παιδιά σας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Κοιτάξτε προσεκτικά τις οδηγίες των παιχνιδιών πριν τα αγοράσετε και φυσικά τις ηλικίες στις οποίες απευθύνεται το παιχνίδι.

Παιχνίδια » ακατάλληλα».Δυστυχώς πολλά παιχνίδια που ενώ απευθύνονται σε παιδιά δεν πρέπει να απευθύνονται ούτε σε ενήλικες γιατί είναι ακατάλληλα. Σε ποια παιχνίδια αναφερόμαστε; Σε κούκλες που είναι πρόστυχα ντυμένες ή σε όπλα και video games που έχουν άσχημο λεξιλόγιο. Όσο μόδα και να είναι και όσο και να τα διαφημίζει η τηλεόραση απλά μην τα αγοράσετε.

Καλές αγορές και Καλά χριστούγεννα!

Το τέλος της μυωπίας με σταγόνες...

Εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα της εφαρμογής μίας πρωτοποριακής μεθόδου που πραγματοποιείται και στη χώρα μας, καθώς μπορούν να διορθωθούν μικροί βαθμοί μυωπίας, υπερμετρωπίας ή/και αστιγματισμού, ακόμα και ανώμαλου αστιγματισμού χωρίς την ανάγκη παραδοσιακής επέμβασης με laser!


Η παρέμβαση αυτή πραγματοποιείται με ενστάλαξη σταγόνων (ριβοφλαβίνη: βιταμίνη Β2) για ένα δεκάλεπτο και μετά έκθεση σε αυτό το ειδικό φως για περίπου πέντε ακόμα λεπτά.

Δεν έχει μετεγχειρητική ταλαιπωρία, καθώς δεν προκαλεί πόνο, έτσι ώστε να μην υπάρχει σημαντικός χρόνος ανάρρωσης.

Η πρωτοποριακή μέθοδος διασύνδεσης κολλαγόνου (collagen cross-linking) εφαρμόσθηκε σε ασθενείς στις 28-29 Ιανουαρίου, 2014 στην Αθήνα από τον καθηγητή Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Αναστάσιο Κανελλόπουλο.

Η τεχνολογία που έφερε στην επικαιρότητα την επαναστατική αυτή καινούρια διαθλαστική επέμβαση, εξηγεί ο καθηγητής, είναι η χρήση τοπογραφικά-κατευθυνόμενης και διαφορικής ισχύος διασύνδεσης σαν μία αμιγώς διαθλαστική επέμβαση!

«Πρόκειται», σημειώνει ο Δρ. Κανελλόπουλος, «για μία εξελιγμένη συσκευή διασύνδεσης κολλαγόνου, η οποία έχει αφενός τη δυνατότητα να παρακολουθεί τις κινήσεις του ματιού και να επικεντρώνεται σε συγκεκριμένο σημείο του αυτόματα (tracker).

Επίσης έχει απεριόριστες δυνατότητες εξατομίκευσης, καθώς μπορεί η «παρτιτούρα» που θα σχεδιαστεί από τον χειρουργό οφθαλμίατρο να εφαρμοστεί για πολλαπλές θεραπείες στον κερατοειδή.

Επιπλέον μπορεί να γίνει συσχέτιση με τοπογραφίες του κερατοειδή ή με τη συνταγή γυαλιών ή φακών επαφής που φοράει ο/η ενδιαφερόμενος/η».
Η επαναστατική αυτή εφαρμογή έγινε σε συνεργασία με το Cleveland Clinic Foundation των ΗΠΑ και την ερευνητική ομάδα της Avedro στη Βοστώνη.


Έχει δε εγκριθεί για ευρεία κλινική εφαρμογή στην Ευρώπη (CE mark). Παρουσιάστηκε από τον Δρ. Κανελλόπουλο στο Αμερικανικό Συνέδριο Οφθαλμολογίας στη Νέα Ορλεάνη το Νοέμβριο του 2013.

Όπως αναφέρει σχετικά ο κ. Κανελλόπουλος, «H επιστημονική μας ομάδα πρωτοστάτησε σε όλες τις επαναστατικές εξελίξεις που τώρα πια αποτελούν κλινική ρουτίνα καθώς ήταν η δεύτερη στην Ευρώπη που ασχολήθηκε με τη διασύνδεση κολλαγόνου, σε ερευνητικό επίπεδο από το 2002, δίνοντας λύση στην αντιμετώπιση του κερατόκωνου “καταργώντας” την ανάγκη μεταμόσχευσης κερατοειδή».

Και συνεχίζει ο κ. Κανελλόπουλος:
Η συνεισφορά μας με καινοτομίες που αφορούν την διασύνδεση κολλαγόνου είναι:
- tο Πρωτόκολλο της Αθήνας -η εμπεριστατωμένη εξέλιξη της τεχνικής διασύνδεσης κολλαγόνου, με τοπογραφικά κατευθυνόμενη ομαλοποίηση με Excimer Laser- αποτελεί συνδυασμό εξομάλυνσης της ανωμαλίας του κερατόκωνου με laser και υψηλής ισχύος διασύνδεση κολλαγόνου
- η μεγαλύτερης ισχύος χρήση φωτός,
- διασύνδεση με χρήση femtosecond laser για ενδοκερατοειδική έγχυση ριβοφλαβίνης, και
- η χρήση της ως προφύλαξη σε επεμβάσεις LASIK για υπερμετρωπία ή/και μυωπία.

Οι τεχνικές αυτές “γεννήθηκαν” στην Αθήνα κα μετά από πολυετής παρουσιάσεις και δημοσιεύσεις, έχουν βρει παγκόσμια εφαρμογή από ανάλογα κλινικά κέντρα και στις πέντε ηπείρους» καταλήγει ο καθηγητής.